Ο τίτλος είναι δάνειος, από έκθεση μαθητών του δημοτικού σχολείου Δενδροποτάμου, στη Θεσσαλονίκη. Εκθεση που έγραψαν τα παιδιά μετά την εισβολή της ΔΕΗ στα σπίτια τους, με τη συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων, με στόχο τη διακοπή του ρεύματος και αποτέλεσμα να μείνουν στα σκοτάδια δεκάδες σπίτια της πιο φτωχής και υποβαθμισμένης συνοικίας της Θεσσαλονίκης.
Στον Δενδροπόταμο κατοικούν περίπου τρεις χιλιάδες άνθρωποι, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι Τσιγγάνοι (εκ του στερητικού α και του ρήματος θιγγάνω=προσεγγίζω ή θίγω, πάλι προσεγγίζω).
Είναι οι άνθρωποι, ο τρόπος ζωής των οποίων τούς εξεδίωξε από την κοινωνική ζωή των Βυζαντινών και έκτοτε ζουν ως νομάδες (ελεύθεροι, ανυπότακτοι, έξω από πολιτειακά συστήματα, χωρίς ουδείς να γνωρίζει πόσο θ' αντέξουμε ακόμη την ελευθερία τους), οι Ρομά, όπως τους αποκαλεί το πολιτικώς ορθόν της εποχής.
Εχει ιδιαίτερη σημασία η επιστολή των παιδιών (με τη συνδρομή του δασκάλου τους εστάλη στον Συνήγορο των Παιδιών):
«Δεν μας ενημέρωσαν και ήρθαν πρωί πρωί με την αστυνομία για να κόψουν το ρεύμα. Πετάξαμε όλα τα φαγητά από το ψυγείο. Δεν ήταν σωστό αυτό που έκαναν. Δεν ήταν σωστό που έμπαιναν στο σπίτι μας με μαγκιά και βία. Ηταν και είναι άδικο».
Εχει και συνέχεια η επιστολή, προφανώς με τη βοήθεια του δασκάλου τους: «Το ηλεκτρικό ρεύμα, όπως και το νερό, είναι αγαθά και αν τα στερήσουν από τους ανθρώπους θα κινδυνεύσει η ζωή τους».
Δεν είναι δυνατόν, στο όνομα μιας εξωφρενικής εξυγιαντικής πολιτικής, η ελληνική κυβέρνηση να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες (τι ειρωνεία: Στις 20 Νοεμβρίου ήταν η Ημέρα του Παιδιού και σύσσωμοι οι κυβερνώντες εκόμπαζαν περί τα δικαιώματα των παιδιών). «Τα δικαιώματα καταστράφηκαν. Αυτό είναι υποκρισία και κοροϊδία» καταλήγει η επιστολή.
Δεν είναι, απλώς, υποκρισία και κοροϊδία. Είναι η ανύπαρκτη πολιτική της κυβέρνησης απέναντι σε μειονοτικές ομάδες, η τάση της να επιδεικνύει τον αυταρχισμό της σε ανήμπορους και περίεργους της συνύπαρξης.
Η ΔΕΗ δεν φημίζεται για την αυτονομία της, την αυτοτέλειά της, τον ανθρωπισμό της, είναι στυγνή αντανάκλαση της φιλελεύθερης ιδεολογίας που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση.
Στο όνομα της περικοπής δαπανών προβαίνει (η ΔΕΗ) σε απάνθρωπες ενέργειες, σε αντιδημοκρατικές (ασχέτως εάν είναι πολιτικώς ορθές) πράξεις, που πλήττουν την έννοια άνθρωπος, την επιείκεια, τον κοινωνικό ρόλο του κράτους.
Αλλά για ποια κοινωνική πολιτική μιλάμε όταν οι εξουσιοφέροντες αδιαφορούν για την ουσία και εμμένουν στους τύπους;
Τύποις σωστοί, αλλά ουσιαστικά απάνθρωποι, και μάλιστα σε μια ευαίσθητη περιοχή με υψηλούς δείκτες ανεργίας και εγκληματικότητας και το 85% του πληθυσμού αναλφάβητο;
Είναι καιρός η κυβέρνηση να δείξει το κοινωνικό της πρόσωπο εάν θέλει να έχει συνέχεια (αν και κάτι τέτοιο θεωρείται αδιανόητο για τους πολλούς). Ας μην εξαντλεί το πολιτικώς ορθόν σε φτωχοδιάβολους και απελπισμένους.
