Εκδηλώσεις και χάπενινγκ από το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος, πάρτι και συναυλία μέχρι τα μεσάνυχτα. Και το απόγευμα η μεγάλη πορεία στο κέντρο της Αθήνας.
Η πόλη ζει αύριο για ένατη χρονιά τον παλμό τού Athens Pride, της εκδήλωσης που συνδυάζει το ξέφρενο πάρτι με τη διεκδίκηση για τα δικαιώματα των ΛΟΑΔ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Διεμφυλικοί – o μακρύς κατάλογος των διεκδικήσεων του κινήματος βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Athens Pride, www.athenspride.eu).
Η Andrea Gilbert, δραστήρια ακτιβίστρια στο ΛΟΑΔ κίνημα (η ίδια προτιμά τον διεθνώς αναγνωρισμένο όρο LGBT – Lesbian, Gay, Bi, Trans), υπήρξε από τους πρωτεργάτες ακτιβιστές και ακτιβίστριες που έκαναν θεσμό το Pride και στην Αθήνα.
Κι αν εδώ δεν είχαμε την απαγόρευση του θεσμού και τη βίαιη αστυνομική καταστολή των ακτιβιστών που επιχείρησαν να το πραγματοποιήσουν, όπως έγινε πρόσφατα στη Μόσχα, δεν έλειψαν πάντως οι απόπειρες λογοκρισίας από το ΕΣΡ και το Μετρό.
Οχι ότι θα πτοηθούν οι χιλιάδες που γεμίζουν τα τελευταία χρόνια την πλατεία και τους δρόμους της Αθήνας, υπερήφανοι που δηλώνουν ανοιχτά τη σεξουαλική τους ταυτότητα και διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Στον Δημήτρη Αγγελίδη
Φωτ.: Μάριος Βαλασοπουλος
-Το ΕΣΡ αρνήθηκε να χαρακτηρίσει κοινωνικό μήνυμα την τηλεοπτική διαφήμιση του πράιντ και εμπόδισε τη μετάδοσή του. Και η ΣΤΑΣΥ αρνήθηκε να βάλει την αφίσα στο μετρό. Τι δείχνουν αυτές οι αντιδράσεις;
«Την απόφαση του ΕΣΡ την περιμέναμε. Τους έχουμε μάθει πια. Οι άνθρωποι ζουν σε άλλη εποχή. Στο μετρό αποφασίσαμε πρώτη φορά φέτος να κάνουμε διαφήμιση, παρόλο που είναι πανάκριβη, επειδή το μέσο είναι πολύ ορατό. Από πολύ νωρίς, είχαμε την αίσθηση ότι μας αποφεύγουν. Οταν τελικά στείλαμε την αφίσα, το γύρισαν στην αισθητική: δεν βρήκαν της αισθητικής τους την αφίσα! Σ΄αυτό το κράτος ζούμε».
-Τον τελευταίο χρόνο φαίνεται να έχουν αυξηθεί οι ομοφοβικές επιθέσεις. Φοβάστε μήπως γίνει στόχος επίθεσης το πράιντ;
«Εχω την αίσθηση ότι ομοφοβικές επιθέσεις γίνονταν πάντα, απλώς δεν γίνονταν γνωστές και δεν καταγράφονταν. Επίσης δεν είχε ταυτοποιηθεί ο χώρος από τον οποίο προέρχονται. Οταν φτάσαμε στην Κλαυθμώνος το 2005 να στήσουμε το πρώτο πράιντ, σχημάτιζαν χαλί τα φυλλάδια “Οξω πούστη απ' την Αθήνα”. Το 2008 μας έστησε μπλόκο η Χρυσή Αυγή, με “επίσημες” στολές, κοντά στα γραφεία τους στην Ομόνοια. Μια ομάδα τους έριξε αυγά, αλεύρι και γιαούρτι από τα μπαλκόνια ενός κοντινού κτηρίου. Ηταν τόσος ο κόσμος που δεν τους έπαιρνε να κάνουν κάτι άλλο. Δεν φοβάμαι, λοιπόν, επίθεση στο πράιντ. Ποτέ δεν τη φοβήθηκα. Είχαμε λίγο ανησυχήσει το 2010, γιατί η αφίσα με τον τσολιά είχε προκαλέσει και δεχόμασταν απειλές. Μας διαβεβαίωσε όμως η Αστυνομία πως δεν θα γινόταν τίποτα. Τελικά οι απειλές μας βγήκαν σε καλό. Κατέβηκαν περισσότεροι στην πλατεία για υποστήριξη. Το ίδιο περιμένουμε και φέτος».
-Φέτος, για πρώτη φορά, δήμαρχος Αθηναίων ανεβαίνει στη σκηνή του πράιντ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ;
«Η αλήθεια είναι ότι είχαμε απογοητευτεί από τη μέχρι τώρα στάση του δημάρχου. Από τις πρώτες προεκλογικές του υποσχέσεις ήταν ότι θα μας δώσει την αιγίδα, κάτι που αρνιόταν πεισματικά ο κ. Κακλαμάνης. Αλλά από τον κ. Καμίνη είχαμε περισσότερες προσδοκίες. Στο προπέρσινο πράιντ δεν ήρθε, είχε άλλες υποχρεώσεις. Πέρσι, μας είπε ότι θα μιλήσει, αλλά τελευταία στιγμή μας ειδοποίησε ότι κάτι του έτυχε και δεν θα μπορούσε να είναι στην πλατεία το απόγευμα. Πέρασε από τα περίπτερα το μεσημέρι, όταν δεν υπάρχει πολύς κόσμος. Φέτος, δεσμεύτηκε ότι θα έρθει να μιλήσει και το ανακοινώσαμε επισήμως. Τον περιμένουμε λοιπόν με χαρά».
-Στο πράιντ συμμετέχουν πολιτικές οργανώσεις και κόμματα. Δεν βλέπουμε όμως πολύ ψηλά στην ατζέντα τους το θέμα των δικαιωμάτων των LGBT.
«Δεν μου φτάνουν πια τα ωραία λόγια. Θέλω έμπρακτη υποστήριξη. Ενώ άλλα ζητήματα έχουν υιοθετηθεί από κόμματα και βρίσκονται στην ατζέντα τους, έχω την αίσθηση, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις, ότι για τα δικά μας ζητήματα τρέχουμε μόνο εμείς. Ακόμα και οι αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, επί το πλείστον, δεν αναφέρονται καν στην ομοφοβία, στο σεβασμό του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η εκπαίδευση. Είναι έντονα ομοφοβική, με την εξαίρεση ορισμένων εκπαιδευτικών. Ετσι όμως χάνονται γενιές ανθρώπων».
-Ποιες στιγμές από τα πράιντ θυμάστε πιο έντονα;
«Η μία είναι από το πράιντ του 2008, το πρώτο με μαζική συμμετοχή. Ημουν πάνω στο άρμα με τους Glitterbanditz, μια μουσικοχορευτική ομάδα από το Λονδίνο. Τους είχα προειδοποιήσει ότι μπορεί να χορεύουν μπροστά σε άδεια πλατεία. Οταν όμως το άρμα έφτανε στην Ομόνοια, γύρισα και είδα μια λαοθάλασσα. Ηταν συγκλονιστική στιγμή. Η άλλη έντονη ανάμνηση είναι από το πρώτο πράιντ. Περιμέναμε πενήντα άτομα και μαζεύτηκαν πεντακόσια. Αρχίσαμε την πορεία και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι βλέπω μπροστά μου μια πρωτόγνωρη εικόνα: το τραμ και τα αυτοκίνητα είχαν σταματήσει να περάσουμε, οι περαστικοί μας κοιτούσαν. Υπήρχαμε στην πόλη μας».
-Αυτό θέλει να δείξει το φετινό σύνθημα «Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ»;
«Ναι. Νιώθουμε ότι έχουμε χάσει την πόλη μας και θέλουμε να την πάρουμε πίσω».
-Στο φλάιερ, το σύνθημα το γράφετε στα ουρντού, τα αραβικά, τα αλβανικά, τα αρμενικά, τα τουρκικά, συνολικά σε δέκα γλώσσες των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Γιατί;
«Γιατί είμαστε αντιεθνικιστές. Θέλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όλη την περιοχή και στους μετανάστες και τις μετανάστριες που βρίσκονται στην Αθήνα. Ζουν εδώ κι έχουν κάθε δικαίωμα στην πόλη. Τους το αρνούνται. Επικρατεί και για μας, όπως και σε αυτούς/ές, ένας εκφοβισμός, μια τρομοκρατία από μια ομάδα που νομίζει ότι έχει περισσότερα δικαιώματα».
-Πάντως ευδοκιμεί και σε κάποια LGBT άτομα η ξενοφοβία. Πολλοί ζητούν μέτρα κατά των μουσουλμάνων μεταναστών, επειδή στρέφονται, λέει, κατά των γυναικών και των γκέι και λεσβιών.
«Αν υπάρχουν προβλήματα από ακραίους φανατικούς μουσουλμάνους σε άλλες χώρες της Ευρώπης, εδώ πάντως δεν τα έχουμε δει. Η Ελλάδα είναι μακριά από αυτά. Εδώ οι μουσουλμάνοι ζουν φοβισμένοι, δεν έχουν ούτε τζαμί να προσευχηθούν. Αλλωστε, ανάμεσα στους μετανάστες και μετανάστριες υπάρχουν και LGBT άτομα. Μακάρι να έρχονταν σ' εμάς, να μας γνωρίσουν και να τους γνωρίσουμε. Φοβούνται βέβαια να το πουν στους δικούς τους, γιατί και οι δικές τους κοινότητες δεν έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα ομοφοβίας. Μήπως τα έχουν ξεπεράσει οι Ελληνες;»
-Κάποιοι επικρίνουν τον εμπορευματικό χαρακτήρα του πράιντ. Τι απαντάτε;
«Είναι αστείο να το λέμε για το πράιντ της Αθήνας. Είναι το μοναδικό που χρηματοδοτείται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τον εικαστικό χώρο, από τη δημοπρασία έργων τέχνης που διοργανώνω εγώ μαζί με την γκαλερί The Breeder. Τα χρήματα από τα λίγα μπαρ και τα μαγαζιά που συμμετέχουν είναι ελάχιστα, δεν καλύπτουν ούτε την αφίσα. Γενικώς τα χρήματα των χορηγών είναι πολύ λίγα. Οι περισσότεροι χορηγοί προσφέρουν στην υποδομή της διοργάνωσης, δεν δίνουν χρήματα».
-Λένε πολλοί γκέι και πολλές λεσβίες ότι το πράιντ δεν τους αφορά. Τι τους λέτε;
«Τι να πούμε; Αν δεν θέλουν να κατεβούν να περάσουν ωραία, δικαίωμά τους. Εγώ πάντως δεν έχω συναντήσει άνθρωπο να μην έχει περάσει καλά σε οποιοδήποτε πράιντ. Υπάρχει μια μαγεία στην ατμόσφαιρα, μια πολύ έντονη και θετική ενέργεια. Στην ουσία της ερώτησης, το πράιντ έχει συμβάλει να βελτιωθεί η ζωή πολλών ατόμων της LGBT κοινότητας. Εχει βοηθήσει ιδίως νέα παιδιά να νιώθουν καλά για τον εαυτό τους. Φτάνει να διαβάσει κανείς τις αυθόρμητες περιγραφές στο ίντερνετ για να καταλάβει. Είναι ένα στήριγμα μπροστά στην υποκρισία της καθημερινότητας. Στην Ελλάδα κανείς δεν έχει, υποτίθεται, πρόβλημα με τους γκέι και τις λεσβίες, αρκεί να μην είναι το παιδί του. Τα άτομα που νομίζουν ότι δεν τους αφορά το πράιντ είναι συνήθως κρυφά, βρίσκονται στην ντουλάπα που λέμε, και νιώθουν καλά στη φυλακή τους. Δεν καταλαβαίνουν πόσο βίαιη είναι η ντουλάπα, πόσο τους καταπιέζει. Είναι σαν μια κακή σχέση. Την έχεις συνηθίσει, έχεις βολευτεί. Οταν βγεις, βλέπεις τον πλούτο της πραγματικής ζωής και το ψέμα που ζούσες τόσο καιρό από φόβο».
……………………………………………………………………
-ANDREA GILBERT, ακτιβίστρια στο LGBT κίνημα και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Athens Pride
………………………………………………………………….
Το πρόγραμμα του Athens Pride 2013
12.00: Banner Project – Absent Friends: Αφησε το μήνυμά σου στο πανό του Pride, προς τιμή, μνήμη και αλληλεγγύη στους απόντες και τις απούσες.
12.00 – 17.00: Εργαστήριο πλακάτ: Δώσε το δικό σου χρώμα και λόγο στην παρέλαση.
13.00 – 17.00: DJ Sets
17.00: Χαιρετισμοί. Εναρκτήριος χαιρετισμός από τον δήμαρχο της Αθήνας Γ. Καμίνη
18.00: Zumba Fitness – πιστοποιημένοι Zumba Instructors ξεσηκώνουν τον κόσμο με ξέφρενους ρυθμούς.
18.30: Εναρξη παρέλασης
19.00: Παρέλαση (με τους Quilombo)
21.00 – 00.00: Μεγάλο Πάρτι και Συναυλία: – DJ sets με τον VSΛG κ.α. – Drag Shows από τις ΚΟΥΚΛΕΣ – Συναυλία με τους Imam Baildi, Katerina Duska, Νατάσσα Μποφίλιου κ.α.
*Η Εφημερίδα των Συντακτών είναι χορηγός επικοινωνίας του πράιντ. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το περίπτερο της εφημερίδας μας στην Κλαυθμώνος.
*www.athenspride.eu
……………………………………………………………………..
Aπό τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα
Η εξέγερση των θαμώνων του μπαρ Stonewall Inn της Νέας Υόρκης (28 Ιουνίου 1969) έβαλε τις βάσεις για το αμερικανικό ΛΟΑΔ κίνημα, και υπήρξε σημείο αναφοράς του παγκόσμιου ΛΟΑΔ κινήματος. Στο πλαίσιο των συνεχών αστυνομικών επιδρομών σε μέρη όπου σύχναζαν ομοφυλόφιλοι, η Αστυνομία εισέβαλε στο μπαρ και συνέλαβε το προσωπικό, τρεις ντραγκ κουίν και δύο τρανς. Μια πέτρα που εκσφενδονίστηκε σε παράθυρο υπήρξε ο σπινθήρας μιας πολυήμερης σύγκρουσης με την Αστυνομία.
Είχε ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία ενός οργανωμένου κινήματος που θα ζητούσε να σταματήσουν οι αστυνομικές παρενοχλήσεις, να καταργηθούν οι νόμοι που ποινικοποιούσαν τον σοδομισμό και να απαγορευτούν οι διακρίσεις. Τον Ιούλιο δημιουργήθηκε η συλλογικότητα «Γκέι Απελευθερωτικό Μέτωπο» και γρήγορα το κίνημα επεκτάθηκε σε όλες τις ΗΠΑ. Σε ανάμνηση της εξέγερσης, εκδηλώθηκε τον επόμενο χρόνο πορεία διαμαρτυρίας.
Σήμερα, σε ανάμνηση της εξέγερσης του Stonewall διοργανώνονται σε πολλές πόλεις όλου του κόσμου ημέρες «γκέι υπερηφάνειας» (Gay Pride), που κορυφώνονται με παρελάσεις στο κέντρο των πόλεων.
Στην Αθήνα, η πρώτη προσπάθεια διοργάνωσης πράιντ έγινε από το Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ) στις 28 Ιουνίου 1980 και επαναλήφθηκε το 1982 στο Ζάππειο. Οι επόμενες εκδηλώσεις γκέι υπερηφάνειας έγιναν τη δεκαετία του 1990, στο λόφο του Στρέφη, το Πεδίον του Αρεως και σε κλειστούς χώρους, από την Πάολα και την ομάδα του περιοδικού «Κράξιμο». Αντίστοιχες εκδηλώσεις έγιναν και στη Θεσσαλονίκη από την ΟΠΟΘ (Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης).
Τη δεκαετία του 2000, γκέι ακτιβιστές και ακτιβίστριες επιχείρησαν με επιτυχία να διοργανώσουν Athens Pride στο πρότυπο των αντίστοιχων μεγάλων εκδηλώσεων του εξωτερικού, περιλαμβάνοντας πορεία/παρέλαση στους κεντρικούς δρόμους. Περίπου πεντακόσια άτομα συγκεντρώθηκαν στο πρώτο τέτοιο πράιντ το 2005, που διπλασιάζονταν χρονιά με τη χρονιά. Το 2008 η συμμετοχή του κόσμου στην παρέλαση ήταν μαζική και το μουσικό πρόγραμμα μετέτρεψε τη βραδιά σε σημείο αναφοράς.
