→Δεν μπορεί να γίνει συνεργασία μόνο στη βάση μιας αντιμνημονιακής ρητορικής, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να ανατρέψει το πολιτικό κοινωνικό σύστημα σύμφωνα με τις θέσεις του
Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι καθοριστικό για τη μελλοντική πορεία της χώρας και για τις εξελίξεις στην Αριστερά. Η καθαρότητα των θέσεων που θα διατυπωθούν και η σαφήνεια των αποφάσεων που θα ληφθούν θα επηρεάσουν αποφασιστικά το αποτέλεσμα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Πολλά είναι τα θέματα που θα απασχολήσουν το συνέδριο και κατά τη γνώμη μου τρία είναι τα σημαντικότερα.
Πρώτον, το ζήτημα της φυσιογνωμίας του νέου κόμματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μονολιθικά κόμματα είναι πια ξεπερασμένα και κανένας δεν θα ήθελε μια τέτοια δομή κόμματος. Εξάλλου, όπως είναι γνωστό, για πολλά χρόνια ο χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς χαρακτηριζόταν από πολυφωνία και σεβασμό στη διαφορετική άποψη και αυτό συχνά είχε πολιτικό κόστος. Επιπλέον η προηγούμενη μορφή οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ (με τις συνιστώσες) λειτουργούσε σε αυτή τη βάση. Ηταν όμως συχνό το φαινόμενο της δημόσιας διαφοροποίησης των συνιστωσών από τις επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό μόνο σύγχυση και αλαλούμ προκαλούσε. Εμφανιζόταν έτσι το φαινόμενο μέσα σε ένα κόμμα να υπάρχουν 10-12 κόμματα, όσα δηλαδή και οι συνιστώσες.
Το νέο κόμμα, για να είναι αποτελεσματικό, πρέπει να επιτρέψει τη λειτουργία τάσεων στο εσωτερικό του (η κατάκτηση του πλουραλισμού πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει), αλλά να έχει επίσης ενιαία έκφραση προς τα έξω. Είναι γνωστή η διαφωνία ορισμένων συνιστωσών. Η πιθανή αποχώρηση έστω και μιας, με το μικρό ή το μεγάλο ποσοστό που αυτή κουβαλά μαζί της, θα είναι πλήγμα για την εσωτερική δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ. Το ζητούμενο σήμερα είναι να συμφωνήσουν όλοι ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ένα κόμμα «σιωπητήριο», αλλά ούτε από ένα κόμμα «Βαβέλ».
Δεύτερον το θέμα των συμμαχιών. Το νέο κόμμα οφείλει να απαντήσει πειστικά και ξεκάθαρα με ποιους προτίθεται να συμμαχήσει, αφού η αυτοδυναμία σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση δεν επιτυγχάνεται. Οι κατά καιρούς αντιφατικές δηλώσεις των στελεχών του το φέρνουν έτοιμο να συμμαχήσει με «τους Ανεξάρτητους Ελληνες», εσχάτως με τη ΔΗΜΑΡ κ.λπ. Επίσης το ΚΚΕ έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη γνώμη του γράφοντος πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συνεργαστεί ούτε να ζητήσει ψήφο ανοχής από τους «Ανεξάρτητους Ελληνες», γιατί υπάρχουν τεράστιες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές και γιατί δεν μπορεί να γίνει συνεργασία μόνο στη βάση μιας αντιμνημονιακής ρητορικής, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να ανατρέψει το πολιτικό κοινωνικό σύστημα σύμφωνα με τις θέσεις του.
Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε το νέο κόμμα όμηρο της συντηρητικής λογικής του κόμματος του κυρίου Καμένου και γρήγορα θα οδηγούσε στην πτώση της κυβέρνησης επιβεβαιώνοντας και ικανοποιώντας όλες εκείνες τις συστημικές δυνάμεις που μιλάνε για ένα μικρό διάλειμμα της Αριστεράς στη διακυβέρνηση της χώρας. Μια τέτοια αποτυχία θα σήμαινε ότι η Αριστερά στη χώρα μας θα έμενε ξανά για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα στο περιθώριο των εξελίξεων. Από την άλλη, πρέπει να επιμείνει στη συνεργασία με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να διερευνήσει ποιες πιθανότητες συνεργασίας υπάρχουν με την ταλαντευόμενη σαν εκκρεμές ΔΗΜΑΡ, το κόμμα του Αλέκου Αλαβάνου και με στελέχη του σοσιαλιστικού χώρου, τα οποία ούτε έχουν καταλάβει κυβερνητικές ή άλλες δημόσιες θέσεις τα προηγούμενα χρόνια, ούτε εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο με στήριξη μνημονιακών πολιτικών.
Τρίτον, το πρόβλημα του ευρώ. Το νέο κόμμα, από όποια θέση και αν βρεθεί, πολύ σύντομα θα κληθεί να απαντήσει στο μεγάλο δίλημμα «Ευρώ ή εθνικό νόμισμα;». Είναι φανερή η αδυναμία τόσο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των στελεχών του να απαντήσουν πειστικά στο ερώτημα: Με ποιο τρόπο θα δώσουν λύση στο πρόβλημα της χώρας εντός του ευρώ; Αυτή η αδυναμία αποτυπώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, όπου τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν σταθερά. Τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν στην Κύπρο ενίσχυσαν τον προβληματισμό που υπήρχε και δημιούργησαν ευρωσκεπτικισμό στους Ελληνες. Με δεδομένη την επανεκλογή της Μέρκελ στη Γερμανία, πολλοί αναρωτιούνται πώς θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να καταγγείλει τα μνημόνια (με ένα άρθρο κιόλας) από τη μια και από την άλλη να κρατήσει τη χώρα μέσα στο ευρώ. Κάτι τέτοιο φαίνεται αδύνατον και προκαλεί νέα σύγχυση. Είναι επιτακτική ανάγκη και στο θέμα αυτό να έχει ξεκάθαρη θέση. Να δηλώσει δηλαδή ότι η πρόθεσή του είναι να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, αλλά αυτό δεν θα γίνει με κάθε κόστος. Αν δεν είναι εφικτό, αποχωρεί από την ευρωζώνη και πηγαίνει σε εθνικό νόμισμα. Το νέο κόμμα πρέπει να έχει ένα εναλλακτικό σχέδιο για το πώς θα βγει συντεταγμένα η χώρα από το ευρώ και με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα να προετοιμάσει την κοινωνία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Το στοίχημα πρέπει να κερδηθεί. Αλλαγή του σκηνικού και φυγή προς τα εμπρός με ξεκάθαρες θέσεις ή ένας νέος κύκλος ομφαλοσκόπησης και εσωστρέφειας;
* Εκπαιδευτικός στο Εσπερινό Λύκειο Καλαμάτας
