Την ώρα που οι δανειστές απειλούν την ελληνική κυβέρνηση, ότι αν δεν προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που της έχουν επιβάλει, δεν θα δώσουν τις δόσεις του δανείου, οι ίδιοι δεν λαμβάνουν υπόψη τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες οφείλουν να προβούν στις χώρες τους.

Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο και όσοι ακόμη συγκαταλέγονται στους «ισχυρούς» ελάχιστα εφαρμόζουν στην οικονομική πολιτική τους από όσα τους συστήνει η Επιτροπή, επιδεικνύοντας αδιαφορία, απειθαρχία και μη συμμόρφωση, προφανώς διότι θεωρούν ότι δεν λογοδοτούν σε κανένα, αφού αυτοί έχουν το μαχαίρι, αυτοί και το καρπούζι. Είναι κατανοητό, μια και ουδείς τους απειλεί, ουδείς τους εκβιάζει. Αντιθέτως, εξαναγκάζονται να εφαρμόσουν τις αυστηρές κοινοτικές οδηγίες οι αδύναμες χώρες του Νότου, με αιματηρά πολλές φορές αποτελέσματα για την οικονομία τους, όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία. Δεν χρειάζονται στατιστικά στοιχεία για τις χώρες αυτές, η πραγματικότητα κραυγάζει από μόνη της.

Το παράδοξο είναι ότι οι χώρες που απειθαρχούν στις κοινοτικές συστάσεις είναι αυτές που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και λαμβάνουν αποφάσεις πιέζοντας ασφυκτικά τους αδύναμους να τις εφαρμόσουν. Δεν είναι δυνατόν η Γερμανία, λ.χ., να σφίγγει αλαζονικά τη θηλιά στους αδύναμους και η ίδια να αρνείται προκλητικά να συμμορφωθεί με τις συστάσεις που της γίνονται. Το σωστό θα ήταν οι συστάσεις να μη συνοδεύονται από απειλές, διότι πολλές φορές η απειθαρχία φέρνει θετικά αποτελέσματα. Συνεστήθη στο Βέλγιο να καταργήσει την ΑΤΑ στους μισθούς και αυτό αρνήθηκε, προστατεύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το εισόδημα των εργαζομένων και αποτρέποντας την πτώχευσή τους. Αυτό απαιτεί διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης προς την οποία γίνονται οι συστάσεις, αλλά και τόλμη και ανεξαρτησία στην εφαρμογή των οικονομικών προγραμμάτων. Είναι περιττή η σύγκριση της βελγικής με την ελληνική κυβέρνηση, που είπε «ναι» σε όλα στις επιταγές των δανειστών και εφαρμόζει πιστά τα μέτρα που διατάχθηκε να επιβάλει. Θα μπορούσε να το κάνει αυτό, αφού ούτε ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική υπάρχει στην οικονομία και αφού η κάθε χώρα κάνει ό,τι νομίζει συμφερότερο για τους πολίτες της.

Η σύγκριση θα ήταν πλήρως απογοητευτική για την πιστή στην τρόικα ελληνική κυβέρνηση, που ούτε καν αντέταξε ότι οι Ελληνες οφείλουν να ζουν σ' ένα καθεστώς που προστατεύει τουλάχιστον τα όρια επιβίωσης και αξιοπρέπειας. Οι Ελληνες υπουργοί Οικονομικών συμφωνούν σε όσα αποφασίζονται στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών, χωρίς καν μια μικρή αντίδραση, χωρίς έναν αστερίσκο αντιρρήσεων, χωρίς μια υπερασπιστική γραμμή για τα ελληνικά συμφέροντα.