Εντύπωση προκαλεί γιατί η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας επιφυλάχθηκε να εκδώσει απόφαση για το αν μπορεί να χτιστεί τζαμί στην Αθήνα. Ως γνωστόν, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο Φυσιολατρικός Πολιτιστικός Σύλλογος «Η Αθήνα», ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, δύο πλωτάρχες του Λιμενικού Ναυτικού και πέντε κάτοικοι του Βοτανικού προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο ζητώντας να ακυρωθεί η κυβερνητική απόφαση να χτιστεί ισλαμικό τέμενος στον Ελαιώνα Αττικής. Μάλιστα ο χώρος είναι έτοιμος εάν ανασκευαστεί το κεντρικό συνεργείο αυτοκινήτων του Ναυτικού μέσα στον Ελαιώνα και το τζαμί θα είναι χωρητικότητας 750 πιστών.

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η ίδρυση του τεμένους στο κέντρο των Αθηνών θα αποδομήσει τη συνοχή της κοινωνίας, ενώ τίθεται θέμα εθνικό και περιβαλλοντικό, καθώς δεν έχει εκδοθεί σχετική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επίσης ότι το τέμενος θα βρίσκεται «μια αναπνοή από τη Μητρόπολη».

Ο χώρος έχει επιλεγεί ως ο πλέον κατάλληλος από τις κρατικές υπηρεσίες, καθώς γύρω δεν υπάρχουν κατοικίες παρά μόνο εμπορικά-επιχειρηματικά συγκροτήματα.

Εάν λοιπόν το ΣτΕ φάνηκε επιφυλακτικό, αυτό πρέπει να οφείλεται σ' έναν μόνο από τους λόγους που επικαλούνται οι προσφεύγοντες και αυτός δεν είναι άλλος από την έκδοση ή μη της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Διότι οι άλλοι λόγοι δεν στηρίζονται σε στέρεες βάσεις. Τι σημαίνει ότι η κατασκευή του τεμένους θα αποδομήσει τη συνοχή της κοινωνίας; Τίνι τρόπω; Τι σημαίνει τίθεται εθνικό θέμα; Θα γίνει μήπως εχθρική εισβολή, υφαρπαγή εθνικού πλούτου; Μα οι χιλιάδες μουσουλμάνοι που θα εισρέουν στο τέμενος είναι Ελληνες πολίτες. Πολίτες θρησκεύοντες άλλο δόγμα, που σήμερα είναι αναγκασμένοι να καταφεύγουν σε ετοιμόρροπα, ακατοίκητα κτίρια, εντελώς ακατάλληλα, με ανεπαρκείς, προσέτι, χώρους. Ετσι συμβαίνει σε όλες τις «δημοκρατικές» δυτικές χώρες. Ο μητροπολίτης επικαλείται το άρθρο 13 του Συντάγματος, που καθιερώνει το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης. Λέει ότι παραβιάζεται το άρθρο αυτό. Από πού προκύπτει κάτι τέτοιο; Η παράγραφος 1 αναφέρει ότι «η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη», ενώ η παράγραφος 2 ότι «κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται».

Αυτοακυρώνεται ο μητροπολίτης, εκτός εάν θεωρεί ότι η ύπαρξη και μόνο του τεμένους προσβάλλει τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη. Αλλά αυτή είναι μια αστεία θεώρηση, επιχείρημα που στρέφεται κατά του εαυτού του.

Τέλος πάντων, όλοι οι πιστοί χρειάζονται τον τόπο λατρείας τους, ορθόδοξοι, ετερόδοξοι και… άδοξοι ακόμη. Είναι ο σεβασμός της Πολιτείας απέναντι στους θρησκεύοντες πολίτες και η υποχρέωσή της να προστατεύει την απρόσκοπτη λατρεία στον χώρο που οι πιστοί έχουν επιλέξει, κατόπιν διαδικασιών που καλύπτονται από τα άρθρα του Συντάγματος. Προς τι η επιφυλακτικότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας;