Του Θανάση Διαμαντόπουλου
1. Η Απάντηση
Γιατί δέχτηκα να συμμετάσχω στην τριμελή επιτροπή η οποία ανέλαβε την ψυχοφθόρο διαδικασία αξιολόγησης των δημοσιογράφων που ζητούσαν πρόσληψη ή επαναπρόσληψη στη δημόσια τηλεόραση; Μα για να έχω Την Απάντηση. Ακόμη περισσότερο για να τη βλέπω καθημερινά στον καθρέφτη… Σε ποια ερώτηση; «Ποιος μ… τους προσέλαβε;». Είναι η ερώτηση την οποία θέτω στον εαυτό μου κάθε μία από τις αναρίθμητες φορές που ακούω έναν λειτουργό της τηλεοπτικής ενημέρωσης να κακοποιεί βάναυσα είτε την ιστορική αλήθεια είτε τη γλώσσα είτε τα δεδομένα που αφορούν τη λειτουργία των πολιτικών θεσμών του κράτους, είτε, είτε, είτε…
2. Η ενημέρωση
Τι έμαθα από τη συμμετοχή μου στη διαδικασία (στην οποία προσήλθαν εμπειρότατοι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι, επιστήμονες, ιστορικοί, φιλόλογοι, νομικοί, επικοινωνιολόγοι, ακόμη και πανεπιστημιακοί); Εμαθα πως η τελευταία χώρα που προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η Αλβανία… Πως ο στρατάρχης Αλ. Παπάγος ήταν δικτάτωρ μαζί με τον Γ. Παπαδόπουλο το 1968… Πως ο Ο. Μπίσμαρκ δεν ήταν Γερμανός… Πως ο Κων. Καραμανλής πρωτοέγινε πρωθυπουργός το 1975… Πως ο Αλντο Μόρο είναι σήμερα πρόεδρος της Ιταλίας… Πως η δράση του… Ναπολέων Ζέρβα τοποθετείται στις αρχές του 20ού αιώνα… Πως το 1821 στο Φανάρι απαγχονίστηκε ο πατριάρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός… Ενώ στο κατατεθειμένο βιογραφικό δημοσιογράφου τεράστιας τηλεοπτικής εμπειρίας διάβασα -γραμμένο «καθ’ υποτροπήν»- πως… επιμελείτε καθημερινή εκπομπή…
3. Η νοοτροπία
Με πολλή ευγένεια και χωρίς διάθεση παρέμβασης στο έργο μας ο κ. πρόεδρος της ΝΕΡΙΤ μας κατέστησε κοινωνούς της δυσφορίας πολλών αξιολογούμενων για τις υποβαλλόμενες, δύσκολες ή παραπειστικές, ερωτήσεις. Παράλληλα, ένας εκ των προσελθόντων στη διαδικασία –εκ των πλέον επαρκών και εύστροφων δημοσιογράφων της δημόσιας τηλεόρασης– μας μετέφερε την παράκληση να μη γίνονται ερωτήσεις γνώσεων σε έμπειρους και καταξιωμένους συναδέλφους του.
Φαίνεται, λοιπόν, πως η κρίση δεν ακύρωσε την ισχύ παλαιότερης φράσης του Δ. Σαββόπουλου, σύμφωνα προς την οποία «οι Ελληνες αποφάσισαν να κοροϊδέψουν τον εαυτό τους μέχρι το τέλος, γι’ αυτό και δημιούργησαν δύο κατεξοχήν ευφάνταστα επαγγέλματα, του πολιτικού και του συνδικαλιστή» (στα οποία θα προσέθετα και αυτό του δημοσιογράφου). Το βέβαιο είναι πως η κυρίαρχη εθνική νοοτροπία, που συνίσταται στην περιφρόνηση της πραγματικότητας –άρα και σε άρνηση της αξιοκρατίας και της αξιολόγησης– κατεξοχήν έχει ως εκφραστές τους μαζικούς παιδαγωγούς της κοινωνίας, που είναι οι λειτουργοί της ενημέρωσης (και δη του δημόσιου τηλεδίαυλου)…
4. Αναμνήσεις από το μέλλον
Ως αποστάτες και υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας για έξοδο από την κρίση καταδίκασε ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας τα μέχρι πρότινος στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αποσχίστηκαν μιλώντας για συμβιβασμό της κυβέρνησης με συμφέροντα και κατεστημένες νοοτροπίες. Από την πλευρά τους οι αποσχισθέντες κατήγγειλαν τη λασπολογία εναντίον εκείνων που θέλησαν να αντισταθούν στην αφομοίωση του κόμματος από τους εχθρούς της κοινωνικής προόδου. Τέλος, σε ρόλο σχολιαστού, στελέχη άλλων κομμάτων έκαναν λόγο για πολιτική δυσπεψία, η οποία ήταν αναπόφευκτο να προκληθεί από την προεκλογική υπερκατανάλωση συμπληρωμάτων ουτοπικής διατροφής….
Σήμερα φήμες θέλουν τον ΠτΔ να συγκαλεί σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να βρεθεί λύση στο κυβερνητικό πρόβλημα της χώρας. Ηδη, ως συνέπεια της μαζικής εκροής τραπεζικών καταθέσεων, της εκτίναξης των επιτοκίων δημόσιου δανεισμού και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, παράγοντες της διεθνούς οικονομίας επαναφέρουν το σενάριο της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη. Εμπειρος περί τα οικονομικά παλιός πολιτικός δήλωσε ότι η μοίρα του τόπου εξαρτάται από την ταχύτητα με την οποία θα κινηθούν οι εξελίξεις προς την κατεύθυνση της συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας υπό τη διεύθυνση προσώπου διαθέτοντος την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών. Προσέθεσε, δε, πως ως δώρο θα προσέφερε στον κ. Τσίπρα το μυθιστόρημα του Μ. Προυστ «Σε αναζήτηση του χαμένου χρόνου»…
5. Ο φόβος
Τι με φοβίζει στη «λογική» όσων παρακολουθούν ασυγκίνητοι τις εξελίξεις, βέβαιοι πως ο θεός της Ελλάδας κάποια στιγμή θα σώσει τον τόπο; Μα μήπως αποδειχθεί ότι είχε δίκαιο αυτός ο άθλιος ο Π. Βαλερί που έλεγε «μόνη δικαιολογία του Θεού είναι πως δεν υπάρχει»…
ΥΓ. Πάντως η όψιμη κοινωνική ευαισθησία που επιδεικνύει η κυβέρνηση Σαμαρά, ιδιαίτερα με μέτρα που απαιτούσαν μόνον καλή σχέση με τη λογική και όχι καλά δημόσια οικονομικά, μάλλον θυμώνει περισσότερο παρά κατευνάζει την ελληνική κοινωνία…
