Του Τάσου Παππά
Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται σχεδόν σίγουρος ότι θα καταφέρει να μαζέψει τις 180 ψήφους για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ο αντιπρόεδρος είναι πιο επιφυλακτικός και γι’ αυτό προετοιμάζεται για το κακό για τη συγκυβέρνηση σενάριο. Είναι ο Αντ. Σαμαράς εσκεμμένα αισιόδοξος για να κρατήσει το στράτευμα ενωμένο ή μήπως ξέρει κάτι που δεν γνωρίζει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ; Ποντάρει στην επιθυμία των μικρότερων κομμάτων και των ανεξάρτητων βουλευτών να μη γίνουν εκλογές για να παραταθεί ο κοινοβουλευτικός βίος τους;
Γιά να δούμε τα δεδομένα: ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι ΑΝ.ΕΛΛ., η Χρυσή Αυγή και η ΔΗΜΑΡ, με λιγότερο δεσμευτική ρητορική είναι αλήθεια, έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να συμβάλουν στην εξεύρεση λύσης. Υπάρχουν, πάντως, βουλευτές της ΔΗΜΑΡ (Σπ. Λυκούδης, Ν. Φούντα) που θα ήθελαν να εκλέξει η σημερινή Βουλή συναινετικά Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Προφανώς, δεν θα ψήφιζαν τον οποιονδήποτε, αλλά ένα πρόσωπο του προοδευτικού χώρου. Θα επιθυμούσαν να δουν στην καρέκλα του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Φώτη Κουβέλη, μόνο που αυτός, για την ώρα, αντιστέκεται.
Στην ομάδα των ανεξάρτητων τα πράγματα είναι μπερδεμένα. Κάποιοι που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ (Τζάκρη, Μουτσινάς, Βουδούρης, Παραστατίδης) φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν πρόκειται να βάλουν πλάτη για να σωθεί η κυβέρνηση, ενώ δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμη για το επίμαχο θέμα οι Μ. Ανδρουλάκης και Μ. Μπόλαρης, οι οποίοι, όμως, βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
Οι άλλοι ανεξάρτητοι που έφυγαν από τη ΔΗΜΑΡ, ο Γρ. Ψαριανός, ο Β. Οικονόμου και η Κ. Μάρκου, ξορκίζουν τις πρόωρες εκλογές -το δηλώνουν με κάθε ευκαιρία-, αλλά φανταζόμαστε ότι δεν θα δώσουν λευκή επιταγή στο δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου. Ο Π. Τατσόπουλος δεν ανήκει πια στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, έχει όμως πει ότι θα ακολουθήσει τη γραμμή του κόμματος με το οποίο εξελέγη βουλευτής. Υπάρχουν, τέλος, οι ανεξάρτητοι που εγκατέλειψαν τη Ν.Δ., τους ΑΝ.ΕΛΛ. και τη Χρυσή Αυγή. Είναι οι πιο ευάλωτοι στις πιέσεις, ιδιαίτερα όσοι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη. Αυτούς μπορούν ευκολότερα να τους δελεάσουν είτε με διαβεβαιώσεις για επιστροφή στο κόμμα και ένταξη στις εκλογικές λίστες, είτε με υποσχέσεις ότι θα ρυθμιστούν ευνοϊκά οι ποινικές εκκρεμότητες που αντιμετωπίζουν.
Θα μπορούσε κάποιος να κάνει λόγο για συναλλαγή, βρόμικα παιχνίδια στο παρασκήνιο και άλλα παρόμοια. Ωστόσο, δεν θα είναι κάτι πρωτοφανές. Η πολιτική ιστορία του τόπου είναι γεμάτη με τέτοιου είδους πρακτικές. Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση, τα κουκιά δεν βγαίνουν. Τα μετράς από δω, τα μετράς από κει, δεν αβγαταίνουν τα έρμα. Εκτός αν ο πρωθυπουργός έχει κρυφό καρέ (όπως λένε οι ποκαδόροι) και πορεύεται στα σίγουρα. Αν και με καραμπινάτη μπλόφα μοιάζει, που θα καταρρεύσει μόλις ανοίξουν όλα τα χαρτιά στο τραπέζι. Θα δούμε…
