Του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή*
Το πολιτικό παιχνίδι στις μέρες μας παίζεται με δύο τουλάχιστον τράπουλες συγχρόνως: η μία απείραχτη, η άλλη πειραγμένη. Οι παίκτες βλέπουν τα φύλλα και, παίζοντας μέρα-νύχτα το παιχνίδι τους, μαθαίνουν να διακρίνουν ποια είναι τα απείραχτα και ποια τα πειραγμένα. Εχουν τη δυνατότητα να ενώσουν τις τράπουλες και να ασκούνται στην εξυπνάδα να διακρίνουν ποια φύλλα παίζουν και ποια δεν παίζουν. Εχουν τη δυνατότητα από δύο τουλάχιστον τράπουλες να φτιάξουν μία και να την προσκυνούν ορκιζόμενοι πως είναι η καλή, μοστράροντας τα πλεονεκτήματά της, ας είναι φανερό ακόμα και στους τυφλούς πως παίζοντας συνέχεια με μία τράπουλα, όλα τα φύλλα καταλήγουν να είναι πειραγμένα. Ομως, ώσπου να φτάσουν ώς εκεί, κυλούν οι ώρες: θέλει χρόνια και καιρούς να πετύχεις να μαστορέψεις 56 τραπουλόχαρτα μιας τράπουλας, χώρια οι μπαλαντέρ. Και στο μεταξύ, καινούργιες τράπουλες μπορεί να πέσουν στο τραπέζι. Το πολιτικό παιχνίδι στις μέρες μας τις εμφανίζει, λέγοντας ιδού οι καλύτερες. Σινάμενες και κουνάμενες, για το φιλοθεάμον κοινό, τους τζογαδόρους, τους σπεύδοντες να ποντάρουν, αφού είναι καινούργιες, αχρησιμοποίητες, αλλά και πιο έξυπνα πειραγμένες, έτσι που το παιχνίδι να προσελκύει περισσότερους μνηστήρες και υποστηρικτές. Το παιχνίδι που παίζεται έτσι ονομάζεται δημοκρατία. Και έχει τη φασαρία του: φτιάξιμο της τράπουλας, έλεγχος των φύλλων (4 άσοι πάντα, μπόλικοι ρηγάδες, κάμποσες ντάμες, πλήθος βαλέδες), συζητήσεις (ποιος θα παίξει ντούκου, ρελάνς, τον παπά, την μπάνκα), ποιος θα κληθεί να βλέπει το παιχνίδι, ποιος θα κάνει τον ρέφερι αν κάτι πάει να χαλάσει. Η δημοκρατία έχει τέτοιες «συνιστώσες». Κάπως έτσι παίζεται εγχωρίως: βασιλικά, δικτατορικά, κοινοβουλευτικά, δηλαδή «δημοκρατία» (ας πούμε). Και είναι αλήθεια πως είχε από τότε ανάγκη «αλλαγής» και προσφάτως «εκσυγχρονισμού», επειδή είχε γεράσει εν αμαρτίαις.
Ομως, κληρονομιά της εκδιδομένης επί χρήμασι «αλλαγής», ο «εκσυγχρονισμός» γύρισε εκείνο το ερείπιο στο μπαρμπούτι: μπεγλερίζεις τεχνηέντως δύο ζάρια, ρίχνεις, σε πληρώνουν, οι πιθανότητες σπαζοκεφαλιών είναι ελάχιστες, σε σχέση με τα 56 τραπουλόχαρτα. Αν πειράξεις το ένα ζάρι, καλό θα είναι να πειράξεις και το δεύτερο για να φέρνεις διαρκώς εξάρες. Αν όμως φέρνεις διαρκώς εξάρες, η απόδειξη ότι κλέβεις είναι κραυγαλέα και αφορμή για καβγάδες. Ανεπίσημες στατιστικές αναφέρουν πως τραυματισμοί και χειροδικίες στις μπαρμπουτιέρες είναι περισσότερες παρά στα χαρτοπαικτήρια. Μπορείς βεβαίως να πετάξεις τα πειραγμένα ζάρια και να φέρεις καινούργια. Να φέρεις κιόλας ζάρια καλά, απείραχτα. Ωστόσο, τα ζάρια έχουν μειονέκτημα σε σχέση με τις τράπουλες: είναι πάντα λευκά, πάντα με μαύρες κουκκίδες. Στερούνται δηλαδή αποχρώσεις που το παιχνίδι της δημοκρατίας δίνει σε κάθε τραπουλόχαρτο, σε κάθε τράπουλα. Το σπουδαιότερο είναι πως τα ζάρια δεν έχουν «πρόσωπο»: δεν βγάζουν 5 άσους, αν χρειαστεί (4 από τα φύλλα και 1 από το μανίκι), δεν έχουν ρηγάδες με παρατρεχάμενα τραπουλόχαρτα. Και αν υποθέσουμε ότι το μπαρμπούτι μπορεί να παιχτεί με περισσότερα ζάρια, κάθε ζάρι θα είναι πάντα ίδιο με το διπλανό του, θα του λείπει η «προσωπικότητα» του φύλλου, θα του λείπει το «φιλάρισμα», όταν κρατάς δύο τουλάχιστον τραπουλόχαρτα.
Η «δημοκρατία» (ας πούμε) είχε μπαρμπουτιέρες σε τρίκυκλα, σε καμαρίλες, όταν δεν έβγαιναν οι τράπουλες. Με την «αλλαγή» και τον «εκσυγχρονισμό», οι μπαρμπουτιέρες έγιναν νέοι Παρθενώνες. Η μαγκιά της ριξιάς, τα πειραγμένα ζάρια, που έδιναν τη θέση τους σε άλλα, όμοια με τα προηγούμενα, οι κατινιές, η αποφορά από τις λογιών «μπόμπες», που σερβίριζε ο μπαρμπουτιέρης όταν οι κερδισμένοι έριχναν γυροβολιές λεβεντιάς, δεν έχουν ικανοποιήσει τους παίκτες, που υπερασπίζονται το μπαρμπούτι, τραγουδώντας θούρια της εποχής της δόξας τους, αναμασώντας συνθήματα, που από την εποχή της δόξας τους κοπρίζουν. Εχουν ξεθεμελιώσει ολοσχερώς το ερείπιο της «δημοκρατίας». Η εκ νέου θεμελίωσή του ως Δημοκρατίας χάρη σε «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι, έτσι όπως τη βλέπουμε, παρά ο εκσυγχρονισμός του μπαρμπουτιού. Ατσαλος, πρόχειρος, στραβός, ενώ όλο και περισσότερο Χρυσό προβάλλει από το μαύρο της Αυγής. Μαύρη Δημοκρατία σε μαύρη οθόνη!
……………………………………………………………………………
*Συγγραφέας
