Γράφει η Βάλια Καιμάκη
Για άτομο που βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας είμαι μάλλον ετεροχρονισμένη. Αδύνατον να με πείσεις ν’ ασχοληθώ με τις τελευταίες κυκλοφορίες, να είμαι μέσα στην τεχνολογική «μόδα», να παίζω στα δάχτυλα τα πιο πρόσφατα εργαλεία, να έχω άποψη για το καινούργιο λογισμικό.
Αυτό κυρίως από χαρακτήρα, αλλά έχω διαπιστώσει ότι με σώζει και από διάφορες φανφαρόνικες ανακοινώσεις που καταλήγουν μια μεγάλη αποτυχία. Δεν έχω χάσει τον χρόνο μου μαζί τους. Αντίθετα, όταν εξετάζω κάτι κάπως παλιότερο, μπορώ να το θέσω πια και σ’ ένα κοινωνικό πλαίσιο, το οποίο έχει δημιουργηθεί ή μεταμορφωθεί από τη συγκεκριμένη τεχνολογία. Κι αυτό είναι κάθε φορά ένα μικρό θαύμα.
Η βιογραφία του Στιβ Τζομπς βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της κι όμως τη διάβασα μόνο την περασμένη εβδομάδα. Κατ’ αρχήν γιατί την πήρα σε e-book, το οποίο δεν σου βγάζει τον ώμο όταν διαβάζεις ξαπλωμένος. Κατά δεύτερον γιατί είχε έρθει η ώρα της, ενάμιση χρόνο μετά τον θάνατό του, τον Οκτώβριο του ’11.
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον άλλο συνιδρυτή της Apple, τον Στιβ Βόσνιακ, όταν είχε ταξιδέψει στην Ελλάδα. Μεγάλη μορφή και αν αυτός υπήρξε ο ντροπαλός εαυτός της εταιρείας δεν θέλω να φανταστώ με τι έμοιαζε ο Τζομπς. Ωστόσο, στόχος μου δεν είναι να συντάξω επετειακό στη μνήμη του κείμενο, αλλά να αποφασίσω τι ταμπλέτα ν’ αγοράσω.
Η αλήθεια είναι ότι το iPhone με βόλεψε, αλλά δεν άλλαξε τη ζωή μου. Είναι το πιο αξιόπιστο smartphone που έχω πιάσει στα χέρια μου, αλλά δεν χρησιμοποίησα ποτέ όλες του τις δυνατότητες, ούτε apps κατέβασα, ούτε τραγούδια φόρτωσα. Κυρίως γιατί μου τη σπάει να πρέπει να περάσω από το iΤunes για τα πάντα. Δεν ξέρω πώς λειτουργεί, δεν θέλω και δεν μ’ ενδιαφέρει να μάθω. Και δεν καταλαβαίνω γιατί η μουσική μου πρέπει να περνάει από σέρβερ στο «νέφος» για να την ακούσω και ν’ αλλάξω συσκευή.
Διαβάζοντας τη βιογραφία του Τζομπς ήρθα για μια φορά ακόμα αντιμέτωπη με κάτι που γνώριζα, αλλά που δεν ήμουν εξοικειωμένη με τη φιλοσοφία της κατασκευής του: το κλειστό σύστημα, δηλαδή hardware, software και εφαρμογές όλα από έναν κατασκευαστή, όλα κλειδωμένα. Και ταυτόχρονα όλα απολύτως λειτουργικά και ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα. Αν το design είναι το μάντρα του χρήστη, τότε καλά θα κάνει να μείνει στην Apple, τη μόνη εταιρεία που τόλμησε και πέτυχε να το κάνει.
Και όλοι ακολουθούν, τα ανοιχτά λειτουργικά μοιάζουν με τα windows που αντέγραψαν το λειτουργικό της Apple. Τα smartphones έγιναν αληθινά τηλέφωνα, από τότε που βγήκε το iPhone. Το iPod και iPad έφεραν επανάσταση στη μουσική βιομηχανία και στους φορητούς υπολογιστές, αντίστοιχα.
Και πάλι όμως δεν έχω πειστεί. Μου χρειάζεται κάτι που να το ελέγχω ΕΓΩ. Και περίμενα ταμπλέτες με Windows 8. Και τι κατάφερα; Τίποτα, αφού δεν τρέχουν το κλασικό λογισμικό αλλά εφαρμογές δικές τους, ακολουθώντας τη λογική της Apple. Και οι αμφιβολίες επιστρέφουν, μήπως τελικά ο χαρισματικός αυτός άνθρωπος, ο Τζομπς, είχε δίκιο; Μήπως πρέπει να κλειστείς σ’ ένα σύστημα και να ζήσεις ευτυχισμένος εκεί;
Απάντηση δεν έχω, φυσικά. Αλλά μέχρι ν’ αποφασίσω, αρνούμαι να ξοδέψω σε καιρό κρίσης χρήματα που δεν έχω για ν’ αποκτήσω, όχι εργαλεία –δουλειάς ή διασκέδασης- αλλά gadgets. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η επιτυχία των εφαρμογών web 2.0, δηλαδή όσων «τρέχουν» κατευθείαν από το δίκτυο οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι «τρέχουν» τέλεια σε όλα τα συστήματα. Ισως τελικά το μέλλον μάς πάει προς τα εκεί. Μηχανήματα που θα έχουν μόνο hardware και όλα τα άλλα στο δίκτυο… αυτό ο Τζομπς μάλλον δεν το φαντάστηκε.
………………………………………………………………………………………………
ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ
Ορισμένοι χρήστες υπολογιστών επιλέγουν να χρησιμοποιούν πειρατικό λογισμικό για να εξοικονομήσουν χρήματα, αλλά οι πιθανότητες «μόλυνσης» από κακόβουλο λογισμικό για τους καταναλωτές είναι μία στις τρεις και τρεις στις δέκα για τις επιχειρήσεις. Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από μια νέα μελέτη με τίτλο «Ο επικίνδυνος κόσμος του πλαστού και πειρατικού λογισμικού», που πραγματοποίησε η IDC στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας της Microsoft, Play it Safe Campaign. Ως αποτέλεσμα των «μολύνσεων», η έρευνα δείχνει ότι οι καταναλωτές θα ξοδέψουν 1,5 δισ. ώρες και 22 δισ. δολάρια για να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του κακόβουλου λογισμικού (εντοπισμός, επισκευή, ανάκτηση), ενώ αντίστοιχα οι επιχειρήσεις θα δαπανήσουν 114 δισ. δολάρια.
Στο πλαίσιο της μελέτης αναλύθηκαν 270 ιστοσελίδες και peer to peer (P2P) δίκτυα, 108 λήψεις λογισμικού, καθώς και 155 CD ή DVD, ενώ επίσης πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με 2.077 καταναλωτές και 258 IT managers και CIO σε Βραζιλία, Κίνα, Γερμανία, Ινδία, Μεξικό, Πολωνία, Ρωσία, Ταϊλάνδη, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι από το πειρατικό λογισμικό, το οποίο δεν έρχεται μαζί με τον υπολογιστή, το 45% είναι από το Internet και το 78% από το λογισμικό αυτό που έχει αποκτηθεί μέσω websites ή P2P δίκτυα συμπεριλάμβανε κάποιου είδους spyware, ενώ το 36% περιείχε Trojans και adware. Ανάμεσα στα κυριότερα ευρήματα της έρευνας είναι:
* Το 64% των ερωτηθέντων γνώριζε περιπτώσεις ατόμων που είχαν χρησιμοποιήσει πειρατικό λογισμικό και αντιμετώπισαν θέματα ασφάλειας.
* Στο 45% των περιπτώσεων, το πειρατικό λογισμικό επιβράδυνε τη λειτουργία των υπολογιστών και το λογισμικό αυτό έπρεπε να απεγκατασταθεί.
* Το 48% των ερωτηθέντων επισήμανε ότι η μεγαλύτερη ανησυχία του όταν χρησιμοποιεί πειρατικό λογισμικό είναι η απώλεια δεδομένων.
* Το 29% δήλωσε ότι ανησυχεί περισσότερο για την υποκλοπή των προσωπικών του στοιχείων.
Οπως σημειώνεται, η ενσωμάτωση κακόβουλου λογισμικού σε πειρατικό λογισμικό είναι μια νέα μέθοδος για να παγιδευτούν οι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών που δεν γνωρίζουν τον πιθανό κίνδυνο. Η έρευνα της IDC εξέτασε επίσης το υψηλό ποσοστό εγκατάστασης λογισμικού που πραγματοποιούνται από τελικούς χρήστες σε εταιρικούς υπολογιστές, αποκαλύπτοντας έναν ακόμα τρόπο εισαγωγής μη ασφαλούς λογισμικού στο χώρο εργασίας.
Παρά το γεγονός ότι το 38% των IT managers αναγνωρίζει ότι αυτό συμβαίνει, το 57% των εργαζομένων παραδέχεται ότι εγκαθιστά λογισμικό στους υπολογιστές εργασίας. Το ανησυχητικό είναι ότι οι ερωτηθέντες παραδέχτηκαν στην IDC ότι μόνο το 30% του λογισμικού που εγκατέστησαν στους υπολογιστές δεν παρουσίασε προβλήματα.
Πληροφορίες: http://www.play-it-safe.net
……………………………………………………………………………….
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Το SimCity είναι ένα αγαπημένο παιχνίδι από το 1989 που πρωτοκυκλοφόρησε και πολλοί παίκτες (ανάμεσά τους και εγώ) περίμεναν με ανυπομονησία την καινούργια έκδοση, έπειτα από εννέα χρόνια απουσίας. Στο παιχνίδι είσαι ο δήμαρχος και καλείσαι να δημιουργήσεις μια πόλη από το μηδέν και να εξασφαλίσεις την ευημερία των πολιτών σου, προσφέροντάς τους ό,τι τους είναι απαραίτητο: δρόμους, αποχέτευση, ενέργεια, ασφάλεια.
Δυστυχώς η πρόσφατη κυκλοφορία της νέας έκδοσης του SimCity συνοδεύτηκε από τεράστια προβλήματα πρόσβασης στους servers, αφού πλέον παίζεται στο δίκτυο (59,99 € για την απλή έκδοση και 79,99 για την deluxe). Οι εταιρείες παραγωγής, η ΕΑ (Electronic Arts) και η θυγατρική της, Maxis, προσπάθησαν να βελτιώσουν την κατάσταση προβαίνοντας παράλληλα και σε δύο ανακοινώσεις. Αρχικά, αφού από την ΕΑ εξέφρασαν τη λύπη τους για την κατάσταση που δημιουργήθηκε, σημείωσαν πως δεν περίμεναν τόσο μεγάλη ζήτηση για το SimCity και οι προβλέψεις τους έπεσαν έξω, ενώ πρόσθεσαν πως αύξησαν τις χωρητικότητες των server κατά 120%, μειώνοντας τα προβλήματα κατά 80%. Ταυτόχρονα, η Maxis διόρθωσε τα πρώτα σημαντικά bugs που εντοπίστηκαν.
Επιπρόσθετα, σε «αντάλλαγμα» για τη μεγάλη ταλαιπωρία των gamers από την ΕΑ δήλωσαν πως όποιος ενεργοποιήσει το SimCity μέχρι τις 18 Μαρτίου θα πάρει ένα παιχνίδι δωρεάν από τη συλλογή της, χωρίς να προβούν σε περισσότερες λεπτομέρειες. Στη δεύτερη ανακοίνωση από τη Maxis, αναφέρουν πως έχουν σημειώσει τεράστια πρόοδο στην απόκριση των servers, η οποία αυξήθηκε σαράντα φορές, ενώ διπλασίασαν τον αριθμό των χρηστών που μπορούν να παίζουν ταυτόχρονα. Πρόσθεσαν πως οι νέοι servers που προστίθενται είναι ταχύτεροι από αυτούς που υπήρχαν από την αρχή και πως θα αναβαθμίσουν και τους πρώτους για να είναι πιο γρήγοροι, θέτοντάς τους προσωρινά εκτός λειτουργίας.
Επίσημη σελίδα http://www.simcity.com/
