Του Τάκη Μίχα
Ο Γιώργος τέλειωσε πρόσφατα τις σπουδές του στη Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Θέλησε, λοιπόν, να βγάλει ένα δίπλωμα οδήγησης. Πήγε σε μια σχολή οδήγησης, έκανε τις απαιτούμενες ώρες και αισθάνθηκε έτοιμος να κάνει το τεστ. Ομως ο δάσκαλός του είχε διαφορετική άποψη: «Πρέπει να δώσουμε και κάτι στους εξεταστές, να είμαστε σίγουροι», του είπε. Ο Γιώργος ούτε να το ακούσει δεν ήθελε. Εχοντας πρόσφατα επανακάμψει μετά από μακρά παραμονή στον προτεσταντικό Βορρά, είχε ξεχάσει τι σημαίνει να ζεις στην κοιτίδα της διαφθοράς και της «αντίστασης»(δύο έννοιες ταυτόσημες). Εκανε, λοιπόν, το τεστ και, όπως αναμενόταν, κόπηκε. Ομως έμαθε το μάθημά του και την επόμενη φορά κατέβαλε 250 ευρώ, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Και ω του θαύματος, αυτήν τη φορά πέρασε, παρά το γεγονός, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, ότι «έκανα δεκαπλάσια λάθη από την πρώτη φορά που με έκοψαν».
Φυσικά ιστορίες όπως του Γιώργου είναι γνωστές σε όλους τους αναγνώστες. Υπολογίζεται ότι σε περίπου 70% των περιπτώσεων οι οδηγοί πήραν το δίπλωμά τους «λαδώνοντας» τους εξεταστές, με κατά μέσον όρο -σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια- 300 ευρώ. Με άλλα λόγια, πάνω από τους μισούς οδηγούς που κυκλοφορούν στους δρόμους σήμερα δεν πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις -σε απλά ελληνικά, δεν ξέρουν να οδηγούν.
Παρόλο, όμως, που αυτό το γεγονός είναι γνωστό σε όλους, αποτελεί παράλληλα και ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μυστικά της Ελλάδας. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε πολύ εύκολα, αν παρευρεθείτε σε μία από τις ημερίδες που διοργανώνονται συχνά για να εξηγήσουν το «μυστήριο» γιατί η Ελλάδα έχει έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς οδικών ατυχημάτων στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 2000 η Ελλάδα ήταν στη δεύτερη θέση με 180 νεκρούς ανά ένα εκατομμύριο κατοίκων, το 2005 πέρασε στην τρίτη θέση με 150 νεκρούς, ενώ με τα στοιχεία του 2010 βρέθηκε στην πρώτη θέση, με 110 νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων.
Σε αυτές λοιπόν τις ημερίδες θα ακούσετε κάθε είδους ορθολογική ερμηνεία του φαινομένου -από την κατάσταση των δρόμων μέχρι την απουσία «κουλτούρας οδικής ασφάλειας»-, χωρίς να γίνεται αναφορά στον ελέφαντα που κρύβεται στο δωμάτιο: το γεγονός δηλαδή ότι το δίπλωμα οδήγησης στην Ελλάδα δεν πιστοποιεί την ικανότητα οδήγησης, αλλά την ικανότητά σου να καταβάλεις τρία κατοστάρικα. Γιατί, όμως, τέτοια μυστικότητα στο θέμα;
Ενας λόγος, φυσικά, είναι ιδεολογικός και παραπέμπει στην αγωνιώδη προσπάθεια που καταβάλλει το ελληνικό κράτος από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα να πείσει την οικουμένη ότι πρόκειται για ένα «νορμάλ» ευρωπαϊκό κράτος και όχι για κράτος-παρία. Στο πλαίσιο αυτού του εθνικού αφηγήματος δεν κολλάει φυσικά το γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο αποκτάς το δίπλωμα οδήγησης στην Αθήνα δεν διαφέρει ουσιαστικά από το Μογκαντίσου.
Αλλά υπάρχουν και «πρακτικοί» λόγοι που κάνουν το ελληνικό κράτος να παραβλέπει αυτή την τεράστια και πολύ επικίνδυνη διαφθορά. Ενας τέτοιος λόγος είναι τα τεράστια προβλήματα που θα προκληθούν αν αρχίσουν να συλλαμβάνονται οι εξεταστές που λαδώνονται. Αυτό αυτόματα θα πρέπει να σημάνει και την αφαίρεση των διπλωμάτων οδήγησης τα οποία έχουν υπογράψει. Φαντασθείτε, λοιπόν, αν γενικευθεί αυτό το φαινόμενο, τι θα σημάνει για τις τιμές των αυτοκινήτων (και τα κέρδη των εταιρειών), καθώς αίφνης εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα θα κατακλύσουν τις αγορές, διότι οι ιδιοκτήτες τους θα έχουν χάσει την άδεια οδήγησης.
Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος. Από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος αναγνωρίσει επίσημα ότι ένας μεγάλος αριθμός αδειών οδήγησης δεν έχει καμία αξία, αυτό αυτόματα θα σημάνει ότι το ελληνικό δίπλωμα οδήγησης δεν θα αναγνωρίζεται στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Κάτι φυσικά που δεν πρόκειται να δεχθεί ποτέ καμία «εθνικά υπερήφανη» ελληνική κυβέρνηση ή ελληνικό κόμμα. Προτιμούμε, λοιπόν, να συνεχίζουμε να κοροϊδεύουμε τους Φράγκους και αλλήλους και να βάφουμε τους δρόμους στο αίμα, ακολουθώντας τον δρόμο της «αντίστασης» και λαδώνοντας τους εξεταστές, «για να συμπληρώσουν το μεροκάματο».
