Του Χρήστου Μιχαηλίδη

Τέτοια μέρα την περασμένη εβδομάδα, ρωσικά ιδιωτικά τζετ προσγειώνονταν το ένα μετά το άλλο στο αεροδρόμιο της Λάρνακας. Η αρχική απόφαση του Eurogroup το Σάββατο 16 Μαρτίου για οριζόντιο κούρεμα όλων των καταθέσεων σκόρπισε ρίγη ανησυχίας στη ρωσική παροικία επιχειρηματιών, εντός και εκτός Κύπρου. Εσπευσαν στο νησί για να μαζέψουν τα κουρεμένα τους λεφτά.

Οι τράπεζες έμειναν κλειστές όλη την εβδομάδα και οι Ρώσοι που ήρθαν ξέμειναν στο νησί μαζί με τα λίαρ τζετ τους. Οι συναντήσεις τους με δικηγόρους, λογιστές και τραπεζίτες έγιναν σε κάποια γραφεία αυτών των εταιρειών και οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν μόνο στο «πώς θα σηκώσουμε τα λεφτά μόλις ανοίξουν πάλι οι τράπεζες, όποια απόφαση και αν πάρει το Eurogroup στην επόμενη συνεδρίασή του».

Ταυτόχρονα, ξεκίνησαν (ή και συνεχίστηκαν) οι επαφές τους με τράπεζες στην Ανδόρα, στη Μάλτα και στην Ελβετία. Δεν συζητούνταν καν το ενδεχόμενο να μείνουν στην Κύπρο. «Οι Κύπριοι πυροβόλησαν και σκότωσαν την ίδια τους τη χώρα», δήλωσε ο Φεντόρ Μίκχιν, Ρώσος ιδιοκτήτης ναυτιλιακής εταιρείας που έχει τα κεντρικά της γραφεία στη Λεμεσό, στην Αμερικανίδα δημοσιογράφο Κόρτνι Ουίβερ, που είναι ανταποκρίτρια της «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» στη Μόσχα και μετέβη στην Κύπρο για να καλύψει το θέμα αυτό.

Προσφορές

Ο δικηγόρος του στην Κύπρο έχει ήδη δεχτεί δεκάδες, λέει, προσφορές από άλλες τράπεζες εκτός Κύπρου για να μεταφέρει εκεί τα χρήματά του. «Είναι πιθανόν αυτές να είναι οι τελευταίες μας νομικές πράξεις με τους Ρώσους», μου είπε δικηγόρος μεγάλου γραφείου στη Λεμεσό, στο οποίο οι δουλειές με τους Ρώσους απέφεραν κέρδη «πολλών εκατομμυρίων».

Τα αεροπλάνα τους, από σήμερα, θα αρχίσουν να φεύγουν. Και νομίζω ότι τούτη τη φορά θα στενοχωρηθούν λιγότεροι Κύπριοι. Η νεότερη απόφαση στο Eurogroup τους βρίσκει με διαφορετική ψυχοσύνθεση απ’ ό,τι η προηγούμενη: ανακούφιση, θλίψη και οργή – με αυτή τη σειρά.

Ανακούφιση, διότι κανένας δεν ήθελε να μπει σε περιπέτεια εκτός ευρωζώνης. Και επίσης διότι «τουλάχιστον ξέρουμε πού στεκόμαστε και από σήμερα θα στρωθούμε στη δουλειά να ξαναφτιάξουμε τον τόπο μας και τη ζωή μας» (Δημήτρης Ματθαίου, τραπεζικός υπάλληλος, Λευκωσία).

Θλίψη, διότι όλη αυτή η σκληρή περιπέτεια των τελευταίων 10 ημερών έφερε τη ζωή όλων των Ελληνοκυπρίων, για μία ακόμη φορά, τούμπα. «Βιώνουμε μια απώλεια, ο κάθε ένας από μας. Μια απώλεια όχι μόνο χρηματική, αλλά μιας ολόκληρης προηγούμενης ζωής μας», είπε στην εφημερίδα μας η κ. Στέλλα Αχιλλέως, δασκάλα από την Πάφο. Η απώλεια, ακόμα και όταν φέρει σημάδια μιας ζωής που εξώκειλε προς την υπερβολή, απώλεια είναι. Και οργή, εναντίον τεσσάρων, κυρίως, στόχων:

 Της ευρωζώνης, «που είναι ένα κλαμπ υποταγμένο στους Γερμανούς και δεν έχει ούτε σταγόνα αλληλεγγύης προς τους υπόλοιπους» (Θεόδωρος Μακρόπουλος, πολιτικός μηχανικός στη Λάρνακα).

 Της προηγούμενης κυβέρνησης Χριστόφια, «που μας έφερε σ’ αυτά τα χάλια» (Νίκος Ζένιος, φοιτητής τμήματος ΜΜΕ, Λεμεσός) και της τωρινής του Νίκου Αναστασιάδη, «που αποδείχτηκε απροετοίμαστη και αντέδρασε πρόχειρα και βλαπτικά για τον τόπο» (Ανδρέας Νεοφύτου, ιδιωτικός υπάλληλος, Λεμεσός).

 Των τραπεζιτών, «ιδίως του Βγενόπουλου, που ήρθε από την Ελλάδα σαν μεσσίας και αναστάτωσε όλο το εδώ τραπεζικό σύστημα» (Δήμητρα Δημητρίου, οικονομολόγος, Λευκωσία), αλλά «και του Ηλιάδη της Τράπεζας Κύπρου, «που μπήκε σε ανταγωνιστική φρενίτιδα με τον Βγενόπουλο και έπαιρνε αποφάσεις ερήμην του Δ.Σ.» (Π.Τ., υπάλληλος της Τράπεζας Κύπρου, στα κεντρικά της Λευκωσίας). Και,

 Της Ελλάδας, «που την βοηθήσαμε εμείς αποδεχόμενοι το κούρεμα των ομολόγων των τραπεζών της, που πιεστήκαμε για εθνικούς λόγους να αγοράσουμε και τώρα δεν μας στήριξε καθόλου» (Ανδρέας Φιττή, συνταξιούχος τραπεζικός, Λεμεσός).

Από σήμερα, η Κύπρος θα αρχίσει να επουλώνει τις πληγές της. Θα τα καταφέρει, γιατί εκεί υπάρχει, παρά τις έντονες διαφωνίες και διαφορές, αυτό που δεν υπάρχει εδώ: μπροστά στα δύσκολα, ενότητα και αλληλεγγύη.