Του Αγγελου Αναστασόπουλου
Την απόφαση του Μικτού Ορκωτού για την υπόθεση της Μανωλάδας πανηγυρίζει σε καθεμία από τις πάμπολλες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις του ο Αδωνις Γεωργιάδης. Ο τέως υπουργός Υγείας όχι μόνο θεωρεί δίκαιη την απόφαση αθώωσης δύο εκ των τεσσάρων κατηγορουμένων (ουσιαστικά φυλακή δεν θα κάνει κανένας από όσους κάθισαν στο εδώλιο), αλλά επισημαίνει πως ο Νίκος Δένδιας είχε βιαστεί όταν πέρσι υποσχόταν να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την άνανδρη επίθεση στους εργάτες από το Μπανγκλαντές.
Αλλά ας ξεχάσουμε την εθνικότητα των θυμάτων. Το ζήτημα δεν είναι αν ήταν μετανάστες (παράνομοι ή μη). Το ζήτημα είναι ότι σε μία ακόμα υπόθεση ένα από τα ισχυρότερα ονόματα της κυβέρνησης Σαμαρά υπερασπίζεται τον δυνατό και παίρνει ξεκάθαρα θέση απέναντι στον εργαζόμενο. Αλλωστε, όποιος τίθεται στο πλευρό του εργάτη, του υπαλλήλου της ΕΡΤ ή της απολυμένης καθαρίστριας λαϊκίζει, σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη.
Στο βιβλίο «Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», η Χάρπερ Λι περιγράφει, μεταξύ άλλων, τη δίκη του μαύρου εργάτη Τομ Ρόμπινσον, ο οποίος κατηγορήθηκε για τον βιασμό της Μαγέλα Γιούελ. Η αθωότητά του ήταν προφανής, αφού το παράλυτο αριστερό του χέρι δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τραύμα στο δεξί μάτι της κοπέλας. Ο Ρόμπινσον καταδικάστηκε ομόφωνα από τους ενόρκους και του επιβλήθηκε θανατική ποινή, όμως ο συνήγορός του, ο γενναίος Ατικους Φιντς, θεώρησε προσωπική επιτυχία το γεγονός πως οι ένορκοι δεν αποφάσισαν αμέσως, αλλά αποσύρθηκαν για αρκετές ώρες. Για τον αμερικανικό Νότο του 1935 αυτό ήταν μεγάλη υπόθεση. Για την Ευρώπη του 2014, μία δίκη και μία αγόρευση της εισαγγελέα δεν αρκούν για να πανηγυρίσουμε, όταν η αδικία μένει ατιμώρητη.
Εστω όμως ότι η Δικαιοσύνη έκανε όντως σωστά τη δουλειά της. Εστω ότι οι δύο επιστάτες έπραξαν αυτοβούλως όταν κυνήγησαν με την καραμπίνα τους εργάτες που ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους από τον… αθώο Νίκο Βαγγελάτο. Εστω ότι η «Guardian» παίζει πολιτικά παιχνίδια όταν κατηγορεί την Ελλάδα και το δικαστικό μας σύστημα ως διαβρωμένο την επομένη της απόφασης. Εστω. Την ίδια ακριβώς μέρα, έκλεισε χωρίς δίκη η υπόθεση της τραγωδίας στο Φαρμακονήσι. Ο φάκελος αρχειοθετήθηκε και κανείς δεν θα μάθει ποτέ κάτω από ποιες συνθήκες πνίγηκαν στο Αιγαίο δώδεκα άνθρωποι. Τουλάχιστον, στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του 1930, δίκη (έστω και παρωδία) γινόταν.
