Του Θωμά Λέκκα
Κάτι πρόκειται να γίνει σύντομα σχετικά με το «Game of Thrones», που θα άπτεται του ενδιαφέροντος των οπαδών της αστείας αυτής σειράς. Αλλά δεν ξέρω τι. Η είδηση υπάρχει σε όλα τα μέσα επικοινωνίας. Εχω δει μερικά λεπτά από δυο-τρία επεισόδια και δεν καταλαβαίνω προς τι ο χαμός. Υπάρχει ίντριγκα, δολοπλοκία, ποταπά κίνητρα, πισώπλατα χτυπήματα, βελούδινα κεντημένα φορέματα ή και μεσαιωνικού τύπου πανοπλίες, πολυδιαφημισμένες γυμνές σκηνές -που φαίνονται σοφτ μπροστά στη διαφήμιση του πρίτι μπρα-, κάτι δράκοι(;!) και όλα σε μια φανταστική εποχή που έκανε φυσικά το έργο του συγγραφέα Τζορτζ Μάρτιν πιο εύκολο επειδή μπορούσε να γράψει ό,τι ήθελε.
Με κάνει να απορώ περισσότερο το γεγονός ότι οι φανατικοί οπαδοί της σειράς παραπονιούνται σε άλλες συζητήσεις για «αμερικανιές». Το ίδιο τάργκετ γκρουπ φαίνεται να εκτιμάει και κάποιες αγγλικές σειρές που εξελίσσονται στη βικτοριανή ή κάποια παρόμοια εποχή τέλος πάντων. Εκεί, οι Βρετανοί σεναριογράφοι παίζουν με την αγγλική εκδοχή των ινδικών καστών, τον καταπιεσμένο ερωτισμό, τη φορτισμένη συνύπαρξη της αριστοκρατίας τους με τους μπάτλερ της. Τέτοιες σειρές χαιρετίστηκαν σαν αξιόλογες, με παγκόσμια επιτυχία. Και μια και τυχαίνει να μη μου αρέσουν, αναρωτιέμαι ποια είναι η δύναμή τους. Ο «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» είναι βασισμένος σε αληθινή ιστορία, περιέχει ίντριγκα, δολοπλοκίες, βελούδινα κουστούμια περίτεχνης ύφανσης, σαν αυτά μάλιστα που φορούσαν εκείνη την εποχή στην αυτοκρατορία τους, υπηρέτες… και γενικά δεν υστερεί και τόσο έναντι των άλλων σειρών.
Είναι αλήθεια πως στα σενάρια βλέπει κανείς στοιχεία των σημερινών κοινωνιών που παρήγαγαν κάθε σειρά, και στους διαλόγους αυτά ξενίζουν τον θεατή. Αλλά εμείς δεν μιλάμε μεταξύ μας σαν κανέναν από αυτούς τους λαούς. Γιατί παραδώσαμε τότε, τόσο εύκολα, τον ενθουσιασμό μας στο μάρκετινγκ ορισμένων χωρών μόνο, αντί να κρατήσουμε μια πιο εύλογη, ουδέτερη στάση; Πόση ποιότητα ή ανεξαρτησία μπορεί να επικαλεστεί το γούστο κάποιου που σνομπάρει ό,τι επιτάσσει μια ξενόφερτη μόδα; Η κόντρα των σειρών επιβεβαιώθηκε προ μηνών και στην αγγλική Βουλή, όταν βουλευτές διαμαρτυρήθηκαν για την παράτυπη χρήση κονδυλίων πακέτου στήριξης από την Τουρκία για την παραγωγή του «Σουλεϊμάν». Στόχος των σειρών άλλωστε είναι και οι εξαγωγές αλλά και η προβολή ενός προφίλ μιας χώρας, απ’ ό,τι φαίνεται. Αυτό όμως κάπου τοποθετεί τους θεατές τους. Εμείς, φυσικά, τα κάναμε όλα αυτά πριν από τους άλλους, με τον Νίκο Βασταρδή και τη βασιλική φωνή του σε κάποιο θρόνο.
