Για κατάργηση της δημοκρατίας στους χώρους εργασίας κάνουν λόγο νομικοί μετά τη γνωστοποίηση της πρόσθεσης της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ρυθμίσεις που θα περιορίζουν το πολύτιμο και θεμελιώδες για τους εργαζόμενους δικαίωμα της απεργίας.
Τα κυβερνητικά στελέχη θεωρούν ότι το έδαφος είναι πρόσφορο για μια τέτοια ρύθμιση, που συνεκτιμάται με ακόμη μια, αυτή της επαναφοράς του «λουκ άουτ», της δυνατότητας δηλαδή των εργοδοτών να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους όταν εκδηλώνονται σ' αυτές απεργίες.
Πρόκειται για την ταφόπλακα του εργατικού κινήματος. Τα συνδικάτα από διεκδικητές θα καταντήσουν διεκπεραιωτές, κάτι σαν απλοί διαμεσολαβητές μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
Ηταν κάτι αναμενόμενο μετά τον κατήφορο της κυβέρνησης προς αντιδημοκρατικά μέτρα (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, επίταξη, αστυνομικός και εργοδοτικός αυταρχισμός…).
Η πρωτοβουλία αυτή του Βρούτση έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αλλά και ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με ανακοινώσεις τους καταδικάζουν την πρωτοβουλία αυτή και τάσσονται απέναντι.
Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί όντως είναι «ευνοϊκό» για το κυβερνητικό «εγχείρημα», μετά τις τόσες απεργίες που δεν κατέληξαν κάπου και τις διαμαρτυρίες του κόσμου για την ταλαιπωρία που υφίσταται από τις απεργίες αυτές. Αυτό, όμως, δεν δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να καταστρέψει την τεράστια κατάκτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσα από τα συνδικάτα τους, εδώ και πολλές δεκαετίες. Η νομοθετική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας είναι καθαρό πραξικόπημα, υπονόμευση του Συντάγματος και του ευρωπαϊκού εργατικού δικαίου.
Είναι μια κίνηση πανικού, που χαρακτηρίζει όχι μόνο την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές, που έχουν θορυβηθεί από τις τελευταίες μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Ηδη στην Ισπανία και την Πορτογαλία εργοδότες έχουν ζητήσει να τεθούν όρια στο δικαίωμα στην απεργία παρ' ότι κι εκεί αυτό το δικαίωμα είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα, όπως και σε Γαλλία και Ιταλία.
Γενικά είναι κατοχυρωμένο, με λίγες εξαιρέσεις, στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. Εάν, όμως, δεν αντιδράσουν οι εργαζόμενοι απέναντι σ' αυτήν την εξόχως αντεργατική πολιτική, είναι βέβαιο ότι προοδευτικά θα καταλήξουμε σε καθεστώτα με ολοκληρωτική νοοτροπία.
Και φαντάζει σαν μια καλή ευκαιρία να βγει η κοινωνία από τον λήθαργο και να υπερασπιστεί το ιερό δικαίωμα στην εργασία (στέγη, τροφή…). Διαφορετικά, το μέλλον θα είναι εφιαλτικό και τώρα, πλέον, Βενιζέλος και Κουβέλης καλούνται να δείξουν σθένος.
