Τρίτη ματιά
Του Πέτρου Μανταίου
Διασχίζω τον Εθνικό Κήπο σχεδόν κάθε 15 μέρες, συνήθως στην επιστροφή από τον κυριακάτικο περίπατο σε Ακρόπολη, Φιλοπάππου και πέριξ. Πάει καιρός που πια στην ωραία λιμνούλα με τις πάπιες, δεν υπάρχουν πάπιες, ούτε οι υπερήφανοι κύκνοι που βουτούσαν τον μακρύ λαιμό τους στο νερό επιβλητικά∙ νομίζω, από την εποχή της «γρίπης των πουλερικών». Τέρμα τα πουλερικά, τότε. Τέρμα πάπιες και κύκνοι της λιμνούλας, ακόμα (η φωτογραφία είναι παλαιών ημερών!). Απέμεινε το ξύλινο γεφυράκι, να μην το πατάει ψυχή∙ για ποιο λόγο άλλωστε! Δεν ξέρω, αν παραδίπλα, στα μεγάλα κλουβιά, υπάρχουν ακόμα παγόνια που, παιδιά, μας τρελαίνανε με τις φουντωτές ουρές τους, είτε πολύχρωμοι παπαγάλοι, που τους ρωτούσαμε: «Παπαγάλε θες μαϊντανό;» προσμένοντας την απάντηση: «Τον κακό σου τον καιρό!». Ακόμα την περιμένω!
Ούτε ξέρω αν ήρθη ή εξακολουθεί να ισχύει το «εμπάργκο» παπιών (μα ποιων παπιών…) και άλλων… ορνέων στον Εθνικό Κήπο εξαιτίας της «γρίπης». Ωστόσο, μια χαρά βλέπω να μακροημερεύουν, υγιέστατα και ευτραφέστατα, τα… ελευθέρας βοσκής περιστέρια και οι δεκοχτούρες. Οπότε –εάν περιστέρια και δεκοχτούρες δεν διαθέτουν, αποδεδειγμένα, αντισώματα κατά της «γρίπης»∙ διότι δεν άκουσα έως τώρα ότι… συνελήφθησαν, ένα προς ένα, από τον Δένδια ή τον Λυκουρέντζο και… εμβολιάσθησαν!– δικαιούμαι να υποθέσω ότι η απουσία των πετεινών της γης στον Εθνικό Κήπο, έναντι της αθρόας παρουσίας των πετεινών του ουρανού, μάλλον θα πρέπει να οφείλεται σε έλλειψη ενδιαφέροντος ή έλλειμμα οικονομικό (έξοδα είναι αυτά, και ποιος βρίσκει έσοδα τέτοιες ώρες!) του αρμόδιου Δήμου Αθηναίων, κατά το παροιμιώδες: Εδώ καράβια χάνονται… παπάκια (θ’) αρμενίζουν;
Μόνο που, χωρίς τις πάπιες, η λιμνούλα, εκτός που χάνει το έτερον ήμισυ, και από λιμνούλα με πάπιες γίνεται λιμνούλα σκέτη, αφήνει… σύξυλη και με άλλον συμβολισμό τη, σκωπτική για τους αργόσχολους, φράση των παλαιών Αθηναίων: «Ταΐζει τις πάπιες στον Βασιλικό (τότε) Κήπο!». Τώρα, και πάπιες να είχε η λιμνούλα, πόσοι θα αγόραζαν κουλούρι να τις ταΐσουν∙ αν δεν έτρωγαν τις πάπιες… αυτοπροσώπως! Αλλωστε, ούτε αργόσχολοι υπάρχουν. Τους… κατήργησε το «τσουνάμι» της ανεργίας. Ολον αυτό τον καιρό που μας έχει περιαδράξει και μας πετάει από τοίχο σε τοίχο η κρίση (και η… ακρισία, αυτών που νομίζουν, έτσι όπως νομίζουν, ότι θα μας βγάλουν από την κρίση!), προσπαθώ να ανακαλύψω έστω έναν τεμπέλη παλαιάς κοπής, αλλά εις μάτην!
Βρίσκω μόνο κάποιους –πολλούς!– μοντέρνους αχαΐρευτους στα υπουργεία, με πρώτους –και καλύτερους– τους υπουργούς, που (μέσα από την κυβέρνηση τα διαδίδουν αυτά!) «δεν παρακολουθούν τους ρυθμούς του πρωθυπουργού», γι’ αυτό και κάνει… προσθετικούς ανασχηματισμούς να τους… μεταρρυθμίσει: μειώνει την ανεργία προσλαμβάνοντας υπουργούς! Που κάνουν την πάπια, μα ποια πάπια… Μην ξεχάσω: Καλή Ανάσταση! Σούβλα; λέξη ταμπού…
