Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου*
Εχουμε πλέον εισέλθει σε πορεία σημαντικών πολιτικών εξελίξεων. Η παρά φύσιν κυβερνητική συνεργασία των τριών διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού κομμάτων δεν άντεξε τους κραδασμούς της πρώτης σοβαρής κρίσης και ετελεύτησε τον βίον της. Η διεθνώς πρωτότυπη, πολιτικά αυταρχική και θεσμικά παράνομη, σύμφωνα και με την προσωρινή διαταγή του ΣτΕ, αναστολή της λειτουργίας του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα στις 11 Ιουνίου ήταν πολύ βαριά για να την αντέξει ένας συγκυριακός και γι' αυτό έωλος πολιτικός συνασπισμός.
Εν τω μεταξύ, αντί της ουσιαστικής συζήτησης, που είναι ο αυταρχισμός, η αυθαιρεσία και η καταπάτηση της νομιμότητας από την πλευρά της κυβέρνησης Σαμαρά, οι δύο εναπομείναντες κυβερνητικοί εταίροι περί άλλα τυρβάζουν. Τους απασχολεί περισσότερο η ερμηνεία της διαταγής του ανώτατου δικαστηρίου, κυρίως όσον αφορά το μεταβατικό διάστημα μέχρι να λειτουργήσει η νέα και απαλλαγμένη από τις αμαρτίες του παρελθόντος δημόσια ραδιοτηλεόραση. Η οποία διαταγή του ΣτΕ, βεβαίως, ούτε τόσο δυσνόητη είναι ούτε και ειδικές νομικές γνώσεις απαιτεί για την κατανόησή της, αφού με ρητό τρόπο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της πράξης που διέκοψε τη λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και επιβάλλει τη λήψη των αναγκαίων οργανωτικά μέτρων για τη συνέχιση της μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Τα πράγματα λοιπόν είναι ξεκάθαρα. Η προσωρινή διαταγή του ΣτΕ κρίνει παράνομη την πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία διακόπηκε η λειτουργία της ΕΡΤ. Ποια ήταν όμως η μέχρι τώρα επίσημη αντίδραση από πλευράς κυβέρνησης για την προσωρινή αυτή διαταγή; Διά στόματος κορυφαίου υπουργού και ενός εκ των δύο που συνυπέγραψαν τη συγκεκριμένη πράξη νομοθετικού περιεχομένου, του υπουργού Οικονομικών, «το ΣτΕ επικυρώνει την κατάργηση της ΕΡΤ και την απόλυση των εργαζομένων»! Κουβέντα δηλαδή για την ταμπακιέρα, που είναι η απόσυρση της παράνομης πράξης την οποία ο ίδιος εξέδωσε. Αντί δηλαδή ο υπουργός να απολογηθεί για το παράπτωμα στο οποίο υπέπεσε να προχωρήσει σε παράνομη ενέργεια, πετά την μπάλα στην κερκίδα, μεταφέροντας τη συζήτηση στο, κατά την άποψή του, ευνοϊκό για τον ίδιο και την κυβέρνησή του ζήτημα της κατάργησης της ΕΡΤ και της απόλυσης των εργαζομένων της.
Η αδιάψευστη ιστορική πραγματικότητα, βάσει της οποίας ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας οδηγήθηκε στη σημερινή… αμαρτωλή, όπως η κυβέρνηση διαπιστώνει, κατάσταση, εξαιτίας της πολιτείας των δύο εναπομεινάντων κομμάτων της συγκυβέρνησης, μάλλον στη σφαίρα της τραγικής ειρωνείας θα πρέπει να καταχωριστεί… Εν τω μεταξύ, η χώρα εξακολουθεί να μη διαθέτει δημόσια ραδιοτηλεόραση, παρά την αντίθετη διαταγή του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου.
Το πρώτο συμπέρασμα που εξάγεται από την όλη ιστορία είναι ότι η Ελλάδα κυβερνάται από μια κυβέρνηση η οποία παρανομεί. Εκδίδει παράνομες πράξεις και προχωρεί σε παράνομες ενέργειες τις οποίες δεν αναστέλλει και δεν αποκαθιστά, ούτε όταν διατάσσεται από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας. Εδώ υπάρχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα μιας κυβέρνησης η οποία, αντί να είναι εγγυητής της νομιμότητας, παρανομεί και δεν υπακούει στις αποφάσεις των δικαστηρίων.
Το δεύτερο συμπέρασμα της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας αφορά τη λειτουργία της δημοκρατίας. Η κυβέρνηση νομοθετεί τις παράνομες πράξεις της όχι απλώς παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο, μέσω δηλαδή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, αλλά ακόμη χειρότερα, αγνοώντας και τους ίδιους τους κυβερνητικούς της εταίρους. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερα προσεκτική ανάγνωση των δηλώσεων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για να αντιληφθεί κανείς ότι και οι δύο εξ αρχής διαφώνησαν με την… πραξικοπηματική αναστολή λειτουργίας της ΕΡΤ, εγκαλώντας μάλιστα τον πρωθυπουργό να λάβει υπόψη του την αντίθετη γνώμη των κυβερνητικών του εταίρων. Εδώ ανακύπτει ένα σοβαρότατο πρόβλημα θεσμών και λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος.
Το τρίτο, τέλος, συμπέρασμα της όλης υπόθεσης αφορά τη δυσαρμονία μεταξύ εκλογικού σώματος και κυβέρνησης. Από την ημέρα της διακοπής της λειτουργίας της ΕΡΤ, η οποία συμπίπτει με την αποκάλυψη μιας αυταρχικής και συγχρόνως απαξιωτικής προς τους νόμους και τους θεσμούς στάσης της κυβέρνησης Σαμαρά, η κυβέρνηση πάσχει από δημοκρατική νομιμοποίηση.
Μια κυβέρνηση που παραβιάζει τη νομιμότητα και τους δημοκρατικούς θεσμούς και της οποίας η δημοκρατική νομιμοποίηση αμφισβητείται είναι κυβέρνηση που έχει εξαντλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο. Επιπλέον, και αυτό ίσως είναι και το σοβαρότερο, μια τέτοια κυβέρνηση δεν έχει το κύρος και την αξιοπιστία που απαιτούνται για να επιβάλει τα επιπλέον μέτρα που φαίνεται να ζητά η τρόικα. Και ίσως εδώ να κρύβεται και το κερασάκι στην τούρτα της όλης κυβερνητικής κρίσης, η οποία μπορεί και να μην ήταν ούτε τόσο τυχαία ούτε όμως και τόσο αθώα.
Η εκδήλωση των σοβαρών πολιτικών εξελίξεων που κυοφορούνται αυτόν τον καιρό είναι πλέον θέμα χρόνου. Η αντίδραση της ΔΗΜΑΡ και του Φώτη Κουβέλη δεν ήταν παρά μόνο η αρχή…
……………………………………………………………………………….
* Πρύτανης ΑΠΘ
