Tου Τάσου Παππά
Πολλή κουβέντα για το αν έπρεπε οι εκπαιδευτικοί να απειλήσουν με απεργία μέσα στις εξετάσεις. Κατηγορήθηκαν για προσβολή της κοινωνίας, αδιαφορία απέναντι στην αγωνία των παιδιών, συντεχνιακή λογική, επιμονή σε πρακτικές που έχουν αποδοκιμαστεί από τους πολίτες και διάφορα άλλα. Σε περίοδο εξετάσεων είμαστε, ας εκφραστούμε λοιπόν με τον τρόπο που ταιριάζει στην περίσταση, δηλαδή με ερωτήματα:
Ζήτημα πρώτο: Η ιστορία του συνδικαλισμού λέει ότι η καλύτερη στιγμή για να πας σε μετωπική αναμέτρηση με τον αντίπαλο (κυβέρνηση ή επιχειρηματία), έχοντας μεγάλες πιθανότητες να κερδίσεις είναι εκείνη κατά την οποία συντρέχουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις: Εσύ έχεις προετοιμαστεί επαρκώς (επικοινωνιακά, οικονομικά) ακόμη και για μάχη διαρκείας, καταθέτεις αιτήματα που δεν προκαλούν, έχεις συγκεντρώσει γύρω από τον στόχο σου το μέγιστο των δυνάμεων που εκπροσωπείς, έχεις διαμορφώσει ένα σχέδιο κλιμάκωσης, αλλά και αποκλιμάκωσης της σύγκρουσης, η άλλη πλευρά βρίσκεται σε άμυνα και εν αδίκω, δείχνει σημάδια συμβιβασμού και τέλος ο ευρύτερος περίγυρος (κοινωνία) δεν είναι εχθρικός, αλλά ακούει, τουλάχιστον με συμπάθεια, τις διεκδικήσεις σου και υποθέτεις βασίμως ότι δεν θα είναι εύκολο να χειραγωγηθεί από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που διαθέτει ο αντίπαλος. Τι απ’ όλα αυτά υπήρχε στη συγκεκριμένη φάση;
Ζήτημα δεύτερο: Οσοι επέκριναν τους εκπαιδευτικούς (κυβέρνηση, κόμματα, μέσα ενημέρωσης) προέβαλλαν το επιχείρημα ότι η ΟΛΜΕ, αν και έχει δίκιο σε αρκετά από τα ζητήματα που θέτει, δεν έπρεπε να κάνει απεργία σε περίοδο εξετάσεων, αλλά να μπει σε διάλογο με το υπουργείο αμέσως μετά κα, αν αυτός απέβαινε άκαρπος, ας επέλεγε όποια μορφή πάλης θεωρούσε ενδεδειγμένη. Ηταν ειλικρινείς; Με βάση τα πρόσφατα δείγματα γραφής του υπουργείου Παιδείας έπρεπε το συνδικάτο να εμπιστευθεί μια κυβέρνηση που φέρνει ρυθμίσεις οι οποίες αλλάζουν δραματικά το καθεστώς λειτουργίας στους εργασιακούς χώρους και ανατρέπουν τον ρυθμό ζωής των εκπαιδευτικών, παραμονές των εξετάσεων; Υπάρχει περίπτωση (δώστε παραδείγματα από το παρελθόν) να υποχωρήσει μια κυβέρνηση στις πιέσεις ενός κλάδου, όταν αυτός κινητοποιείται σε ασφαλή για την εξουσία χρόνο;
Ζήτημα τρίτο: Η πολιτική επιστράτευση είναι μια ακραία επιλογή. Το Σύνταγμα την επιτρέπει κάτω από συγκεκριμένους όρους: βλάβη της δημόσιας υγείας, αντιμετώπιση θεομηνιών, στρατιωτική απειλή. Ποιος από τους παραπάνω λόγους υπήρχε στην περίπτωση που εξετάζουμε;
Ζήτημα τέταρτο: Το διοικητικό συμβούλιο της ΟΛΜΕ δεν αποφάσισε απεργία, απλώς την εισηγήθηκε. Οι Τοπικές Ενώσεις καθηγητών [ΕΛΜΕ] έχουν την ευθύνη για μια τέτοια απόφαση. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν περίμενε να δει ποια στάση θα κρατήσει το σώμα των καθηγητών και κήρυξε πολιτική επιστράτευση. Εχουμε εδώ ποινικοποίηση της πρόθεσης (κάτι που απαγορεύεται ρητά από τους νόμους) ή μήπως η κυβέρνηση έπραξε σωστά γιατί όφειλε να κινηθεί αστραπιαία προκειμένου να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον;
Ζήτημα πέμπτο: Ο Ευάγγ. Βενιζέλος, με την ιδιότητα του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, έχει στο παρελθόν αναφέρει σε άρθρο του σε επιστημονικό περιοδικό ότι «η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών δεν συνδέεται με τον έλεγχο νομιμότητας μιας απεργίας». Η θέση αυτή είναι σε αρμονία με την έγκριση που έδωσε ως αρχηγός κυβερνητικού κόμματος για την πολιτική επιστράτευση;
Ζήτημα έκτο: Η ΔΗΜΑΡ τάχθηκε κατά της απεργίας των εκπαιδευτικών σε περίοδο εξετάσεων και κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Η κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει η ΔΗΜΑΡ, επέλεξε την πολιτική επιστράτευση. Ποια, νομίζετε, ότι πρέπει να είναι από 'δώ και πέρα η στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς;
Ζήτημα έβδομο: Το δημόσιο συμφέρον, έλεγε η Νέα Δημοκρατία, της επέβαλε τη γραμμή κατά του Μνημονίου το 2010. Το δημόσιο συμφέρον επικαλείται και σήμερα που εφαρμόζει το Μνημόνιο. Είχε δίκιο τότε ή μήπως έχει δίκιο τώρα: Μπορεί να είναι σωστές και οι δύο θέσεις;
Ζήτημα όγδοο: Ο πρωθυπουργός είπε, μιλώντας στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, ότι «η Ελλάδα γίνεται φυσιολογική χώρα». Γράψτε σε ποιες άλλες χώρες της Ευρώπης έχουν γίνει τέσσερις πολιτικές επιστρατεύσεις μέσα σε πέντε μήνες, σε ποιες άλλες χώρες της Ευρώπης το υπουργικό συμβούλιο συνεδριάζει μία φορά το τρίμηνο, σε ποιες άλλες χώρες της Ευρώπης τα κοινοβουλευτικά σώματα ψηφίζουν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τη συχνότητα που το κάνει το ελληνικό Κοινοβούλιο, σε ποιες άλλες χώρες της Ευρώπης ο πρωθυπουργός αποφεύγει να εμφανιστεί στη Βουλή.
Ζήτημα ένατο: Οταν η ηγεσία ενός συνδικάτου σπρώχνει τον κλάδο σε σύγκρουση, αυτός ανταποκρίνεται και έρχεται στη συνέχεια αυτή η ηγεσία να αναδιπλωθεί ατάκτως τι πρέπει να γίνει; Να φύγει η ηγεσία; Να αντικατασταθεί η βάση;
