Ο Γιάννης Μίχας εκθέτει στην γκαλερί «Τιτάνιουμ»
Ο πρώην νομάρχης Πειραιά, αν και από ορεινό χωριό, έχει μια σχέση βιωματική με τη θάλασσα. Θα 'θελε μόνο να είχαν λίγο πιο ζωηρά, αισιόδοξα χρώματα οι γεμάτοι σκαριά πίνακές του
Της Χριστίνας Παπασταθοπούλου
Την προηγούμενη φορά που τον συνάντησα ήταν νομάρχης Πειραιά. Τότε είχαμε συζητήσει πολιτικά. Για τα προβλήματα του Πειραιά, για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτή τη φορά τα πράγματα άλλαξαν. Η πολιτική για τον Γιάννη Μίχα είναι παρελθόν και το μέλλον είναι η παλιά του αγάπη, η ζωγραφική, γιατί τουλάχιστον «από αυτή δεν πληγώνεται».
Τον συνάντησα στο ατελιέ του στον Πειραιά, με τα χρώματα, τα μολύβια και τα σκίτσα να γεμίζουν το γραφείο του και τους δεκάδες πίνακές του να βρίσκονται παντού. Στους τοίχους, στα δάπεδα, στα έπιπλα. Καράβια, ναυπηγεία, σκαριά, θάλασσες, γοργόνες, αθλήματα από την Αρχαία Ελλάδα, νησιά, ειρήνη, χρώματα, πολλά χρώματα.
Δηλώνει ότι βρίσκεται στην καλύτερη περίοδό του όσον αφορά την τέχνη. Η έκθεσή του με τίτλο «Ατομικός πορτολάνος» εγκαινιάστηκε στις 17 Φεβρουαρίου και θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τις 23 Μαρτίου στην γκαλερί «Τιτάνιουμ», ενώ ήδη ξεκίνησε να ετοιμάζει την επόμενη, που θα γίνει τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη.
Αν και θα ήθελε να παραμείνει αισιόδοξος και να ζωγραφίζει με αισιόδοξα χρώματα, η κατάσταση που σκιάζει τη χώρα και τους πολίτες «σκούρυνε» τα έργα του και στο μυαλό του στριφογυρίζει η φράση που είχε πει για τη δουλειά του ο ζωγράφος Θανάσης Στεφόπουλος, που πέθανε τον περασμένο Δεκέμβριο: «Αυτά τα καράβια είναι κομματιασμένα ουράνια τόξα». Και για τον ίδιο αυτή την περίοδο η τέχνη και ο πολιτισμός είναι κομματιασμένα.
- Αλήθεια πώς μπορεί να συνδυάσει κάποιος την πολιτική με την τέχνη;
«Ετσι κι αλλιώς όλες μας οι πράξεις είναι πολιτικές. Η πολιτική δίνει τη δυνατότητα να έρθεις σε επικοινωνία με τον κόσμο. Ομως είναι σκληρή και γκρίζα. Από την άλλη, η τέχνη μπορεί να επιδράσει πολύ περισσότερο στους ανθρώπους, είτε στη σκέψη τους, είτε στην οπτική τους, είτε στην αισθητική τους. Θα ήθελα η πολιτική να είναι η τέχνη της ζωής. Δυστυχώς σήμερα δεν είναι γιατί υπάρχει αυτό το μαύρο σύννεφο που σκιάζει ολόκληρη τη χώρα και τους συμπολίτες μας. Και για τον λόγο αυτό απέχω. Αντίθετα, η τέχνη, ο πολιτισμός και η ζωγραφική μού δίνουν διεξόδους σε αυτή την γκρίζα πραγματικότητα».
- Αρα ισχύει αυτό που διάβασα ότι τελείωσε για εσάς η πολιτική;
«Επειδή ποτέ δεν θέλω να λέω ποτέ, θα πω απλά ότι η πολιτική σήμερα είναι αποτρεπτική για πάρα πολλούς ανθρώπους, και για μένα. Θα παραμείνω όμως ενεργός και προβληματισμένος πολίτης».
- Τα 35 χρόνια που ασχολείστε με τη ζωγραφική και τα 25 με την πολιτική, από πού αντλήσατε πίκρες ή χαρές;
«Σ' αυτή την κοινή πορεία όλα αυτά τα χρόνια και παρ' ότι έχω αδικήσει τη ζωγραφική, μόνο χαρές μού έχει δώσει. Με βοήθησε σε όλη την πορεία της ζωής μου, με απελευθέρωσε, με ταξίδεψε… Αντίθετα οι στεναχώριες από την πολιτική είναι συντριπτικά περισσότερες».
- Πόσο πίσω πάει αυτό το μεράκι;
«Στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου υπήρχε ένας λαϊκός καλλιτέχνης στο χωριό μου, στο Κυριάκι Βοιωτίας, ο οποίος ζωγράφιζε και πήγαινα με τις ώρες και παρακολουθούσα τον τρόπο που γεννιέται ένας πίνακας. Ετσι δειλά δειλά ξεκίνησα. Στην αρχή αντιγράφοντας έργα μεγάλων ζωγράφων, στη συνέχεια σκίτσαρα. Οταν ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω ναυπηγός με βοήθησε πάρα πολύ ένας μεγάλος Ελληνας ζωγράφος, ο Κώστας Ηλιάδης, ο οποίος μου έδωσε τη δυνατότητα να συνδεθώ κυρίως με το χρώμα, γιατί το σχέδιο το είχα δουλέψει πολύ και στη σχολή μου».
- Πώς προέκυψαν τα καράβια, η θάλασσα, οι ναυτικοί, ο Πειραιάς;
«Η σχέση μου με τη θάλασσα είναι βιωματική, παρ' ότι το χωριό μου είναι ορεινό. Οταν ήρθα από το χωριό εγκαταστάθηκα στον Πειραιά. Τόσο οι σπουδές μου όσο και η δουλειά μου είχαν να κάνουν με ναυπηγεία, με καράβια. Ολα αυτά τα χρόνια και ως νομάρχης και στα συνδικάτα είχα τη δυνατότητα να βλέπω το λιμάνι, τις αναχωρήσεις και τους γυρισμούς. Δέθηκα πάρα πολύ με τη θάλασσα».
- «Ατομικός πορτολάνος» ο τίτλος της τελευταίας έκθεσής σας. Δηλαδή;
«Πορτολάνος είναι ο ναυτικός χάρτης. Για μένα πορτολάνος είναι ο ατομικός μου χάρτης, η δική μου περιήγηση, η δική μου ατομική Οδύσσεια στον χάρτη της τέχνης».
- Ξεχωρίζετε κάποια από τα έργα σας;
«Το αγαπημένο μου έργο είναι το επόμενο που θα φτιάξω».
- Πώς βιώνετε σήμερα την κατάσταση στον Πειραιά;
«Δύσκολα, η ανεργία είναι πάρα πολύ μεγάλη. Δεν λειτουργεί σχεδόν κανένα ναυπηγείο, η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και τα μαγαζιά έχουν υποστεί τεράστια ζημιά. Ολο αυτό κάνει τη ζωή των κατοίκων πολύ δύσκολη. Δεν αξίζει τέτοια μοίρα στα παιδιά μας, στους νέους της εποχής μας, αλλά ούτε και στη χώρα μας».
ΙΝFO: η έκθεση «Aτομικός πορτολάνος» διαρκεί έως τις 23 Μαρτίου.
