Του Τάσου Παππά
Οποιος είχε την προσδοκία ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα σχετικά με τη «μικρή ΔΕΗ» θα συσπείρωνε όλες τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, πρέπει να προσγειώθηκε ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Οι ποικίλες συλλογικότητες της Αριστεράς στην Ελλάδα αποκλείεται να συμφωνήσουν, ακόμη και στα στοιχειώδη, ακόμη και στα αυτονόητα. Δεν είναι μόνο η θεμιτή προσπάθεια των ηγεσιών τους να μη φανεί ότι σύρονται πίσω από την πρωτοβουλία ενός σχήματος που το θεωρούν ρεφορμιστικό. Πρόκειται για την εδραιωμένη αντίληψη που συνδέει τα μικρά με τα μεγάλα μ’ ένα δεσμό μαθηματικής εξίσωσης. Ο,τι δεν οδηγεί στον κεντρικό στόχο, ό,τι δεν υπηρετεί το όραμα ή, ακόμη χειρότερα, ό,τι μπορεί να αποπροσανατολίσει τις μάζες, βάζοντάς τους την ιδέα πως είναι δυνατές κάποιες θετικές αλλαγές, πρέπει να απορριφθεί.
Ετσι, τι νόημα έχει ένα δημοψήφισμα για τη «μικρή ΔΕΗ», όταν δεν αντιμετωπίζεται συνολικά το πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας που έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια; Για να το πάμε πιο μακριά, ακολουθώντας τη λογική αυτή με θρησκευτική ευλάβεια: Τι νόημα έχει ένα δημοψήφισμα για το ζήτημα της ενέργειας όταν μένουν έξω από τη συζήτηση το Μνημόνιο, το ευρώ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και τελικώς ο ίδιος ο καπιταλισμός που είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των κακών που έχουν πλήξει τη χώρα και τους εργαζόμενους;
Επειδή όμως δεν μας παίρνει να προτείνουμε δημοψήφισμα με το ερώτημα «καπιταλισμός ή σοσιαλισμός;», γιατί ούτε θα πείσουμε για την αναγκαιότητά του ούτε θα καταφέρουμε να περιγράψουμε με ελκυστικό τρόπο τον σοσιαλισμό (κάθε συλλογικότητα και διαφορετική εκδοχή), άσε που είναι σφόδρα πιθανό το «ναι» στον καπιταλισμό να πλειοψηφήσει με χαρακτηριστική άνεση, γιατί να αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε το ξεπούλημα της «μικρής ΔΕΗ»; Αργότερα θα δούμε. Θα περιμένουμε να ωριμάσουν οι συνθήκες, θα προετοιμαστούμε καταλλήλως (ο καθένας μόνος του) και την κρίσιμη ώρα θα είμαστε σε θέση να δώσουμε νικηφόρα τη μάχη με το σύστημα και τους υποτακτικούς του εφ’ όλης της ύλης. Εμείς είμαστε για τα σπουδαία. Τα ήσσονος σημασίας ζητήματα αφορούν τους οπορτουνιστές και γι αυτό τους ξεσκεπάζουμε για να μην πέσουν στην παγίδα τους οι εργαζόμενοι.
H μόνη παραχώρηση που έκανε το ΚΚΕ ήταν να δεχτεί τον συμψηφισμό των προτάσεων για τα δημοψηφίσματα, όπως έγινε το 2008 με το Ασφαλιστικό, ώστε να γίνει μία ψηφοφορία στη Βουλή. Τότε είχε γίνει δεκτό από τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Σιούφα. Σήμερα; Πάντως, η σχέση της Ν.Δ. και του προοδευτικού πόλου της κυβέρνησης με τη συνέπεια δεν είναι και πολύ ερωτική. Το αντίθετο θα λέγαμε. Την απατούν ασυστόλως και χωρίς ενοχές.
