Η αιματοχυσία στην Αίγυπτο μας γεμίζει ανησυχία και μας θλίβει αφάνταστα. Η Αίγυπτος είναι μια χώρα με την οποία μας συνδέουν αιώνες στενών σχέσεων, ανταλλαγών και αληθινής φιλίας. Η Μεσόγειος ποτέ δεν μας χώρισε. Πάντα μας ένωνε, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Οι αρχαίοι πολιτισμοί των χωρών μας έδωσαν τη σκυτάλη σε δεσμούς της σύγχρονης εποχής, που σφυρηλατήθηκαν συχνά σε δύσκολους καιρούς. Η άλλοτε ακμαία ελληνική παροικία, που φιλοξενήθηκε για αιώνες στην Αίγυπτο, συρρικνώθηκε λόγω της αδήριτης ιστορικής εξέλιξης, αλλά οι Αιγύπτιοι μετανάστες στη σημερινή Ελλάδα συνεχίζουν την ωραία παράδοση…
Γι' αυτό μάς αφορούν άμεσα όσα γίνονται στην Αίγυπτο. Χαρήκαμε όλοι όταν πριν από δυόμισι χρόνια ο επαναστατημένος λαός ανέτρεψε το αυταρχικό καθεστώς του Μουμπάρακ και πιστέψαμε ότι μια νέα εποχή ξεκινούσε. Δεν είμαστε από αυτούς που έχουν αυταπάτες, γιατί γνωρίζουμε καλά τις ισορροπίες δυνάμεων -εσωτερικών και εξωτερικών- και τα μεγάλα συμφέροντα που έχουν εδραιωθεί στην περιοχή. Οι ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου, βασικός πυλώνας του καθεστώτος, διαπραγματεύτηκαν σκληρά με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ένα κίνημα με μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, μέχρι να τους επιτρέψουν να αναλάβουν τυπικά την εξουσία. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα πίστεψε ότι είχε ελεύθερο το πεδίο μπροστά της για να διαμορφώσει τους όρους με τους οποίους θα μετέτρεπε την Αίγυπτο σε ένα ισλαμικό καθεστώς, με τους γνωστούς πια περιορισμούς σε κάθε τι το διαφορετικό. Ο λαός αντέδρασε και βγήκε στους δρόμους για να αποτρέψει αυτή την πορεία. Και οι ένοπλες δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία για να απομακρύνουν από την εξουσία στις 3 Ιουλίου τον πρόεδρο Μόρσι, τον οποίο είχε υποδείξει η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Η συζήτηση για τη μορφή αυτής της αλλαγής, αν ήταν δηλαδή πραξικόπημα, λαϊκή εξέγερση ή επανάσταση, αφορά την επιφάνεια των πραγμάτων, γιατί η ουσία είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις αποτελούν σταθερά τον πυρήνα της εξουσίας εδώ και δεκαετίες. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι αρνήθηκαν την εκπαραθύρωση από την εξουσία και βγήκαν και αυτοί με τη σειρά τους στους δρόμους. Η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, ενθαρρημένη και από την υποστήριξη ορισμένων αραβικών καθεστώτων, θεώρησε ότι ήρθε η ώρα για να «ξεμπερδέψει» με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και αντιμετώπισε τις χιλιάδες των διαδηλωτών με πραγματικά πυρά προκαλώντας αιματοχυσία. Πρόκειται για λάθος ιστορικών διαστάσεων. Η επιρροή των ακραίων φανατικών μουσουλμάνων, ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα, δεν αντιμετωπίζεται με τα όπλα. Η αναμέτρηση μπορεί να πάρει τώρα ευρύτερες, ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι έχουν εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια τον ένοπλο αγώνα, αλλά η άγρια και φονική καταστολή μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση νέων τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως αυτές που δολοφονούσαν τον Σαντάτ πριν από 32 χρόνια και σκότωναν στα τυφλά εκατοντάδες τουρίστες.
Η Αίγυπτος κινδυνεύει να βουλιάξει σε μια αδελφοκτόνο σύγκρουση με θύματα τους πάντες: μουσουλμάνους και χριστιανούς, λαϊκούς και θρησκευόμενους. Η αιματοχυσία πρέπει να σταματήσει και όσοι μπορούν να ασκήσουν πίεση προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να σπεύσουν. Τα περιθώρια για ένα συμβιβασμό, για μια ειρηνική διέξοδο στενεύουν επικίνδυνα. Η Αίγυπτος, η καρδιά του αραβικού και του ισλαμικού κόσμου, κοιτίδα ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς, αξίζει καλύτερη τύχη.
