Του Τάσου Παππά

«Δεν θέλουμε τις εκλογές» έλεγαν και οι τρεις αρχηγοί, ωστόσο ο δημόσιος λόγος τους τις μέρες που προηγήθηκαν και οι διαρροές των επιτελείων κινούνταν σε προεκλογική τροχιά. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλος είπε ότι «κάναμε στον Α. Σαμαρά τη μεγάλη τιμή να είναι πρωθυπουργός». Ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για αυταρχική συμπεριφορά και πρακτική. Απαντώντας ο Α.Σαμαράς χρέωσε στους εταίρους του «το μπλοκάρισμα των μεταρρυθμίσεων». Οι βουλευτές της Ν.Δ. που έβγαιναν στα μέσα ενημέρωσης είχαν ξεχάσει τον βασικό αντίπαλό τους (ΣΥΡΙΖΑ) και ασκούσαν σκληρή κριτική στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, χρησιμοποιώντας απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Αυτά δημοσίως, γιατί στο παρασκήνιο τα πράγματα ήταν πιο ζόρικα:«Πάμε σε εκλογές να τους διαλύσουμε» υποστήριζαν στελέχη της Ν.Δ. «Επιτέλους, να διαφοροποιηθούμε από την πιο σκληρή Δεξιά της Μεταπολίτευσης» διεμήνυαν στις ηγεσίες τους παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, απειλώντας ότι αν «καταπιείτε κι αυτή τη φορά την πρόκληση θα ψάχνουμε την ψήφο μας στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν». Το μοντέλο της τρικομματικής κυβέρνησης έχει διαφημιστεί ως πρότυπο συνεργασίας, το οποίο δεν πρέπει να «καεί» γιατί ίσως χρειαστεί να ξαναδοκιμαστεί. Κι όμως αυτή η σχέση αποδεικνύεται προβληματική. Οσο στην ατζέντα υπήρχαν τα θέματα του Μνημονίου, άλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα, οι τρεις εταίροι τα «έβρισκαν» με το επιχείρημα ότι πάνω απ' όλα είναι η σωτηρία της πατρίδας. Από τη στιγμή όμως που οι μνημονιακές υποχρεώσεις πέρασαν σε δεύτερο επίπεδο και ήρθαν στην επιφάνεια οι «μεταρρυθμίσεις», άρχισαν τα προβλήματα. Διαφώνησαν στο ζήτημα της ιθαγένειας, διαφώνησαν για το αντιρατσιστικό σχέδιο νόμου, διαφωνούν για τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης, του υπουργικού συμβουλίου, διαφωνούν για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, διαφωνούν για τις εξουσίες του πρωθυπουργού, διαφωνούν με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και την επιλογή της πολιτικής επιστράτευσης και αναμένεται να διαφωνήσουν για τον εκλογικό νόμο, τους πλειστηριασμούς και για πλείστα όσα θέματα έρθουν στο προσκήνιο και δεν αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα των μνημονίων. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες και με δεδομένη την εκτίμηση των δύο μικρότερων εταίρων ότι η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση δεν τους έχει ωφελήσει (αψευδής μάρτυρας οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις), αναρωτιέται κανείς αν αυτή η κυβέρνηση, ακόμη κι αν «ανασχηματιστεί», μπορεί να μακροημερεύσει.