Τα μνημονιακά όργανα άρχισαν. Προτού καν στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, χιλιάδες υπάλληλοι καλούνται να περάσουν την πόρτα εξόδου από το Δημόσιο. Υπάκουοι οι κυβερνήτες στις απαιτήσεις της τρόικας, μέσω του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη, δημοσίευσαν χθες τη μαύρη εγκύκλιο των απολύσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο έως πρότινος υποστηρικτής των εργατικών δικαιωμάτων, υπουργός πλέον, Αντώνης Μανιτάκης, μόλις την προηγούμενη Παρασκευή διέψευδε την πίεση που ασκούσε η τρόικα για κατάρτιση καταλόγων με τα ονόματα των υπαλλήλων: «Οι απολύσεις -λέει ο υπουργός- αποβλέπουν στην αποκατάσταση του κύρους του δημοσιοϋπαλληλικού λειτουργήματος και της νομιμότητας».

Οι απολύσεις αφορούν υπαλλήλους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όσους έχουν προσληφθεί εκτός διαδικασίας αξιολόγησης (ΑΣΕΠ), όσους ελέγχονται πειθαρχικά ή διώκονται ποινικά.

Δεν χρειαζόταν να μας πει ο κύριος Μανιτάκης ότι με τις απολύσεις αποκαθίσταται το κύρος των δημοσίων υπαλλήλων. Ολοι οι εχέφρονες γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο πολλοί προσελήφθησαν στο Δημόσιο, ότι δηλαδή εξαργύρωσαν την ψήφο τους με μια θεσούλα σ' αυτό, με τη σύμφωνη γνώμη κάθε λογής πολιτευτή.

Δεν φταίνε, όμως, οι δημόσιοι υπάλληλοι, φταίει η μικρόνους μικροπολιτική των βουλευτών, πολιτευτών, δημάρχων και λοιπόν αξιωματούχων, οι οποίοι ελαφρά τη καρδία, διόριζαν ασυστόλως σωρό από σόγια, δικά τους ή των πάλαι ποτέ πανίσχυρων κομματαρχών όποιου κόμματος κυβερνούσε. Εχει βαθιά τις ρίζες της στον χρόνο τούτη η νοσογόνος πρακτική του πολιτικού προσωπικού.

Από του σημείου όμως αυτού έως του να αποφασίζονται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με… απόφαση τροϊκανή το χάσμα είναι τεράστιο.

Ας μη λησμονείται το σπουδαίο γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι -λόγω κυρίως της ασφάλειας που τους παρείχε η νομιμότητα- αποτελούσαν έναν σημαντικό συνεκτικό κοινωνικό ιστό, κόντρα στη «φιλοσοφία» του καπιταλισμού, που θέλει τους εργαζόμενους αναλώσιμους, χωρίς δηλαδή συνοχή, χωρίς μόνιμη εργασία, κατοικία, δεσμούς φιλίας, κοινωνικές σχέσεις.

Η δίωξη των δημοσίων υπαλλήλων εκεί, ουσιαστικά, αποσκοπεί: στην αποδιάρθρωση των κοινωνικών δεσμών περισσότερο και όχι στην εξυγίανση του δημόσιου τομέα, όπως τονίζουν προς πάσαν κατεύθυνση η αλλοδαπή, αλλά και η ημεδαπή τρόικα. Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά. Εντολή (επιτακτική) των εταίρων είναι να απολυθούν 2.000 υπάλληλοι έως το τέλος του 2012 και άλλοι 23.000 έως τον Δεκέμβριο του 2013.

Αυτό δεν θα περάσει χωρίς κλυδωνισμούς στη δημόσια διοίκηση, ιδιαιτέρως στους δήμους και τις περιφέρειες μετά και τις περικοπές που έχουν υποστεί [οι πόροι που πρέπει να δίνονται από τα υπουργεία για λειτουργικούς σκοπούς (ΚΑΠ) έχουν μειωθεί κατά 60%, ενώ η χρηματοδότηση για επενδυτικούς σκοπούς (ΣΑΤΑ) έχει επίσης μειωθεί κατά 55% σε σχέση με το 2009].

Αναμένονται σίγουρα αναταραχές, τόσο από τους υπαλλήλους όσο και από τους αιρετούς. Ηδη σε δεκάδες δήμους γίνονται καταλήψεις και ετοιμάζονται ψηφίσματα καταδίκης των μέτρων από τα δημοτικά συμβούλια.

Δυστυχώς για την κυβέρνηση, δείχνει με τον πιο πειθήνιο τρόπο την ανυπαρξία πολιτικής της και την υπακοή της στην τρόικα. Θα βρεθεί, είναι βέβαιο, προ μεγάλων εκπλήξεων.