ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

«Υπάρχει η παρανόηση ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι αντικειμενικοί. Η ουσία της δημοσιογραφίας είναι ο έλεγχος της εξουσίας και των κέντρων της. Πιστεύω ότι το χρέος του πολεμικού ανταποκριτή είναι να παραμένει ουδέτερος και ανεπηρέαστος στην πλευρά αυτών που υποφέρουν, όποιοι και αν είναι αυτοί».

 

 

Αυτό είχε δηλώσει πριν από τρία χρόνια ο κορυφαίος παγκοσμίως 66χρονος σήμερα πολεμικός ανταποκριτής Ρόμπερτ Φισκ της εφημερίδας «Independent», ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για τις δραματικές εξελίξεις στη Συρία και συνολικά για την εμπλοκή της Δύσης στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής. 

 

Ο Φισκ έχει καλύψει τις εξελίξεις στη Βόρεια Ιρλανδία τη δεκαετία του 1970, την
πορτογαλική επανάσταση του 1974, τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, την ιρανική επανάσταση του 1979, τον σοβιετικό πόλεμο στο Αφγανιστάν, τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, τον πόλεμο του Κόλπου, τον πόλεμο της Βοσνίας, τον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας, τον πόλεμο του Κοσόβου, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν το 2001 και την εισβολή στο Ιράκ το 2003. 

 

Εχει τα περισσότερα βρετανικά και διεθνή βραβεία δημοσιογραφίας από κάθε άλλον ξένο ανταποκριτή. Εχει επίσης ψηφιστεί επτά φορές ως Διεθνής Δημοσιογράφος της Χρονιάς.

Στον Δημήτρη Σ. Φαναριώτη

 

 

ΕΡ: Κύριε Φισκ, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο πραγματικός λόγος των ισραηλινών επιδρομών;

 

ΑΠ: Οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν ότι από τις περιοχές τις οποίες βομβάρδισαν δέχονται επιθέσεις από πυραύλους ιρανικής προέλευσης τύπου Fateh 110, οι οποίοι, στην πλέον σύγχρονη έκδοσή τους, έχουν βεληνεκές 250 χιλιομέτρων και τους οποίους γνωρίζουμε ότι διαθέτει η Συρία και οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν ότι τελικώς αποστέλλονται στους άνδρες της Χεζμπολάχ, τους συμμάχους του Ιράν στον Λίβανο. Το παράξενο είναι ότι και οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν αυτούς τους πυραύλους, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, τελευταία φορά τον περασμένο Δεκέμβριο, εναντίον των ανταρτών που μάχονται τον Ασαντ.

 

Οπότε έχουμε το παράδοξο ένα δικτατορικό καθεστώς να στέλνει τα όπλα του στη Χεζμπολάχ και φαίνεται αρκετά παράξενο να διαθέτει τόσα πολλά πυρομαχικά και τόσα πολλά όπλα που να μπορεί να τα στέλνει μαζικά σε μια άλλη χώρα και ειδικά μέσω της Χεζμπολάχ, που είναι στενότατος σύμμαχος του συριακού καθεστώτος. Και εδώ τίθενται ορισμένα καίρια ερωτήματα:

 

Πρώτα απ' όλα γιατί η Συρία στέλνει αυτούς τους πυραύλους έξω από τη χώρα όταν τους έχει απόλυτη ανάγκη για να πολεμήσει τον δικό της εσωτερικό εχθρό, δηλαδή τους αντάρτες.

 

Δεύτερον -κι αυτό πιστεύω ότι ένα σημαντικότατο ερώτημα- εάν η Συρία μπορεί να χρησιμοποιήσει τα μαχητικά της αεροσκάφη τύπου Μινγκ 29 και τα βομβαρδιστικά της εναντίον των ανταρτών της αντιπολίτευσης και κατά των πολιτών, κάτι που ήδη κάνει με δραματικά αποτελέσματα για τον άμαχο πληθυσμό, τότε γιατί αυτή η αεροπορική δύναμη δεν είχε τη δυνατότητα να καταρρίψει τα ισραηλινά βομβαρδιστικά όταν αυτά επιτέθηκαν στη Δαμασκό;

 

Μπορούν δηλαδή να χρησιμοποιηθούν εναντίον του εσωτερικού εχθρού, αλλά όχι, για τον έναν ή τον άλλον πολιτικό λόγο, εναντίον των εξωτερικών εχθρών της Συρίας, το οποίο είναι πολύ παράξενο.

 

Και βεβαίως το τρίτο, το οποίο δεν αποτελεί ερώτημα αλλά διαπίστωση: το Ισραήλ είναι ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και θεωρείται παραφυάδα του ΝΑΤΟ, καθώς πραγματοποιεί κοινές επιχειρήσεις με την Ατλαντική Συμμαχία και το Ισραήλ. Από την πλευρά του το Ισραήλ τώρα επιτίθεται όλο και συχνότερα στις συριακές στρατιωτικές εγκαταστάσεις παίρνοντας ξεκάθαρα το μέρος των ανταρτών στον εμφύλιο πόλεμο που σοβεί στη Συρία. Κι επειδή το Ισραήλ θεωρείται ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ ή το αντίστροφο αν θέλετε, τότε υπό μια έννοια εμείς και η Δύση είμαστε πλέον μπλεγμένοι στρατιωτικά διά μέσου του Ισραήλ στον πόλεμο που μαίνεται στη Συρία κατά της κυβέρνησης Ασαντ και υπέρ των ανταρτών κι αυτό είναι επικίνδυνο και άδικο γι' αυτούς που δεν επιθυμούν να εμπλακούν σ' αυτόν τον πόλεμο.

 

Ωστόσο, γεγονός είναι ότι δεν υπήρξε ούτε μια λέξη κριτικής από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή τις ΗΠΑ. Το μόνο το οποίο είπαν από το βρετανικό υπουργείο εξωτερικών, αυτό που είπε ο αρμόδιος υπουργός κ. Χέιγκ όσο και ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ότι το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

 

Διερωτώμαι τι θα γινόταν εάν οι Σύροι ανακοίνωναν ότι ήθελαν να βομβαρδίσουν μερικές πυρηνικές κεφαλές στην έρημο του Νεγκέβ στο Ισραήλ, όπως έχουν το δικαίωμα να το κάνουν προληπτικά. Πιστεύω ότι αυτό θα εθεωρείτο μια βίαιη επιθετική ενέργεια και θα σήμαινε ότι επέρχεται ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αλλά βέβαια όταν επιτίθεσαι στη Συρία, τότε είναι ΟΚ.

 

ΕΡ: Γιατί πιστεύετε ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν να εμπλακούν περαιτέρω στη διαμάχη, όπως τουλάχιστον φαίνεται;

 

ΑΠ: ΟΙ ΗΠΑ έχασαν τον πόλεμο στο Ιράκ, τώρα χάνουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, πήραν το μέρος των Λίβυων ανταρτών ως τμήμα του ΝΑΤΟ εναντίον των δυνάμεων του Καντάφι, οι οποίοι αντάρτες πλέον έχουν καταστεί η ισλαμική μαφία της Βεγγάζης και της Τρίπολης. Νομίζω πως οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον όρεξη για έναν ακόμη πόλεμο στη Μέση Ανατολή και νομίζω ότι μάλλον έχουν δίκιο. Οτι δηλαδή έχει πλέον έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τα δυτικά κράτη να αφυπνιστούν και να αναρωτηθούν τι στην ευχή κάνουν όλες αυτές οι δυνάμεις μας σε τόσα πολλά μουσουλμανικά κράτη. Αυτά τα κράτη δεν μας ανήκουν, δεν ανήκουν στον αμερικανικό στρατό ή στο ΝΑΤΟ, ήρθε η ώρα να φύγουμε.

 

Στην πραγματικότητα μπορεί να αποχωρούμε τμηματικά, αλλά διατηρούμε την παρουσία μας και τις επαφές μας σε περιοχές όπως το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία για να εξοπλίσουμε τους αντάρτες στη Συρία.

 

ΕΡ: Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πιθανά σενάρια για τις επόμενες εβδομάδες, τους επόμενους μήνες…

ΑΠ : …ή τα επόμενα χρόνια θα έλεγα εγώ. Πολλοί Σύροι το πιστεύουν αυτό, τόσο από την πλευρά των ανταρτών όσο και απ' αυτήν των κυβερνητικών δυνάμεων. Πιστεύουν ότι η παρούσα κατάσταση θα συνεχιστεί για δύο με τρία χρόνια ακόμη γιατί μην ξεχνάτε ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν ξανακερδίσει έδαφος στις πόλεις Αλ Κουσάρι και Χομς, σε προάστια της Δαμασκού αλλά και σε περιοχές κοντά στη μεθόριο με την Τουρκία. Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη και δεν θεωρώ ότι θα τελειώσει σύντομα γιατί ούτε ο Ασαντ ούτε οι αντάρτες θα κάνουν πίσω.

 

-ΡΟΜΠΕΡΤ ΦΙΣΚ, Βρετανός πολεμικός ανταποκριτής