Του Θάνου Αμπατζή*

Είναι γνωστό ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης ορίζεται με απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης, δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό έχει συνέπεια την έμμεση και πολλές φορές άμεση επέμβαση της μιας εξουσίας στην άλλη, παρά τη ρητή συνταγματική επιταγή για τη σαφή διάκριση των εξουσιών, που εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία τους.

Είναι λογικό, όταν περιμένεις από το υπουργό Δικαιοσύνης και στη συνέχεια από το υπουργικό συμβούλιο να σε ορίσουν αντιπρόεδρο, αντεισαγγελέα, πρόεδρο ή εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να προσπαθείς να έχεις τουλάχιστον «καλές σχέσεις» μαζί τους. Οταν δε τιμηθείς για τις καλές αυτές σχέσεις, έχεις την υποχρέωση να ανταποδώσεις. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις δικαστών που δεν επεδίωξαν αναρρίχηση στα ανώτατα αξιώματα, όταν δε κάποιοι επελέγησαν με μόνο κριτήριο την επιστημοσύνη τους, δεν χαρίστηκαν στην εκτελεστική εξουσία.

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες δύο παρεμβάσεων του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η πρώτη αφορούσε την άμεση παραπομπή δύο εισαγγελικών λειτουργών κατώτερης βαθμίδας στο Πειθαρχικό, γιατί ο ένας από αυτούς τόλμησε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του για την καταστροφική πορεία στην οποία μας οδηγούν τα Μνημόνια και οι τελευταίες ξενόδουλες κυβερνήσεις, αυτό δηλαδή που είναι στην ψυχή, στο μυαλό και στο στόμα όλων των Ελλήνων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιων βολεμένων, ενώ η δεύτερη λειτουργός της Δικαιοσύνης είχε το θάρρος να επικροτήσει δημόσια τη θαρραλέα επίσης ενέργεια του συναδέλφου της.

Μάλιστα για να τους τιμωρήσει περαιτέρω, κυρίως όμως για να φοβίσει πιθανούς μιμητές τους, έκανε γνωστό ότι έστειλε την επιστολή του εισαγγελέα της Κρήτης στη Βουλή, για να… του κάνουν μήνυση οι βουλευτές που θίγονται από τα λεγόμενά του.

Η δεύτερη παρέμβαση του κ. εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αφορά την παραγγελία στον Επιθεωρητή των Δικαστών -αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου- να περικόψει τις αποδοχές των δικαστών που απέχουν από τα καθήκοντά τους. Δηλαδή υποκαθιστά ευθέως και αμέσως τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Οικονομικών, που είναι αρμόδιοι να προβούν σε τέτοια περικοπή και δεν το τόλμησαν μέχρι τώρα.

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή όχι με τον τρόπο αυτό αντίδρασης των δικαστών στις περικοπές των αποδοχών τους, δηλαδή με την αποχή από τα καθήκοντά τους, και αν κριτικάρει τη μέχρι τώρα άρνηση των περισσοτέρων να σταθούν εμπόδιο στις συνεχείς αντισυνταγματικές εκτροπές των τελευταίων κυβερνήσεων, με την άρνησή τους να εφαρμόσουν τους αντισυνταγματικούς νόμους και να μη σπεύδουν να ικανοποιούν την αξίωση των ισχυρών να κηρυχθούν όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες, οφείλουμε σ' αυτή τη φάση να σταθούμε στο πλευρό τους με την ελπίδα ότι θα κατανοήσουν ποιος είναι ο ρόλος τους στις συγκρούσεις που έρχονται και σε ποια πλευρά πρέπει κάθε φορά να στέκονται.

Ταυτόχρονα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει κλείσει τα μάτια και τα αυτιά του στην ωμή παραβίαση του Συντάγματος, την οποία εκ συστήματος κάνουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Καμιά παρέμβαση, καμιά ενέργεια, καμιά διαμαρτυρία, έστω για τους τύπους. Πώς λοιπόν να μη σκεφθεί κανείς, όσο καλόπιστος κι αν είναι, ότι η σιωπή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν είναι η ανταπόδοση της προαγωγής του στη θέση αυτή από την εκτελεστική εξουσία; Γιατί, κ. εισαγγελέα, δεν συγκινηθήκατε από την ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τη σύνθλιψη των συνταξιούχων και των μισθωτών, την παραβίαση των συνταγματικών επιταγών για την προστασία εκ μέρους της πολιτείας της οικογένειας, των παιδιών, των ευπαθών ομάδων της κοινωνίας;

Γιατί δεν συγκινηθήκατε επίσης από την ωμή παραβίαση του Συντάγματος με την έκδοση τελευταία των περίφημων πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, με τις οποίες παρακάμπτεται η Βουλή, όταν έγκριτοι συνταγματολόγοι και όχι μόνο «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για τη συνεχή υποβάθμιση του Συντάγματος από την κυβέρνηση;

Γιατί δεν παρενέβητε ο ίδιος (έχει σημασία το κύρος σας) και όχι μόνο οι οικονομικοί εισαγγελείς, όταν η κυβέρνηση με τα όργανά της, που έχουν όνομα και επώνυμο (διάβαζε Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου κ.λπ.), έκρυψε στοιχεία από τα οποία μπορούσαν να αποκαλυφθούν φοροφυγάδες, ώστε από τον έλεγχό τους και από την καταβολή των φόρων που απέκρυψαν, να μειωθεί έστω και κατά τι το βάρος από τις πλάτες των αδύναμων Ελλήνων; Πού είστε σε αυτές τις περιπτώσεις,κ. εισαγγελέα;

Γιατί εδώ ξεχάσατε τον θεσμικό ρόλο σας; Ο πολίτης περιμένει από την πνευματική ηγεσία του τόπου, στην οποία κι εσείς συγκαταλέγεσθε, να αντιδράσει στον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα μας και να μη διευκολύνει με τη στάση της τον αποπροσανατολισμό και την υποταγή στα κελεύσματα της εξουσίας.

*Δικηγόρος, Πάτρα