Ο Θανάσης Χειμωνάς με νέο μυθιστόρημα και ρόλο στο ΠΑΣΟΚ

Μιλήσαμε πολύ για πολιτική, μιας και όχι μόνον εκλέχτηκε στην Κ.Ε. του κόμματός του, αλλά είναι και υπεύθυνος Πολιτισμού. Ο ζωηρός όμως Θανάσης Χειμωνάς, που δεν περνά πουθενά απαρατήρητος (ιδίως στα σόσιαλ μίντια) έγραψε και το βιβλίο «Ζούμε τις τελευταίες μέρες μας» για έναν ανέφικτο έρωτα

Της Παρής Σπίνου

«Ο έρωτας πρέπει να είναι ανεκπλήρωτος στη λογοτεχνία» πιστεύει ο Θανάσης Χειμωνάς. Οι δύσκολες, ανορθόδοξες σχέσεις αποτελούν τη θεματική του εμμονή. Μια ερωτική απογοήτευση, άλλωστε, τον ώθησε το 1997 στη συγγραφή, ενώ στο νέο του βιβλίο «Ζούμε τις τελευταίες μέρες μας», που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Πατάκη, η ηρωίδα του, μια νεαρή γυναίκα, παραδίδεται σε έναν έρωτα χωρίς ελπίδα και προορισμό.

Με ρεαλισμό και με έντονους διαλόγους περιγράφει πώς η Κατερίνα ερωτεύεται κεραυνοβόλα έναν άγνωστο άντρα και τα δίνει όλα κινδυνεύοντας να τρελαθεί, παρότι αυτός παραμένει απόμακρος και μυστηριώδης. Τον αναζητάει απεγνωσμένα σε μια Αθήνα που ταράζεται από διαδηλώσεις. Πρόσκαιρα φεύγει στο Παρίσι με τον πρώην σύντροφό της, αναζητώντας μια νέα αρχή, δεν μπορεί όμως να δραπετεύσει από το πεπρωμένο.

«Οι ήρωές μου κακοπαθαίνουν. Αλλωστε η ευτυχία είναι κάτι εντελώς τυχαίο και υποκειμενικό», μας λέει ο 42χρονος συγγραφέας, που δρα σε πολλά μέτωπα: αθλητικός συντάκτης και αρθρογράφος, συνδημιουργός με τον ομότεχνό του Δημήτρη Σωτάκη του συγκροτήματος Snob, τελευταία και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, με ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα πολιτισμού. Toνίζει, πάντως, πως αποφεύγει να βάζει την πολιτική ταυτότητά του στα βιβλία του.

-Ζούμε, λοιπόν, τις τελευταίες μας μέρες;

Ελπίζω ο τίτλος να μην είναι προφητικός. Με ενδιέφερε να δώσω το στίγμα της εποχής, το γενικότερο κλίμα. Ωστόσο πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα και διέξοδος. Αν δεν υπήρχε, δεν θα ασχολιόμουν και με την πολιτική.

-Ο τίτλος του βιβλίου σας μήπως θα ταιριάζει στο ΠΑΣΟΚ;

Προφανώς παίρνει τη μεγαλύτερη ευθύνη από τα άλλα κόμματα για την κρίση, γιατί ήταν και για μεγαλύτερο διάστημα στην εξουσία. Ωστόσο η σημερινή κατάσταση δεν έχει να κάνει με καλά και κακά κόμματα, αλλά με ένα ολόκληρο σύστημα διεφθαρμένο επί δεκαετίες και, επίσης, με το γεγονός ότι ένας φτωχός λαός μέσα σε πολύ μικρό διάστημα έγινε πλούσιος.

-Ως νέο μέλος έχετε κάνει την κριτική στο κόμμα;

Αναγνωρίζω τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, αναγνωρίζω όμως ότι έκανε και πολλά καλά για τη χώρα. Γι’ αυτό πρέπει να κρατήσουμε τα θετικά και να ξεχωρίσουμε τα στραβά. Το παρόν του είναι αρκετά δύσκολο, ωστόσο οι προοπτικές είναι καλές. Αν το ΠΑΣΟΚ κάνει κάποιες σωστές κινήσεις και, κυρίως, αν καταφέρει να ανακτήσει την αξιοπιστία του –αυτό εξαρτάται περισσότερο από το ίδιο- τότε υπάρχει ο μεγάλος χώρος της Κεντροαριστεράς για να αντλήσει.

-Το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κεντροαριστερό κόμμα. Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει ένας πολυσυλλεκτικός χώρος, που ξεκινάει από την άκρα Αριστερά, μια λεπτή κλωστούλα περνάει από το Κέντρο και φτάνει μέχρι και στην άκρα Δεξιά, με τις κατά καιρούς εθνικιστικές δηλώσεις ορισμένων στελεχών. Είναι καθαρά ένα αντιμνημονιακό κόμμα. Ωστοσο πέρα από τη διαφωνία για το Μνημόνιο, θεωρώ ότι με έναν σοβαρό ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτούς που ανήκαν στο 4%, έχω περισσότερα κοινά απ' ό,τι με έναν ψηφοφόρο του Σαμαρά.

- Στο βιβλίο σας υπάρχει η ένταση των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας. Πιστεύετε στη θεωρία των άκρων για τη βία;

Οχι. Προφανώς καταδικάζω την ακροαριστερή βία, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, γιατί για μπαχαλάκηδες, απολιτίκ μού μοιάζουν. Δεν εκπροσωπούν την Αριστερά και δεν γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα σε αριστερό και αντεξουσιαστικό χώρο. Η βία που πηγάζει από την άκρα Δεξιά καλύπτεται απόλυτα από τη συγκεκριμένη ιδεολογία. Η βία που πηγαζει από ένα μικρό κομμάτι της Αριστεράς είναι μια διαστροφή αυτής της ιδεολογίας. Ο αριστερός δεν είναι βίαιος, είναι ουμανιστής. Ο ακροδεξιός νεοναζί, αντιθέτως, κηρύσσει το μίσος και την ανωτερότητα της αρίας φυλής.

-Πάντως, από νωρίς είχατε προβλέψει την άνοδο της Χρυσής Αυγής.

Πιστεύω ότι η νεοναζιστική ιδεολογία πρέπει να ποινικοποιηθεί. Εχει προκαλέσει εκατομμύρια θανάτους, έχει καταδικαστεί από την ανθρωπότητα, και σε πολλές χώρες είναι παράνομη. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν εφαρμόζεται κι εδώ αυτό. Η δημοκρατία έχει όρια. Οποιος δεν τη σέβεται, δεν μπορεί και να την απολαμβάνει.

-Σας ξάφνιασε που η νέα γενιά των τρομοκρατών είναι παιδιά των βορείων προαστίων;

Παραδοσιακά οι τρομοκράτες προέρχονταν από εύπορες οικογένειες. Θεωρώ όμως ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί, χειρότεροι από τους φυσικούς. Οταν έγινε η δολοφονία Γρηγορόπουλου, τα κανάλια, οι εφημερίδες, τα μπλογκ γέμισαν από μια στρατιά ανθρώπων που δεν είχαν καμιά σχέση με τον αντεξουσιαστικό χώρο -ήταν απόλυτα βολεμένοι-, οι οποίοι προέτρεπαν επιτακτικά τους νέους να βγουν στους δρόμους, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αυτοί που κάνουν τώρα τις επιθέσεις, απλώς υπάκουσαν στην προσταγή. Είναι τα παιδιά του Δεκέμβρη του 2008.

-Η οικονομική κρίση πόσο σας έχει επηρεάσει προσωπικά;

Αυτό που κόβει πρώτα κάποιος είναι το βιβλίο, όχι το φαγητό. Ζούμε σε μια χώρα που ο κόσμος δεν διαβάζει, και τώρα με την κρίση διαβάζει λιγότερο. Τουλάχιστον είμαι από τους τυχερούς που μπόρεσαν να εκδώσουν.

-Είναι προνόμιο ή βάρος που είστε γιος της Λούλας Αναγνωστάκη και του Γιώργου Χειμωνά;

Εάν ήμουν κάποιος άλλος, ίσως στην αρχή δεν θα με πρόσεχαν ως συγγραφέα. Συνεχίζω, όμως, μόνος μου. Ούτε βάρος νιώθω, γιατί κινούμαι σε έναν χώρο εντελώς διαφορετικό. Η μεν μητέρα μου γράφει θεατρικά, ο δε πατέρας μου είχε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο γραφής.

- Ως γραμματέας του τομέα Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ ποιες είναι οι προτεραιότητές σας;

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και το ασφαλιστικό των συγγραφέων. Με απασχολεί, όμως, γενικότερα πώς μεταδίδεται ο πολιτισμός στα σχολεία. Θέλω οι μαθητές να έρχονται σε επαφή με νέους σε ηλικία συγγραφείς, που θα τους ιντριγκάρουν με τις ιδέες τους και ελπίζω αυτό να επεκταθεί και στις άλλες τέχνες.

-Βλέπω ότι το Facebook σάς εξιτάρει, εκφράζεστε πολύ ελεύθερα.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Η φύση του μέσου όμως προκαλεί και παρεξηγήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που επιβιώνουν με την ίντριγκα. Οταν δέχομαι επιθέσεις, αμύνομαι. Οταν γίνονται χυδαίοι, απλώς ρίχνω ένα μπινελίκι και δεν ασχολούμαι άλλο.