Του Τάσου Τσακίρογλου

«Οταν σε παινεύουν οι εχθροί, ψάξε τι δεν έκανες καλά», λέει ένα λαϊκό ρητό, το οποίο ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Ελλάδας και στους επαίνους που έδρεψε προχθές, με αφορμή την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με τίτλο Fiscal Monitor –στα ελληνικά κάτι σαν «Δημοσιονομικό Παρατηρητήριο».

Εκεί κάποιος κύριος Βιτόρ Γκασπάρ, πρώην αποτυχημένος υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας (αποτυχημένος, όπως και ο ομοεθνής του πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρώην πρωθυπουργός, Μανουέλ Μπαρόζο) και νυν διευθυντής Δημοσιονομικών Υποθέσεων του ΔΝΤ, διαπίστωσε πόσο καλά τα έχει πάει η Ελλάδα στη δημοσιονομική προσαρμογή.

Τα εύσημα του ΔΝΤ στις μνημονιακές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά) αφορούν συγκεκριμένα επιτεύγματα και δίνουν το στίγμα της ταξικότητας των μέτρων που αυτές υιοθέτησαν. Το Ταμείο επιβραβεύει την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών στην κοινωνική ασφάλιση, τη μείωση των κονδυλίων για συντάξεις και παροχές υγείας, ενώ «ενθαρρύνει» την κυβέρνηση για περαιτέρω «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας».

Και είναι γνωστό ότι, εκτός από την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη μείωση των μισθών σ' εξευτελιστικά επίπεδα, ιδιαίτερα για τους νέους, η τρόικα ζητά και την απελευθέρωση του ορίου των μαζικών απολύσεων, την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και άλλες «προοδευτικές» μεταρρυθμίσεις που θα γυρίσουν το ρολόι του χρόνου ακόμα πιο πίσω, σ' ένα μακρινό και ξεχασμένο παρελθόν.

Είναι τέτοιος ο ενθουσιασμός του ΔΝΤ –αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…- που ανακηρύσσει την Ελλάδα πρωταθλήτρια κόσμου στη δημοσιονομική προσαρμογή και παράδειγμα προς μίμηση για τις πολιτικές «που επιδρούν θετικά στη στήριξη της απασχόλησης». Σ' ένα πρόσφατο άρθρο του, με τίτλο «Χώρες ζόμπι άφησε πίσω της η ευρωλιτότητα», ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς γράφει: «Οι πιο ταλαιπωρημένες χώρες βρίσκονται σε κατάσταση κατάθλιψης. Δεν υπάρχει άλλη λέξη που να περιγράφει τις οικονομίες της Ισπανίας ή της Ελλάδας, όπου σχεδόν ο ένας στους τέσσερις -και πάνω από το 50% των νέων- δεν μπορεί να βρει δουλειά. Το να πει κανείς ότι το φάρμακο είναι αποτελεσματικό, διότι το ποσοστό της ανεργίας έχει μειωθεί κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες ή διότι φαίνεται ότι μπορεί να υπάρξει μια ισχνή ανάπτυξη, είναι το ίδιο με αυτό που λέει ένας κουρέας του Μεσαίωνα, ότι η αφαίμαξη είναι αποτελεσματική, διότι ο ασθενής δεν έχει πεθάνει… ακόμα!». Ετσι ακριβώς!

Βέβαια, το ΔΝΤ για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να μην παίρνουν τα μυαλά των κυβερνώντων αέρα, σπεύδει να διευκρινίσει ότι -παρά τη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή- η Ελλάδα δεν τα πάει καλά στις περίφημες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Και, φυσικά, ο κύριος Γκασπάρ, επαναλαμβάνοντας his master’s voice (βλ. Α. Μέρκελ), δήλωσε το γνωστό: «Η δουλειά δεν έχει γίνει ακόμα»!

Σε απλά ελληνικά, το μήνυμα της έκθεσης είναι ξεκάθαρο: Μέχρι τώρα έχει γίνει μόνον η μισή (βρομο)δουλειά, δηλαδή σαρώθηκαν κεκτημένα δεκαετιών και ισοπεδώθηκαν τα απομεινάρια του όποιου κράτους Πρόνοιας. Ωστόσο, μένουν ακόμα το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, η πλήρης αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας και η «καταπολέμηση της γραφειοκρατίας», ώστε οι μπίζνες των ξένων και Ελλήνων ολιγαρχών να γίνονται χωρίς προσκόμματα. Δηλαδή να γίνει οριστικά η Ελλάδα μια άλλη χώρα.