Με τη βοήθεια της Βάσως Πολυμένη, καθηγήτριας χορού στο Βερολίνο, η οποία συμμετείχε στην Ακαδημία μ' ένα workshop, μιλήσαμε με τον διευθυντή του τμήματος Εφαρμοσμένων Επιστημών στον τομέα Διαχείρισης Πολιτισμού, Αθλητισμού και Εvents στο αυστριακό πανεπιστήμιο, τον Ρόμπερτ Κάσπαρ.
- Πώς και γιατί επιλέξατε την Επίδαυρο για τη Θερινή Ακαδημία του πανεπιστημίου;
«Ο Σεμπάστιαν Κάιζερ, βασικός ομιλητής μας, έρχεται στην Επίδαυρο εδώ και είκοσι τρία χρόνια. Εγινε ο σύνδεσμος ανάμεσα στην περιοχή και το πανεπιστήμιο. Για μας αποτελεί κομβικής σημασίας μέρος για πολλούς λόγους. Είναι περιττό να αναφερθώ στη διαπολιτισμική αξία του μεγάλου θεάτρου αλλά και του μικρού, στο οποίο πάντα δινόταν η τελική μας διάλεξη. Και τα δύο θέατρα προσφέρουν τον ιδανικό τόπο για ανταλλαγή και σύμπραξη. Ηταν για μας μεγάλη τύχη να μπορούμε να τα επισκεφθούμε, να φύγουμε από την αίθουσα με τις διαφάνειες και να αποκτήσουμε σωματική σχέση με το αντικείμενο της μελέτης. Σ' αυτές τις αρχαίες ορχήστρες, όλοι οι συμμετέχοντες διαπιστώνουν πόσο ξεκάθαρη είναι η γέφυρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το πρόγραμμα της Ακαδημίας, επικεντρωμένο στο θέμα της πολιτιστικής διαχείρισης, είναι από τα ελάχιστα πανεπιστημιακού επιπέδου στην Ευρώπη. Πώς δηλαδή συνδέονται οι τέχνες και η διαχείρισή τους, οι καλλιτέχνες και οι μάνατζερ. Πώς μπορεί να μεταδοθεί τέχνη και εμπειρία εκατέρωθεν. Γι' αυτό έχουμε πάντα προσκεκλημένους καλλιτέχνες, εκτός από καθηγητές εξειδικευμένους στο αντικείμενο.Τα τελευταία χρόνια είχαμε συμμετοχές, εκτός από τη Γερμανία και την Αυστρία, από Λετονία, Τσεχία, Ελλάδα, Νέα Ζηλανδία».
- Σας στοίχισε που φέτος δεν επισκεφθήκατε το Μικρό Θέατρο;
«Πρέπει να τονίσω ότι στα τέσσερα χρόνια που ερχόμαστε στην Επίδαυρο ήμασταν καλοδεχούμενοι. Η τοπική κοινωνία μας έχει βοηθήσει πολύ. Η σχέση με τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τους ξεναγούς ήταν καταπληκτική. Οσες φορές στο παρελθόν έχουμε επισκεφθεί το Μικρό Θέατρο όχι μόνο τηρήσαμε τους κανόνες αλλά σταθήκαμε με σεβασμό απέναντι στο μνημείο. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να φανταστώ ότι μπορεί να συνέβαινε το αντίθετο. Μου είναι αδιανόητο… Γι' αυτό και δεν καταλαβαίνω την αρνητική, έως και αγενή θα έλεγα, συμπεριφορά που αντιμετωπίσαμε φέτος όταν, ως πανεπιστήμιο, ζητήσαμε κάτι απλό. Δεν μας έδωσαν ούτε μια εξήγηση, μας αρνήθηκαν ακόμη και μια απλή επίσκεψη. Ημασταν απολύτως τυπικοί -κάναμε αίτηση- αλλά δεν πήραμε καμιά απάντηση».
- Μετά απ' αυτά σκέφτεστε από του χρόνου να μεταφέρετε την Ακαδημία κάπου αλλού;
«Ομολογώ ότι μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε κι αυτή την πιθανότητα. Υπάρχει ενδιαφέρον από την Κύπρο και την Κροατία να φιλοξενήσουν τη δραστηριότητά μας. Ομως, παρά τις φετινές δυσκολίες, θέλω να είμαι ειλικρινής. Η Επίδαυρος είναι εξόχως ενδιαφέρων τόπος πολιτιστικά και τουριστικά. Γι' αυτό επιμένουμε να ερχόμαστε. Φέτος διαπιστώσαμε ότι λείπει η σωστή πολιτιστική διαχείριση αυτών των σπουδαίων χώρων όπως και η διεθνής πολιτιστική επικοινωνία. Λείπει ακόμα και μια ιστοσελίδα στα αγγλικά που θα προωθεί τον τόπο, την παρουσία των θεάτρων. Θα ήταν πολύ καλό η τοπική ή η κεντρική πολιτική ηγεσία να κάνει ό,τι μπορεί για να βελτιώσει αυτή την πλευρά και να μην εμποδίζονται πανεπιστημιακές δραστηριότητες σαν τη δική μας, που μόνο… βλάβες δεν προκαλούν. Κοιτάξτε, αυτά τα δύο θέατρα που έχετε αποτελούν ζωντανά μνημεία αξεπέραστης αξίας του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Θεωρούμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τα επισκεπτόμαστε για να μας διδάσκουν»…
- Το φετινό «ατύχημα» στην επικοινωνία σας με τους κρατικούς φορείς σάς επιβεβαίωσε τις φήμες περί ελληνικού χάους και γραφειοκρατίας;
«Θέλω να το πιστέψετε. Εμείς δεν πιστεύουμε αυτές τις φήμες που διαδίδουν έξω ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί τίποτα, δεν υπάρχει συνεννόηση κ.λπ. Μάλιστα αυτές τις φήμες τις πολεμάμε και μέσα στο πανεπιστήμιο περνάμε στους φοιτητές το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε αξίζει να είναι έτσι. Γι' αυτό μας εξέπληξε δυσάρεστα η στάση που είχαν κάποιοι απέναντί μας. Προφανώς είναι συμπεριφορά που ούτε κι εμείς την αξίζουμε… Παρακωλύεται χωρίς λόγο η πολιτιστική ανταλλαγή που προσπαθούμε να κάνουμε μέσω μιας σοβαρής πανεπιστημιακής δουλειάς».
