Η μεγάλη καθυστέρηση στην κατάθεση του επί χρόνια διαρκώς μεταβαλλόμενου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου είχε τελικά τους λόγους της, όπως κατέδειξε και η σημερινή συζήτηση στο θερινό τμήμα της Βουλής. Στο μεταξύ o ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και τελικά η βία και το έγκλημα γιγαντώθηκαν με την ανοχή θεσμών, με την προπαγάνδα των ΜΜΕ και των επικίνδυνων κυβερνητικών ελιγμών πολιτικής σκοπιμότητας. Οι «λαθρομετανάστες», οι «γύφτοι», οι «αδερφές», οι «βρόμικοι», οι «αράπηδες», οι «άπιστοι» και πάνω από όλα οι «Εβραίοι» κυριάρχησαν -λόγω αυτής της ανοχής, με τη φροντίδα οργάνων της τάξης, δημοσιογράφων και αναλυτών αλλά και της δικαιοσύνης- πάνω στην ελληνική κοινωνία, χωρίς κανείς να υποψιάζεται την εφιαλτική κατάληξη που θα είχαν όλα αυτά στις συνθήκες κρίσης. Η Ελλάδα έγινε μαζί με την Ουγγαρία το νούμερο 1 ρατσιστικό παράδειγμα της Ευρώπης. Στα ελληνικά δικαστήρια ακόμα δεν έχει δικαστεί τελεσίδικα ούτε ένας δράστης για ρατσιστικό έγκλημα, οι ένστολοι βαρύνονται μόνο με «μεμονωμένα» περιστατικά και σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία διεθνής ή ελληνική έκθεση θεσμών και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που να μην καταγράφει την ακραία αύξηση ρατσιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα.
Σήμερα η κυβέρνηση αποφάσισε να φέρει το προβληματικό σχέδιο νόμου στο θερινό τμήμα της Βουλής με τις ίδιες ασάφειες, τα ίδια ελλείμματα και την ίδια προχειρότητα που τρία χρόνια τώρα την διακρίνει. Αξονας, η ανάγκη ενσωμάτωσης της χώρας στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά αναμφισβήτητα και η μαζική πλέον και -μέχρι τώρα- ανεξέλεγκτη εγκληματική δράση του γνωστού ναζιστικού μορφώματος.
Δύο ήταν τα επίμαχα σημεία ουσίας που έμειναν να αιωρούνται. Το πρώτο, η ποινικοποίηση του δημόσιου λόγου του μίσους που όμως δεν «φροντίζει» να τιμωρήσει ούτε τον φυσικό δράστη ούτε το ρατσιστικό έγκλημα σαν τέτοιο, παράλληλα με την απουσία νομοθετικής ρύθμισης για την προστασία των θυμάτων. Το δεύτερο αναφέρεται στην ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος και των άλλων μαζικών εγκλημάτων που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων και της Βουλής. Το θέμα αυτό κυριάρχησε στις τοποθετήσεις των εκπροσώπων των κομμάτων που εκφράστηκαν κατά της συγκεκριμένης ρύθμισης, επειδή υπάρχει ισχυρό ενδεχόμενο να περιοριστεί η ελευθερία του λόγου.
Είναι δεδομένο ότι ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία ως πεποιθήσεις δεν μπορούν να διωχθούν ποινικά, ακόμα και αν ψηφιστεί το άρθρο αυτό, και προφανώς χρειάζονται αλλά μέτρα αντιμετώπισης και πρόληψης, ακόμα κι αν -όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση- πρέπει να σταλεί ένα σαφές αντιρατσιστικό μήνυμα. Ομως, αν υπήρχαν δέκα βαριές καταδίκες για τελεσμένα ρατσιστικά εγκλήματα, θα αποτελούσαν πολύ δυνατότερο μήνυμα-απάντηση προς κάθε κατεύθυνση. Αντί γι' αυτό χθες στην Αμυγδαλέζα εκτυλίχθηκαν βίαιες ρατσιστικές συμπεριφορές από τα όργανα της τάξης.
