Του Σταύρου Κοντονή*
Παρά τους φόβους ή και τις «επιθυμίες» μερίδας των ΜΜΕ για μια διαδικασία πολωτική και διχαστική, η συζήτηση και οι αποφάσεις στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ (18 και 19/5/ 2013) άνοιξαν τον δρόμο για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο ενωτικό και αποφασιστικό. Η υπερψήφιση των Θέσεων και του Σχεδίου Καταστατικού ως κειμένων βάσης από τη συντριπτική πλειοψηφία του σώματος -παρά κάποια λευκά και αποχές- αλλά και η τελική συμφωνία για την όλη διαδικασία και τον οργανισμό λειτουργίας μέχρι το Συνέδριο ενίσχυσε την ενότητα και τη συμφωνία στις γραμμές μας.
Ο «ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών» λειτούργησε για μεγάλο χρονικό διάστημα θετικά, συγκεντρώνοντας σημαντικές και ετερογενείς δυνάμεις της Αριστεράς και αποτελώντας την έμπρακτη εφαρμογή και το πρόπλασμα για μια συνολική πολιτική ενότητα και κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς. Κατάφερε να ξεπεραστούν χρόνιες δυσπιστίες, παρεξηγήσεις και έριδες ανάμεσα σε διαφορετικές ή και ανταγωνιστικές ιδεολογικές παραδόσεις (ευρωκομμουνιστικές, αριστερές, σοσιαλιστικές, τροτσκιστικές, μαοϊκές κ.λπ.), να συγκλίνουν και να δοκιμαστούν διαφορετικά ιστορικά ρεύματα στην κοινή κοίτη της πολιτικής ενότητας και δράσης.
Μετά τις εκλογές του προηγούμενου καλοκαιριού, προέκυψε πιεστικά η ανάγκη για τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών, ένα ενιαίο κόμμα με κοινές διαδικασίες, με μέλη που θα βουλεύονται και θα δρουν στο πλαίσιο ενός κοινού οργανισμού, με ενιαία έκφραση. Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών αποτελεί κοινωνική και πολιτική ανάγκη για να ανταποκριθεί το ενωτικό μας εγχείρημα στα νέα καθήκοντα που οι εργαζόμενοι και η νεολαία έχουν προσδιορίσει. Ισχυρισμοί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει ως άθροισμα συνιστωσών, επειδή αυτός πέτυχε την επιδοκιμασία του 27% του εκλογικού σώματος, είναι αβάσιμοι πολιτικά. Αίτημα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι η ενιαιοποίησή του.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το εκλογικό σώμα επιδοκίμασε ή αποδοκίμασε τα προγράμματα και την προτεινόμενη κυβερνητική πολιτική των κομμάτων, χωρίς να ασχολείται με τις εσωκομματικές ισορροπίες και διαφορετικότητες. Οι σύντροφοι που εκφράζουν τέτοιες απόψεις θα έπρεπε να είχαν προβληματιστεί περισσότερο, αναλογιζόμενοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, εξαιτίας του ηγεμονισμού του ΣΥΝ ή του μικρομεγαλισμού μικρότερων συνιστωσών, είχε περιέλθει σε βαθιά κρίση κατ’ επανάληψη, σκορπώντας απογοήτευση όχι μόνο στα μέλη και τους ψηφοφόρους του αλλά και σε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Τα γεγονότα είναι γνωστά και ας μην τα αποσιωπούμε, παραποιώντας την ιστορική διαδρομή του εγχειρήματός μας.
Ηδη, ορισμένες συνιστώσες έχουν δηλώσει την ετοιμότητά τους για άμεση ή βραχυπρόθεσμη αυτοδιάλυση και μετασχηματισμό τους σε ιδεολογικές τάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλή συζήτηση έγινε για το δικαίωμα των τάσεων να αντιπροσωπεύονται στα σώματα και στα όργανα αναλογικά με διακριτές λίστες. Οι τάσεις είναι αδιαπραγμάτευτο φυσιογνωμικό στοιχείο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και όχι βαρίδι στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και τίθεται το ερώτημα αν αυτό το δικαίωμα πρέπει να συνοδεύεται από τη διακριτή λίστα και αντιπροσώπευση. Ο πολυτασικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατοχυρώνεται μέσω της ύπαρξης εσωτερικών μηχανισμών, αλλά με τη θεσμοθέτηση κανόνων στην εκλογή των οργάνων του κόμματος, για να μην υπάρχουν αποκλεισμοί, πράγμα που επιτυγχάνεται με τον περιορισμό της σταυροδότησης σε ποσοστό 30% των μελών κάθε οργάνου που θα εκλεγούν. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση θα οδηγήσει στο να αναπαραχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ οι αποτυχημένες οργανωτικές δομές του ΣΥΝ που οδήγησαν το κόμμα αυτό σε απολυτότητες, ομαδοποιήσεις και τελικά σε διασπάσεις. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα θα λήξει κυριαρχικά και μονιμότερα στο συνέδριο. Αλλωστε, και ο σ. πρόεδρος δήλωσε το πρωί της Κυριακής ότι το ζήτημα της άρσης των διακριτών λιστών τέθηκε από τον ίδιο για να ενισχυθεί ο σχετικός προβληματισμός εν όψει του συνεδρίου και όχι για να ληφθούν από την Κεντρική Επιτροπή καταληκτικές αποφάσεις.
Η απόφαση για μέτρο 10% μεταξύ αυτών που ψηφίζουν στις οργανώσεις και των συνέδρων παρέχει τη δυνατότητα για ιδιαίτερα μαζική και δημοκρατική συμμετοχή ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας στις διαδικασίες των οργανώσεων μελών και στην τελική συνεδριακή διαδικασία σε συνδυασμό και με την διασφάλιση της ποιότητας του διαλόγου στις προσυνεδριακές διαδικασίες. Θέλουμε ένα κόμμα βουλευόμενο πολιτικό οργανισμό, σε αντίθεση με τα αρχηγικά πρότυπα λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ αλλά και με τη λειτουργία άλλων αριστερών πολιτικών κομμάτων όπως το ΚΚΕ. Ο δικός μας δρόμος στις εσωκομματικές διαδικασίες αποτελεί και ένα πρότυπο για τη γενικευμένη κοινωνική συμμετοχή και αυτοδιαχείριση, τα οποία θα χαρακτηρίσουν την κοινωνική δυναμική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στο άμεσο μέλλον.
*Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ζακύνθου
