Για επιβολή νέων επώδυνων μέτρων αν δεν αλλάξει άμεσα η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική προειδοποιεί με συνέντευξή της στην «Εφ.Συν.» η βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης της ΔΗΜΑΡ Ασημίνα Ξηροτύρη, σημειώνοντας με έμφαση ότι «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αν και πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, η κ. Ξηροτύρη έχει εξελιχθεί στον οικονομικό «εγκέφαλο» της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Βουλή και ξεκαθαρίζει ότι «η κοινωνία δεν αντέχει πλέον άλλα μέτρα». Υπογραμμίζει ότι Σαμαράς και Βενιζέλος θεωρούσαν «βάρος» τη ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και κατηγορεί τα δύο μεγάλα κόμματα που εξέθρεψαν το πελατειακό κράτος ότι «δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ούτε και την πολιτική κουλτούρα να το μεταρρυθμίσουν».

«Η αποχώρησή μας από την κυβέρνηση δεν σημαίνει μετακίνησή μας στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο οι πολιτικές μας διαφορές εκφράστηκαν με δυναμικό αλλά και προγραμματικό τρόπο, ιδιαίτερα για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χάρη Ιωάννου

• Κυρία Ξηροτύρη, γιατί έφυγε τελικά η ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση; Σας εξανάγκασε ο πρωθυπουργός ή το επιλέξατε;

Ο κ. Σαμαράς δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα για συνθετικές και προωθητικές λύσεις και σε σημαντικά ζητήματα της ασκούμενης πολιτικής μετέτρεψε την τρικομματική κυβέρνηση σε μονοκομματική. Διαμόρφωσε ένα περιβάλλον μη ισότιμων σχέσεων μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων. Η αναίρεση της αυταρχικής μεθόδευσης στην ΕΡΤ ήταν όρος εκ των ων ουκ άνευ για μια πραγματική επανεκκίνηση της τρικομματικής κυβέρνησης. Δυστυχώς αυτό δεν επετεύχθη και όχι με δική μας ευθύνη. Αναδείχθηκε έτσι όλο το κυβερνητικό διαρθρωτικό πρόβλημα που αφορά πλείστα θέματα, όπως: το αντιρατσιστικό, η αναδιοργάνωση του κράτους, η λήψη μέτρων ανακούφισης των ανέργων και αντιμετώπισης της ακρίβειας.

• Θα παίρνατε την ίδια απόφαση αν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχαν μαζί λιγότερους από 150 βουλευτές, προκαλώντας εκλογές;

Με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που προώθησε ο κ. Σαμαράς, και μάλιστα μόνο με τις υπογραφές των υπουργών της Ν.Δ., φάνηκε ότι σ' εκείνη τη φάση πρόβαλε το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Αυτό σε συνδυασμό με την αλλαγή της θέσης και την επικοινωνιακή διαχείριση του κ. Βενιζέλου μπορεί να ερμηνευθεί ότι είχε επέλθει συμφωνία μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου, ως να θεωρούσαν τη ΔΗΜΑΡ βάρος σε αυτά που προωθούσαν και αποφάσιζαν.

• Ανησυχείτε για την είσοδο της ΔΗΜΑΡ στη Βουλή στις επόμενες εκλογές;

Δεν συμμερίζομαι αυτές τις ανησυχίες, χρειάζεται όμως προσοχή στην επικοινωνιακή μας πολιτική. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος που μας παρακολουθεί ξαφνιάστηκε με την απόφαση της ΔΗΜΑΡ, όμως είναι θετικά τα μηνύματα που λαμβάνουμε από την κοινωνία. Οι πολίτες έχουν κατανοήσει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν θα μπορούσε να ταυτίζεται με την άνευ όρων συμμετοχή στην κυβέρνηση χωρίς τη διαφύλαξη των αρχών της δημοκρατικής νομιμοποίησης των ενεργειών και των αποφάσεων, χωρίς διάλογο σε σημαντικά ζητήματα της ασκούμενης πολιτικής.

• Περιθώρια συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ ή/και τους Ανεξάρτητους Ελληνες σε μια «αντιμνημονιακή κυβέρνηση» υπάρχουν; Υπό ποιες προϋποθέσεις;

H ΔΗΜΑΡ δεν εγκλωβίζεται σε μονοδιάστατα διλήμματα «ή μαζί μας ή με τους άλλους», γιατί πολύ απλά η λύση δεν βρίσκεται στην αέναη αντιπαράθεση αλλά στη σύνθεση και στον διάλογο.

Η ΔΗΜΑΡ παραμένει μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που δεν συνδέει την υπευθυνότητα με τον συντηρητισμό ή την προοδευτική προοπτική με τη δημαγωγία.

• Ενα χρόνο μετά τις τελευταίες εκλογές, εσείς βλέπετε «φως στην άκρη του τούνελ»; Το πρόγραμμα «βγαίνει» ή θα έχουμε και νέα μέτρα;

Η συνολική πορεία της χώρας δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού γιατί μπορεί μεν να σταθεροποιήθηκε τον τελευταίο χρόνο, αλλά δεν βγήκε από την κρίση και η κοινωνία δεν έχει καταφέρει ακόμα να πάρει ανάσα.

Η κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματευτεί σοβαρά για να αναθεωρηθούν οι επαχθείς όροι του Μνημονίου. Οσο η θεώρηση του υπ. Οικονομικών (μονομερής και αναποτελεσματική) είναι σύμφωνη με την τρόικα και τους εταίρους, που ουσιαστικά δεν βελτιώνουν την κατάσταση σε κρίσιμα θέματα, όπως στη χρηματοδότηση της αγοράς, την ενίσχυση των αναπτυξιακών παρεμβάσεων, την υποστήριξη των ανέργων κ.ά., και όσο δεν υπάρχουν αλλαγές και τροποποιήσεις στην οικονομική πολιτική και στο δημοσιονομικό πρόγραμμα, τόσο η επιδίωξη της αποφυγής νέων επώδυνων μέτρων θα είναι απλώς μια ανεκπλήρωτη ευχή. Ούτε οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ούτε οι πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις συνιστούν διέξοδο από την κρίση. Απαιτείται αλλαγή πολιτικών για να αλλάξουν τα μέτρα λιτότητας που έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικά, να συνδεθεί το πρόγραμμα προσαρμογής με την ανάπτυξη και τη δημιουργία ασπίδας κοινωνικής υποστήριξης. Χωρίς άμεσες αλλαγές και τροποποιήσεις το πρόγραμμα δεν «βγαίνει», αλλά και σε καμία περίπτωση η κοινωνία δεν αντέχει νέα μέτρα.

• Πόσο ρεαλιστικό είναι να μειωθεί η ανεργία στα επίπεδα προ κρίσης; Πώς θα δημιουργηθούν 1 εκατ. θέσεις εργασίας;

Η αύξηση του χρέους στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ελλάδα δείχνει το αδιέξοδο της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Μόνο αν δοθεί τέλος στην πολιτική λιτότητας και αναληφθούν μεγάλες πρωτοβουλίες κοινής διαχείρισης του χρέους και υπάρξει μια νέα οικονομική πολιτική με αναπτυξιακή λογική, μπορεί να υπάρξει βιώσιμη προοπτική και ανάκαμψη για την απασχόληση.

Ο πιο σημαντικός πολλαπλασιαστής εισοδήματος της ελληνικής οικονομίας είναι οι δημόσιες επενδύσεις, γι’ αυτό και πρέπει να ενισχυθούν και να υλοποιηθούν.

• Τα μέτρα που επιβάλλονται είναι όλα προαπαιτούμενα που θέτει η τρόικα ή πιστεύετε ότι ορισμένα «βαφτίζονται» ως προαπαιτούμενα;

Η υποχώρηση στις πιέσεις που ασκούνται από την τρόικα διατηρεί τα λάθη του προγράμματος προσαρμογής και της οικονομικής πολιτικής. Ετσι καταδεικνύεται η αδυναμία της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με επιτυχία και να αποφύγει μέτρα άνευ διαρθρωτικής αιτίας ή δημοσιονομικού λόγου. Τα μέτρα δεν προβλέπονταν από τις μνημονιακές υποχρεώσεις, τουλάχιστον με αυτή την επαχθή και βίαιη μορφή, και αποτελούν οπισθοδρόμηση σε σχέση με τα συμφωνηθέντα και κεκτημένα σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις.

• Από την κυβέρνηση, και κυρίως από τη Ν.Δ., επιχειρήθηκε όμως να «φορτωθεί» η μέχρι στιγμής αποτυχία της διοικητικής μεταρρύθμισης στον πρώην υπουργό Αντ. Μανιτάκη…

Οι διατάξεις που περιελήφθησαν στο πολυνομοσχέδιο διαστρεβλώνουν κάθε έννοια μεταρρύθμισης. Η βίαιη μετατροπή της κινητικότητας από ζωτικής σημασίας μέτρο για την αναγκαία ορθολογική ανακατανομή του προσωπικού σε μέσο οριζόντιων και χωρίς αξιολόγηση απολύσεων, συνιστά οπισθοδρόμηση. Ο σχεδιασμός Μανιτάκη συνέδεε οργανικά την κινητικότητα των υπαλλήλων με ολόκληρη τη διαδικασία αξιολόγησης των δομών και των υπηρεσιών του κράτους και με τη δημιουργία νέων οργανογραμμάτων. Οσον αφορά τις καθυστερήσεις που καταλογίζονται στον κ. Μανιτάκη, αυτές κατά κύριο λόγο οφείλονταν στους υπουργούς των επί μέρους υπουργείων που δεν ανταποκρίθηκαν έγκαιρα στην υποχρέωσή τους να προωθηθούν οι πειθαρχικές υποθέσεις και οι υπό συγχώνευση ή κατάργηση οργανισμοί.

Είναι δυστυχώς γεγονός ότι οι κυβερνήσεις που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος και έθεσαν τη δημόσια διοίκηση στην εξυπηρέτησή του και όχι στην εξυπηρέτηση των πολιτών και στην ορθολογική της συμβολή στον κυρίαρχο αναπτυξιακό ρόλο του κράτους, δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε και την πολιτική κουλτούρα να μεταρρυθμίσουν πραγματικά το κράτος.