Μπορεί το περιβόητο success story στην οικονομία να έχει μετατραπεί πλέον στο πιο σύντομο ανέκδοτο της πολιτικής επικαιρότητας, η δικομματική (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) και τα αντηχεία της στον Τύπο, όμως, διακινούν ένα παράλληλο σενάριο «αναβάθμισης του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας» πάνω στο έδαφος της νέας, απολύτως ρευστής, κατάστασης στο τόξο που εκτείνεται από τη βόρεια Αφρική στη Μέση Ανατολή και μέχρι τον Περσικό Κόλπο. Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να «πουλήσει» το χαρτί του «ειδικού ρόλου» της χώρας «στο όνομα της νομιμότητας», λόγω της γεωγραφικής της θέσης, και να εμπλέξει περισσότερο την Ελλάδα στους αμερικανικούς και ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, οι οποίοι εντείνονται μετά και την κρίση με αφορμή την Ουκρανία.
Η επίσκεψη του υπουργού Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου στις ΗΠΑ, λίγες μέρες προτού μεταναστεύσει πολιτικά στις Βρυξέλλες, και η επικείμενη σύνοδος του ΝΑΤΟ στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου στην Ουαλία, φαίνεται ότι σφραγίζουν αυτή τη νέα πορεία, από την οποία, υποτίθεται ότι, αναμένουμε κάποια «ανταλλάγματα». Πρόκειται για μία σαφώς επικίνδυνη πολιτική επιλογή, όπως έδειξαν, έστω και εν μέρει, τα ρωσικά αντίμετρα και το εμπάργκο στα ευρωπαϊκά αγροτικά προϊόντα. Η περαιτέρω πρόσδεση στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. συνεπάγεται νέες δεσμεύσεις, επιπλέον αμυντικές δαπάνες εν μέσω κρίσης και ύφεσης και κίνδυνο να βρεθεί η Ελλάδα στο στόχαστρο όχι μόνο οικονομικών αλλά και «θερμών» αντιποίνων.
Οι αμερικανικές πιέσεις για εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) στη Σούδα ή στο Καστέλλι και πιθανή αποδοχή του αιτήματος από την Αθήνα, είτε με διμερή είτε με ΝΑΤΟϊκό μανδύα, κλιμακώνουν ποιοτικά αυτούς τους κινδύνους, δεδομένου του γεγονότος ότι τα συγκεκριμένα σκάφη έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού και, άρα, βομβαρδισμών, όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα σε Πακιστάν, Αφγανιστάν και Υεμένη. Ηδη ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Α. Φ. Ράσμουσεν, δήλωσε πρόσφατα από τη Δανία ότι η Συμμαχία θα επικεντρωθεί στην ετοιμότητα να ασχοληθεί «με όλο το φάσμα των απειλών» και κάλεσε τα μέλη της να επενδύσουν επαρκώς στον τομέα της Αμυνας και της Ασφάλειας. Μετά το πυροτέχνημα του success story, η κυβέρνηση ρισκάρει να δει να φλέγεται, με τραγικές συνέπειες, και το ιδεολόγημα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας».
