Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ, Νίκος Κατσουρίδης, συνόδευσε τον γενικό γραμματέα του κόμματος στο πρόσφατο ταξίδι του στην Αθήνα και στις επαφές με την ελληνική πολιτειακή ηγεσία και τους αρχηγούς των κομμάτων.

Το υψηλό στέλεχος του ΑΚΕΛ, μιλώντας στην «Εφ.Συν.», επισημαίνει ότι, αν τα πράγματα στην Ε.Ε. μείνουν ως έχουν, «δεν υπάρχει ελπίδα», ότι και τα στελέχη του ΑΚΕΛ, με τον τρόπο που λειτουργούσαν, φέρουν ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, ενώ εκτίμησε ότι στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι συζητήθηκε το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, «κρύφτηκε στα συρτάρια».

Στον Νίκο Σβέρκο

- Τι αποκομίσατε από τις επαφές σας με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία εδώ στην Αθήνα;

Η κοινή βάση σε όλες τις συναντήσεις ήταν η διαπίστωση της σκληρής πραγματικότητας και για την Ελλάδα και για την Κύπρο. Μιας πραγματικότητας που δυστυχώς δεν προοιωνίζεται εύκολη για το μέλλον. Διαπιστώθηκε πιστεύω επίσης η ανάγκη μεγαλύτερου συντονισμού και ανταλλαγής απόψεων, ιδίως μεταξύ των χωρών που υφίστανται σήμερα το μεγαλύτερο χτύπημα από τους χειρισμούς κυρίως της Γερμανίας στην Ε.Ε.. Γιατί αν αφεθούν τα πράγματα έτσι, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει ελπίδα.

- Στην Ελλάδα πάντως υπάρχει συζήτηση και αντιπαράθεση για το αν μπορεί να υπάρξει σήμερα, εδώ και τώρα σύμπραξη των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου.

Μια τέτοια συμμαχία θα είναι δυνατή από τη στιγμή που θα γίνει αντιληπτό ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική εκτός αν δεχτεί εσωτερικές πιέσεις μέσα από την Ε.Ε. Αν κατανοήσει δηλαδή ότι αυτή η πολιτική θα έχει κόστος και για την ίδια. Δεν νομίζω για, παράδειγμα, να αντέξει την «πολυτέλεια» πέντε ή έξι κράτη να θέσουν θέματα, που αφορούν και τις δικές της πολιτικές, ή ακόμα να συζητηθούν οποιεσδήποτε εναλλακτικές λύσεις. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, εκείνος που κερδίζει εντός του ευρώ, με τον τρόπο που το χρησιμοποιεί, είναι η Γερμανία. Ολο αυτό θα μπορούσε να εκφραστεί με συγκεκριμένα μέτρα, προτάσεις, ανάλογα με την στιγμή.

- Ποιες είναι όμως οι ευθύνες των υπόλοιπων κυβερνήσεων; Η προηγούμενη διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ έκανε λάθη;

Κατ' αρχάς θα σας πω μια γενική θεώρηση. Ολες οι εθνικές κυβερνήσεις, τα κράτη, έχουν τις ευθύνες τους, στον έναν ή τον άλλον βαθμό. Και με τον τρόπο που λειτουργούσαμε και με τον τρόπο που πολιτευτόμασταν. Ομως, αυτό που συμβαίνει σήμερα οφείλεται σε συγκεκριμένες κεντρικές σκληρές πολιτικές. Οσο για την Κύπρο, λογικά κάποιος λέει «μα, καλά, και εσείς συζητούσατε πριν για Μνημόνιο, για Μνημόνιο λένε τώρα και αυτοί». Η ευθύνη της κυβέρνησης Αναστασιάδη έγκειται όμως στο ότι δέχτηκε σοβαρές ποιοτικές διαφοροποιήσεις, όπως το ίδιο το κούρεμα που πατά πάνω στην «Αγία Τράπεζα» του ίδιου του καπιταλισμού, την ιδιωτική ιδιοκτησία. Επίσης επί Χριστόφια συζητούσαμε το να πληρωθεί ο «λογαριασμός» για τις τράπεζες απ' έξω, με τη δανειοδότηση δηλαδή που θα μας έδιναν. Τώρα μας λένε «10 δισ. για να αντιμετωπίσετε τα δημοσιονομικά, και για τις τράπεζες θα τα πληρώσετε μόνοι σας». Και, τρίτον, η κυβέρνηση Αναστασιάδη επέτρεψε να ξεκινήσει μια συζήτηση, και ελπίζουμε να μην έχει κάποιο κρυφό χαρτί σε αυτό, που θα έδινε τη δυνατότητα στην τρόικα να έχει λόγο για τη διαχείριση του φυσικού αερίου.

- Υπάρχει η άποψη, ακόμα και στην Αριστερά στην Ελλάδα, που λέει ότι για τη σημερινή κατάληξη φταίει το «όχι» της κυπριακής Βουλής στην πρώτη απόφαση του Eurogroup για κούρεμα καταθέσεων. Τι πιστεύετε εσείς;

Πρέπει να καταλάβουμε αυτό που έλεγε καθαρά η τρόικα στις συσκέψεις με τον Πρόεδρο και τους αρχηγούς των κομμάτων και ο υφυπουργός της Γερμανίας: η πρώτη απόφαση του Eurogroup θα ήταν το πρώτο βήμα και θα ακολουθούσε δεύτερο βήμα με μεγαλύτερο κούρεμα. Και η απόφαση να συρρικνωθεί ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου, γεγονός που για διάφορους λόγους θα ωφελούσε τους Γερμανούς, είχε ληφθεί πολύ νωρίτερα. Απλώς να θυμίσω ότι από το περασμένο καλοκαίρι είχε κάνει μια τέτοια αναφορά ο Σόιμπλε, μετά το διέψευσαν. Τελικά η εμπειρία των τελευταίων χρόνων λέει ότι αυτά που λέει ο Σόιμπλε κάποια στιγμή, πολύ πριν τα σκεφτούν οι άλλοι, γίνονται στο τέλος πολιτική. Γι' αυτό φοβάμαι ότι είναι μια πολιτική που θα γενικευτεί. Είναι τρεις-τέσσερις χώρες υποψήφιες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Μπορεί να μην γίνει με τον ίδιο μηχανισμό. Αλλά θα κάνουν στο τέλος κούρεμα.

- Εφόσον, λοιπόν, υπάρχει αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο στην Ε.Ε., ποια είναι η λύση που προτείνει το ΑΚΕΛ για την έξοδο από την κρίση;

Το ΑΚΕΛ αυτή τη στιγμή έχει ολοκληρώσει μια μελέτη στην οποία έθεσε τρία υπαλλακτικά σενάρια. Στο πρώτο εκτιμούμε τι θα επακολουθήσει αν παραμείνουμε στο Μνημόνιο ως έχει και αν συνεχιστεί η κατάσταση με τη λογική της Γερμανίας. Στο δεύτερο εξετάζουμε κατά πόσον υπάρχει η δυνατότητα να φύγεις από το Μνημόνιο και την τρόικα χωρίς να φύγεις από το ευρώ. Και το τρίτο είναι τι σημαίνει αν κάποια χώρα αποχωρήσει από το ευρώ. Δεν έχουμε ακόμα απαντήσει ούτε εμείς οι ίδιοι σε αυτά τα ερωτήματα. Θα εξετάσουμε τη μελέτη στα όργανα του κόμματος, και θα τη δώσουμε στη δημοσιότητα, τα κυπριακά κόμματα και την κυβέρνηση, αλλά και στις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να γίνει ένας διάλογος. Γιατί, ό,τι και αν επιλέξεις, θα χρειαστείς και κάποιες συμμαχίες. Ο,τι και να γίνει, πάντως, χρειάζεσαι ως απαραίτητη προϋπόθεση την ενεργό συμμετοχή του ίδιου του λαού, γιατί θα υπάρξουν θυσίες. Γι' αυτό μιλάμε και για δημοψήφισμα.

- Εχετε την αίσθηση ότι έγιναν ικανοποιητικές συζητήσεις για το ευρώ στην Ελλάδα ή αυτό το ζήτημα είναι «ταμπού» εδώ;

Θα κάνω μια παρατήρηση που μου έμεινε σαν ερώτημα. Εχουμε αντιληφθεί από τις συναντήσεις εδώ στην Αθήνα ότι και εδώ κατά καιρούς έκαναν αυτή την άσκηση. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί κρύφτηκε μέσα στα συρτάρια, γιατί δεν συζητήθηκε δημόσια. Ετσι κι αλλιώς, το να θέτεις κάτι πάνω στο τραπέζι και να το συζητάς, δεν σημαίνει ότι έχεις πάρει εκ των προτέρων κάποια απόφαση. Αν, λοιπόν, αρνείσαι να συζητήσεις, αρνείσαι να διαλογιστείς, τότε είναι «ταμπού». Και δεν μπορεί να είναι ταμπού τίποτα, ιδιαίτερα στη χώρα που γέννησε τη διαλεκτική σκέψη.

- Προφανώς, όμως, η απόφαση που θα λάβετε θα έχει σχέση και με τις μεθοδεύσεις των διαφορετικών παικτών στη γεωστρατηγική σκακιέρα της περιοχής γύρω από την Κύπρο.

Αναμφίβολα. Εμείς και όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο εκτιμούμε ότι όλο αυτό το χτύπημα ήταν προμελετημένο. Είχε σχέση και με τη λύση του Κυπριακού, γιατί ένας λαός που είναι μπροστά σε ένα τέτοιο πρόβλημα εκτιμούμε ότι δεν θα έχει τις ίδιες αντοχές να αντιταχθεί σε απαράδεκτα σχέδια. Και βέβαια με σκοπό να ελέγξουν τους ενεργειακούς πόρους της Κύπρου. Εάν, για παράδειγμα, κάποια κεντρική εξουσία στις Βρυξέλλες ελέγξει τη διαχείριση των ενεργειακών αποθεμάτων της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ, τότε η Ε.Ε. εξασφαλίζεται για πάρα πολλές δεκαετίες ενεργειακά. Και αυτό το γεγονός θα τη φέρει σε πλεονεκτική σχέση έναντι της Ρωσίας. Ετσι, μετατρέπεται η γερμανοποιημένη Ε.Ε. σε έναν παίκτη που μπορεί να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους υπόλοιπους «μεγάλους». Με ξενίζει πάντως η σχετικά «εξ αποστάσεως» παρακολούθηση των γεγονότων από τους Αμερικανούς, παρόλο που οι αξιωματούχοι της έχουν ξεκαθαρίσει ότι διαφωνούν με τη σκληρή λιτότητα της Γερμανίας.

-ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ