Του Πέτρου Μανταίου
Δανεικός τίτλος (και θαυμαστικό!). «Νέα», 15-16/12. Γνωστό. Συνηθίζεται –συνηθιζόταν!– μέρες προεόρτιες, εφημερίδες –και άλλα μμε– να …απενοχοποιούν το κοινό τους εκ των προτέρων, προτού ενεργοποιηθούν μηχανισμός ενοχών και μεταμέλεια εκ των υστέρων. Που είναι δώρον άδωρον, όπως, άλλωστε, είναι πλέον και της εργασίας ή της σύνταξης τα δώρα! Τώρα αρχίζω να ψυλλιάζομαι το νόημα του ομηρικού της Κασσάνδρας: Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!
Το έργο (επανέρχομαι) της απενοχοποίησης αναλαμβάνουν, αρμοδίως, διαιτολόγοι-διατροφολόγοι, που συμβουλεύουν, αποτρεπτικά, ασυγκράτητους ή επιρρέποντες προς γαστριμαργικές ακρότητες, ενόψει εορτών, όπου το γενικότερο, ψυχολογικό και εθιμικό, κλίμα ευνοεί ανάλογες παρασπονδίες∙ νεοελληνιστί, χλαπακιάσματα.
Πώς θα κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς ενοχές λοιπόν (με ή χωρίς θαυμαστικό). Γιατί αλλιώς –αν αφεθούμε αμολητοί– θα μας βγουν ξινά! Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι, κατά το γνωστό «νηστικό αρκούδι δε χορεύει», ομοίως ούτε …ξινίλες έχει ούτε από αναρρόφηση κινδυνεύει.
Προϋπόθεση άρα, απαραιτήτως …απαραίτητη, για να …έχουμε ενοχές τα Χριστούγεννα (και γενικώς όλες τις μεγάλες, μικρές είτε μικρομεσαίες εορτές, αλλά και καθημερινές, ακόμα και του αγίου Ευλαμπίου…), είναι να έχουν συνδυαστεί και λειτουργήσει όλα εκείνα τα …συμπλέγματα που κάνουν τη μηχανή να δουλέψει, ώστε οι ενοχές να νιώθουν …ενοχή.
Και άλλος τρόπος να δουλέψει μηχανή δεν έχει εφευρεθεί από αρχαιοτάτων χρόνων (ώς και ο Χότζας που το επιχείρησε διαφορετικά με τον γάιδαρό του την πάτησε!), εκτός από το …λαδάκι του θεού ή του …διαβόλου, αν στο λαδάκι προσθέσουμε και μερικές …πρωτεϊνούλες (μεζεδάκια τα λένε αυτά, τσιμπολογήματα, πετσούλες από ψητό αρνάκι…), απ’ αυτές που οι διαιτολόγοι-διατροφολόγοι ξεκινούν τη …διατριβή τους! Προϋπόθεση, επομένως, για την… αμαρτία, είναι να υπάρχουν στο τραπέζι …αμαρτήματα.
Σημασία έχει να βρισκόμαστε μεταξύ μας, προπαντός να μην αρπαζόμαστε στο παραμικρό (μεγάλη επιδημία σε κακούς καιρούς!). Και να είμαστε βέβαιοι ότι το θαύμα της καλής συντροφιάς δεν είναι στο μπούγιο. Αντιθέτως!
