Των Αφροδίτης Τζιαντζή, Ματθαίου Τσιμιτάκη
«Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης» είναι η σημερινή, σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Μια ημέρα αφιερωμένη μεταξύ άλλων στη μάχη κατά της φτώχειας και στην προώθηση της «κουλτούρας της αλληλεγγύης και του μοιράσματος».
Οσο και αν οι παγκόσμιες ημέρες λειτουργούν συχνά ως άλλοθι για όσα πάνε στραβά στις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου, παραμένουν μια συμβολική έστω υπόμνηση για το πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε αλλιώς.
Η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο μια παγκόσμια ημέρα. Για άλλους είναι διέξοδος επιβίωσης, πιθανότατα η μοναδική ανάμεσα σε ένα κράτος που διαλύεται και μια αγορά που τα θέλει όλα δικά της.
Κοινωνικοί συνεταιρισμοί, αυτοδιαχειριζόμενες κολεκτίβες, δίκτυα διανομής μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών χωρίς μεσάζοντες, δίκτυα αλληλεγγύης κάθε μορφής, ξεπηδούν στην Ελλάδα της κρίσης, πυροδοτώντας συζητήσεις αλλά και διαφωνίες για το αν μια άλλη οικονομία είναι εφικτή, έξω από τις συμπληγάδες του κράτους και της ελεύθερης αγοράς.
Στην Ευρώπη ο τομέας της κοινωνικής αλληλεγγύης – που μπορεί να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα οργανισμών, από συνεταιρισμούς μέχρι κοινωφελή ιδρύματα, υπολογίζεται ότι αντιπροσωπεύει ένα εκατομμύριο επιχειρήσεις και πάνω από 6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.
«Στην Ελλάδα η κοινωνική οικονομία βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, και το ποσοστό που μπορεί να αντιπροσωπεύσει δεν μπορεί να ξεπεράσει στην καλύτερη περίπτωση το 1% του ΑΕΠ. Εχει όμως πολλαπλάσιο κοινωνικό όφελος, εφόσον δίνει διέξοδο σε κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες» δήλωσε στην «Εφ.Συν.» ο οικονομολόγος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης.
Στον αντίποδα, υψώνονται κριτικές φωνές που λένε ότι αυτό που βαφτίζεται αλληλεγγύη είναι στην καλύτερη περίπτωση εθελοντισμός και φιλανθρωπία και στη χειρότερη ένας νέος τρόπος ενσωμάτωσης των κοινωνικών κινημάτων, μέσα από τη συνεργασία κράτους, δήμων, κοινοτικών προγραμμάτων και ΜΚΟ, που μπαλώνουν όπως όπως τα κενά τα οποία άφησε το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους.
Σε μια συζήτηση που εξελίσσεται παράλληλα με την κρίση, συμβάλλουμε παρουσιάζοντας δύο από τα χιλιάδες παραδείγματα έμπρακτης αλληλεγγύης, συνανθρώπων μας που πλήττονται από την κρίση, αλλά δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Φιλοδοξούμε να παρουσιάσουμε πολλά περισσότερα, καθώς η έμπρακτη αλληλεγγύη δοκιμάζεται καθημερινά, ανεξαρτήτως γιορτών και επετείων.
