Με τις ανεπαίσθητες τροπολογίες στο πολυνομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση προσπαθεί να καρπωθεί, έστω και την τελευταία στιγμή, επικοινωνιακά ψίχουλα. Με εντολή του πρωθυπουργού ή του αντιπροέδρου γίνονται οι επιμέρους αλλαγές στο νομοσχέδιο-κόλαφο για τους εργαζομένους; Το ερώτημα ανάγεται σε πεδία ιλαρότητας πλέον, αφού το επίμαχο σημείο, οι απολύσεις, παραμένουν ως γεγονός. Ουδεμία τροπολογία μπορεί να ανακαλέσει αυτές τις απολύσεις, άρα η προσπάθεια της κυβέρνησης πέφτει στο κενό.
Οι εργαζόμενοι κορυφώνουν σήμερα με τη γενική πανελλαδική απεργία τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στις απολύσεις στο Δημόσιο, την ώρα που στη Βουλή συζητείται το διαβόητο νομοσχέδιο. Τι είδους κορύφωση εννοούν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι άλλης τάξεως ζήτημα, όταν η πλειονότητα των εργαζομένων δεν βγαίνει στους δρόμους και παρακολουθεί απλώς τις εξελίξεις και τους διαγκωνισμούς των δύο εταίρων της κυβέρνησης για το ποιος δείχνει… λαϊκότερη πολιτική. Είναι σχεδόν αδιανόητο, αλλά οι κυβερνώντες επιδεικνύουν πυγμή όταν επιβάλλουν φόρους και χαράτσια, ενώ όταν είναι να πάρουν μεγάλες αποφάσεις (π.χ. λίστα Λαγκάρντ) ποιούνται την νήσσαν. Η υποτονική αντίδραση εκ μέρους των εργαζομένων ενισχύει την αλαζονική τους συμπεριφορά, ακόμη και όταν οι αιρετοί δήμαρχοι απειλούν να παραιτηθούν από τα καθήκοντά τους, πράγμα που θα σήμαινε διάλυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και, άρα, του κρατικού μηχανισμού. Ολο το σκηνικό παραπέμπει σε σκεπτικισμό για το μέλλον της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Από τη μια ο αυταρχισμός της κυβέρνησης απορρυθμίζει (αντί να μεταρρυθμίζει επί τα βελτίω) τη δημόσια διοίκηση και από την άλλη παρατηρείται μια αμήχανη έως μετριοπαθής αντίδραση εκ μέρους των εργαζομένων στον κυβερνητικό αυταρχισμό. Η συνεχιζόμενη αυτή κατάσταση υπονομεύει την ίδια τη Δημοκρατία και αυτό δεν είναι καλός οιωνός. Δυστυχώς εθιστήκαμε στην κοντή μνήμη, χωρίς βάσανο.
Ολη η Ελλάδα περιμένει να δει την εξέλιξη με τον πρώην υπουργό Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος παραπέμπεται για δύο κακουργήματα, και ξεχνά τα σκάνδαλα που έχουν συγκλονίσει τη χώρα το προηγούμενο διάστημα (Ζίμενς κ.λπ.). Ξεχνά επίσης ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν συμμετοχή στο σκάνδαλο με τη λίστα Λαγκάρντ και καταλήγουν στη γνωστή εφεύρεση του αποδιοπομπαίου τράγου. Το πολιτικό κλίμα, παρ' όλα αυτά, έχει υπερθερμανθεί με τα τερτίπια των κυβερνώντων από τη μια και τις αυθαίρετες απολύσεις από την άλλη. Αντί να ενισχυθεί το Δημόσιο, αποδιαρθρώνεται και οι απολύσεις φαίνεται ότι γίνονται άνευ ουσίας. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, με απρόβλεπτες συνέπειες.
