Η έκθεση του ΔΝΤ, με την οποία παραδέχεται πανηγυρικά τα λάθη του στο πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, δεν είναι απλώς αποκαλυπτική για την τεράστια ζημιά που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί αυτό το πρόγραμμα της άγριας λιτότητας στη χώρα μας. Ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία να αποκαλυφθούν οι εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζουν το «βάρος» της κάθε χώρας στη ζυγαριά των μεγάλων συμφερόντων που καθορίζουν την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ο εκπρόσωπος του Επιτρόπου Ολι Ρεν ήταν ειλικρινής ή μάλλον κυνικά ωμός όταν δήλωνε -προσπαθώντας να απαντήσει στο «κάρφωμα» του ΔΝΤ- ότι το πρόγραμμα επιβλήθηκε στην Ελλάδα στο πλαίσιο μιας διαδικασίας για να «αποκτήσει εμπειρία η Ευρωπαϊκή Ενωση».
Οσο κι αν φαίνεται απίστευτο, είναι αληθινό. Οι ισχυροί εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είχαν προηγουμένως ανάλογη εμπειρία και έπρεπε πρωτίστως να σώσουν το σύνολο της ευρωζώνης -δηλαδή τις οικονομικά ισχυρότερες χώρες- από τις συνέπειες που θα είχε μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στα άλλα κράτη! Αρα μπορούσαν να πειραματιστούν άνετα με τους Ελληνες για να δουν τι θα… πάθουν αυτοί, ώστε να φροντίσουν ενδεχομένως να διορθώσουν τα λάθη τους την επόμενη φορά, στην επόμενη χώρα που θα έπεφτε στα χέρια τους!..
Την ίδια άποψη έχουν και οι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης που επισημαίνουν ότι το ελληνικό πρόγραμμα ήταν μια «πρωτοφανής διαδικασία, άρα… δικαιολογούνται τα λάθη που έγιναν, χωρίς ωστόσο να αναθεωρούν τα μέτρα που επέβαλαν στον ελληνικό λαό. Το υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή ο Σόιμπλε, είναι ακόμη πιο απροκάλυπτο και κυνικό: αν υπήρξαν προβλήματα, τότε φταίει η ελληνική πλευρά, λένε…
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε εδώ στις λεπτομέρειες της έκθεσης του ΔΝΤ, ούτε και στην προσπάθεια της Ε.Ε. να απαντήσει. Δεν έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο που έπαιξαν και οι τρεις «πυλώνες» της τρόικας. Εκείνο όμως που αναδύεται ανάγλυφα μέσα από τις ομολογίες ή τις έμμεσες αλληλοκατηγορίες τους είναι η τραγική στάση της ελληνικής πλευράς, την οποία επιβεβαιώνουν με τις αντιδράσεις τους οι τρεις ασύμμετροι εταίροι της σημερινής κυβέρνησης. Πέρα από τα μισόλογα για την ανάγκη «διορθωτικών παρεμβάσεων», πέρα από την εύσχημη φυγή προς τα εμπρός του πρωθυπουργού με δηλώσεις όπως «να βγούμε από την κρίση όσο το δυνατόν συντομότερα», αλλά και πέρα από τη θλιβερή ομολογία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι σύρθηκε σε κάποιες επιλογές, υπάρχει η πανηγυρική επιβεβαίωση της υποτέλειάς τους απέναντι σε αυτούς που επέβαλαν αυτό το πρόγραμμα.
Πρόκειται για ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να περιμένει ο Ελληνας πολίτης από αυτούς που τον κυβερνούν. Αφού εναπόθεσαν τις τύχες της χώρας σε κάποιους άλλους μέσω των αλλεπάλληλων μνημονίων, τώρα ομολογούν την ανικανότητά τους να αλλάξουν οτιδήποτε, να διεκδικήσουν οτιδήποτε, να προβάλουν έστω μια αντίρρηση. Ομονοούν στα μεγάλα για να διατηρηθούν στην εξουσία, αλλά «σκοτώνονται» μεταξύ τους όταν πρόκειται να μοιράσουν μερικές ακόμη θεσούλες!..
