Του Τάσου Παππά
«Καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος άλλωστε έχει σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί και βαδίζει στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80». Αυτά λένε σε ελεύθερη απόδοση ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας και όλα τα στελέχη του κόμματος, όταν τους ρωτάνε για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η θέση είναι σαφής, επαναλαμβάνεται με κάθε ευκαιρία και αναρωτιέται κανείς πού «πατάνε» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Αριστερή Πλατφόρμα) που υποστηρίζουν γραπτώς, προφορικώς και επισήμως -με κατάθεση τροπολογιών στο συνέδριο- ότι ο στόχος του κόμματος πρέπει να είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και συμμετοχή του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των υπόλοιπων ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Ο καθένας δικαιούται να πιστεύει ό,τι θέλει, να επιδιώκει το βέλτιστο και να παλεύει γι’ αυτό, ανεξαρτήτως των δεδομένων. Αλλωστε αυτή είναι και η γοητεία της πολιτικής με αριστερό πρόσημο, να αγωνίζεται για το ιδεατό. Το επιχείρημα των οπαδών της συνεργασίας με το ΚΚΕ είναι το εξής: «Ουδείς μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις, οι κάλπες μπορεί να βγάλουν εκείνο το αποτέλεσμα που θα υποχρεώσει τους “παίκτες” να επανεξετάσουν τις θέσεις τους». Γενικώς αυτό είναι σωστό.
Ωστόσο οι αλλαγές στη γραμμή και τη στρατηγική του ΚΚΕ δεν γίνονται αιφνιδιαστικά. Ωριμάζουν με τον χρόνο, «ζυμώνονται» ως ενδεχόμενα τουλάχιστον στο ηγετικό επίπεδο και έχουν στηρίγματα στο εσωτερικό του κόμματος. Αυτό συνέβη για παράδειγμα με τον ενιαίο Συνασπισμό το 1989. Τότε, στους «κοινούς θνητούς» και τους μη μυημένους αυτό φάνηκε σαν μια απότομη στροφή και του ΚΚΕ και της ΕΑΡ. Σήμερα, πάντως, γνωρίζουμε ότι το έδαφος για να προκύψει η συμπόρευση των δύο μέχρι τότε ορκισμένων εχθρών, καλλιεργούνταν συστηματικά από κορυφαία στελέχη με την παρότρυνση των ηγεσιών επί δύο χρόνια. Ξάφνιασε ευχάριστα την εποχή εκείνη η είδηση, όχι μόνο τους οργανωμένους, αλλά και τους ανέστιους αριστερούς.
Το σχήμα βεβαίως δεν μακροημέρευσε, οι δύο βασικές συνιστώσες του ενιαίου Συνασπισμού χώρισαν βίαια και έκτοτε οι σχέσεις τους παραμένουν τεταμένες. Αντίστοιχο κλίμα μ’ αυτό της περιόδου εκείνης δεν υπάρχει στην παρούσα φάση στο ΚΚΕ. Οσο κι αν το κόμμα αυτό κρατάει τις πόρτες του ερμητικά κλειστές στα βέβηλα μάτια και τις ανίερες γραφίδες του αστικού τύπου, κάτι θα είχαμε μάθει. Κάποια στελέχη, πάντως, που στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου είχαν διατυπώσει τέτοιου τύπου απόψεις, περιθωριοποιήθηκαν.
Είναι μια ένδειξη για τις διαθέσεις του κομματικού σώματος. Στην υπόθεση εργασίας που κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ θέτουν σε κυκλοφορία δίκην στοιχήματος, «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος και κρίνεται ο σχηματισμός κυβέρνησης από τις έδρες του ΚΚΕ, τι θα κάνει η ηγεσία του, θα πάρει την ευθύνη της απόρριψης και θα πάμε πάλι σε εκλογές;», η απάντηση νομίζουμε ότι είναι «ναι». Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ θα σηκώσει το βάρος της απόρριψης γιατί στην ανάλυσή της ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.
