Του Θανάση Διαμαντόπουλου
Ηγέτης νεοπαγούς κόμματος τον πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο ίδιος, με πολλή αυτοσυγκράτηση και σοφία, αρνήθηκε το ενδιαφέρον του για τον προεδρικό θώκο και ζήτησε να μην εμπλέκεται το όνομά του. Εν πάση περιπτώσει ούτε στην κοινωνία φάνηκε η συγκεκριμένη πρόταση να κάνει ιδιαίτερο «γκελ». Και όμως. Ο καθηγητής σωρεύει πλεονεκτήματα καθόλου ευάριθμα και καθόλου ευαρίθμητα που τον καθιστούν κατάλληλο για το αξίωμα. Ειδικότερα…
1. Το πολιτικό του στίγμα, αυτό του μετριοπαθούς προοδευτικού, δεν προσκρούει μετωπικά στις ευαισθησίες καμίας πολιτικής οικογένειας.
2. Αποτελεί, πιθανότατα, τον καλύτερο νομικό γνώστη των θεσμών που έχει ο τόπος.
3. Μολονότι δεν στερείται ολοσχερώς κυβερνητικής εμπειρίας –κάτι χρήσιμο για να κατανοεί και πολιτικά, όχι μόνον θεωρητικά, τη λειτουργία των θεσμών–, είναι παντελώς αμέτοχος της φθοράς του πολιτικού μας συστήματος.
4. Διαθέτει, όσο ελάχιστοι, ιστορική παιδεία και ιστορική συνείδηση.
5. Ων μεγαλοαστός και παιδιόθεν χορτασμένος, μπορεί να προεξοφληθεί ότι θα δώσει παράδειγμα λιτότητας στη λειτουργία της Προεδρίας, το οποίο εν πολλοίς θα δεσμεύει και τους διάφορους μικροαστούς υφυπουργούς, υπουργούς, διοικητές, επιτρόπους κ.λπ., που πιστεύουν στην «ιδεολογία» της δημοσία δαπάνη επίδειξης.
6. Συνδυάζει, όσο ελάχιστοι, ψυχή Ελληνα και εξωστρεφή νοοτροπία κοσμοπολίτη.
7. Εχει ρίζες στον παροικιακό Ελληνισμό, στοιχείο με ιδιαίτερη αξία για τον φορέα ενός αξιώματος που πρέπει να εκφράζει συνολικά την «ψυχή του έθνους».
8. Με ευρύτερη παιδεία -κατάγεται άλλωστε από οικογένεια που έδωσε μία από τις κορυφαίες πνευματικές φυσιογνωμίες της νεότερης Ελλάδας- είναι βέβαιο πως θα λειτουργεί και ως παιδαγωγός της κοινωνίας κ.ο.κ.
Εχω, βέβαια, απόλυτη συνείδηση ότι πολλοί καλοθελητές θα σπεύσουν να ανακαλύψουν σκοπιμότητες ή ιδιοτέλεια ή τουλάχιστον διάθεση κολακείας στα προαναφερόμενα. Τους ενημερώνω ότι θεωρώ τουλάχιστον αφελή την πρόσφατη πρότασή του για αενάως ανοιχτή συνταγματική αναθεώρηση (πλην των διατάξεων που εκάστοτε μόλις αναθεωρήθηκαν), διότι εμποδίζει το καταστάλαγμα και την κοινωνική αφομοίωση του θεσμικού υπόβαθρου της δημόσιας ζωής του τόπου. Και γιατί βυθίζει τη χώρα σε έναν –απολύτως βλαπτικό– διαρκή θεσμικό αναβρασμό, συνοδευόμενο από αντίστοιχη αμφισβήτηση του πλαισίου διεξαγωγής της πολιτικής. (Αλλο θέμα η περαίωση, που επίσης πρότεινε, σε μία μόνο Βουλή της αναθεώρησης συνταγματικών διατάξεων, για τις οποίες υφίσταται οιονεί πολιτική ομοφωνία. Ωστόσο, ακόμη και γι’ αυτό κάποιες επιφυλάξεις δικαιολογούνται: υπάρχει η, ενίοτε επικίνδυνη, «τυραννία» του κλίματος της στιγμής).
Ακόμη χειρότερα: Θεωρώ, όπως έχω επισημάνει και στον ίδιο, καταστροφική την πάγια εναντίωσή του στην ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο θα προσέφερε στην οικονομική ζωή ασφάλεια νομικού υποστρώματος και, συνακόλουθα, θα ευνοούσε το επενδυτικό κλίμα.
Καταγράφω, δε, δημόσια αυτή την κριτική μου τοποθέτηση, γνωρίζοντας πως –αν, ίσως, είναι ο ιδανικός αυριανός Πρόεδρος της Δημοκρατίας- δεν είναι ο πιο ανοιχτός άνθρωπος του κόσμου στις φωνές της κριτικής…
Ασχετα υστερόγραφα:
1. Τη στιγμή αυτή της ομόφωνης εθνικής υστερίας –ακόμη μιας με πρωταγωνιστή τον Σαμαρά– για επιστροφή των εκπατρισμένων μαρμάρων του Παρθενώνα, θα αποτελούσε άραγε «εθνική μειοδοσία» η άποψη πως η παρουσία τους στο Λονδίνο αποτελεί την καλύτερη δωρεάν διαφήμιση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και τον αποτελεσματικότερο τουριστικό κράχτη της χώρας;
2. Ποια υπήρξε η «τεκμηρίωση» της δήλωσης πρωτοκλασάτων πολιτικών της αντιπολίτευσης περί ύπαρξης αργυρώνητων βουλευτών; Η αναφορά στη, χωρίς ονόματα, μνεία προ μηνών του «γεγονότος» αυτού σε κάποια εφημερίδα! Χωρίς καν να εξετασθεί αν η πηγή αυτή είναι έντυπο σοβαρό ή σκανδαλοθηρικό, πίσω από το οποίο υπάρχουν παράγοντες της ενημέρωσης έγκυροι ή εντυπωσιοθήρες ή ακόμη και αμνηστευμένοι μετά από καταδίκη τους για συκοφαντική δυσφήμιση… Τόση ανεύθυνη επιπολαιότητα δεν συνιστά, όμως, για το πολιτικό σύστημα πριόνισμα του κλαδιού πάνω στο οποίο κάθονται όλες οι κομματικές του δυνάμεις;
3. Για να μη λέμε μόνον αρνητικά για το πολιτικό μας σύστημα, πρέπει πω ότι από πουθενά δεν είχα παρέμβαση για τη διαδικασία αξιολόγησης των προς πρόσληψη δημοσιογράφων της ΝΕΡΙΤ. Και αν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο (αφού θα καταργήσουν, όπως έχουν προαναγγείλει, την αξιολόγηση αυτή), από κυβερνητικής πλευράς υπήρξε ευχάριστη έκπληξη.
4. Επειδή δημοσιογράφοι της «Real news» αμφισβήτησαν από δημόσιο μικρόφωνο όσα έγραψα την περασμένη Τρίτη για κάποιες «μνημειώδεις» απαντήσεις συναδέλφων τους (μεταξύ των οποίων ήταν αρκετοί πασίγνωστοι και εμπειρότατοι), ενημερώνω πως η όλη διαδικασία έχει μαγνητοφωνηθεί. Ενώ τα αναπαραχθέντα στο άρθρο μου εκείνο –όπου, άλλωστε, δεν έγινε ουσιαστική αναφορά στα γλωσσικά μαργαριτάρια– αποτελούν ελαχιστομόριο των όσων συνολικά ακούστηκαν…
