Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου
«Υπεύθυνοι για την πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα της Δεξιάς, η Σοσιαλδημοκρατία και οι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι εφαρμόζουν τη “νεοφιλελεύθερη συναίνεση”», τονίζει στην «Εφ. Συν.» ο ευρωβουλευτής του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Βίλι Μέγερ, προτείνοντας την επεξεργασία μιας κοινής πολιτικής πλατφόρμας των αριστερών δυνάμεων της Ευρώπης, με ορίζοντα τις ευρωεκλογές του 2014.
-Η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις του Νότου επιβάλλουν προγράμματα λιτότητας κατ' επιταγήν των δανειστών, καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος. Πώς αξιολογείτε αυτή την πολιτική;
«Θεωρώ ότι είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όσον αφορά την Ε.Ε. Εμείς στην Ισπανία το αξιολογούμε ως πραγματικό πραξικόπημα. Ενα πραξικόπημα της τρόικας, το οποίο στην πράξη μάς έχει στερήσει εθνική κυριαρχία.
Το Σύνταγμα, για το οποίο παλέψαμε πολύ στη χώρα μας και ενάντια στη δικτατορία, τώρα είναι ένα κενό γράμμα και το γεγονός ότι επιλέγεται να αποτελεί προτεραιότητα η πληρωμή των τραπεζών και των κερδοσκόπων, αντί να εξασφαλίσουμε μισθούς, συντάξεις και δημόσιες υπηρεσίες, οδηγεί στην υποχώρηση της κοινωνικής κατάστασης στη δεκαετία του ’50. Και εμείς στην Ισπανία λέμε ότι αυτό το πράγμα δεν είναι το αποτέλεσμα ενός φυσικού φαινομένου, αλλά είναι θέμα πολιτικής επιλογής».
-Ποιοι ευθύνονται γι' αυτό;
«Αυτή η πολιτική επιλογή λαμβάνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα της Δεξιάς, τη Σοσιαλδημοκρατία, αλλά και τους Φιλελεύθερους, οι οποίοι βασίζονται στην πολιτική που υπάρχει ήδη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και υποστηρίζει ότι μπορούμε, υποτίθεται, στην Ευρώπη να έχουμε αξιοπρεπή εργασία και δημόσιες υπηρεσίες, βασιζόμενοι στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Ο,τι περιελάμβανε η νεοφιλελεύθερη «συναίνεση της Ουάσινγκτον», που εγκαθιδρύθηκε το 1989, περιελήφθη στη Συνθήκη του Μάαστριχτ δυο-τρία χρόνια αργότερα και με δύο επιπλέον πράγματα, ευρωπαϊκής ιδιομορφίας.
Πρώτον, μία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δεν είναι σαν την Ομοσπονδιακή των ΗΠΑ, και ένα κοινό νόμισμα, το οποίο δεν έχει κοινό προϋπολογισμό και άρα δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ετσι ξέραμε από το 1992 και μετά ότι εφόσον υπήρχε μια κρίση, αυτό θα ήταν που θα συνέβαινε».
-Υπάρχει η δυνατότητα να ανακτήσει η πολιτική την πρωτοκαθεδρία από την οικονομία;
«Πλέον η πολιτική δεν είναι υπεράνω της οικονομίας. Η οικονομία έχει αρχίσει να παίρνει τέτοια θέση που να επιβάλλει να μην υπάρχει πολιτική, να μην υπάρχει δημοκρατία και κοινωνικά δικαιώματα. Εμείς πιστεύουμε ότι, ναι, αυτό μπορεί να αλλάξει, με το να υπάρχει άλλος σχεδιασμός της Ε.Ε. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια συνολική επαναθεμελίωση του ευρωπαϊκού σχεδίου.
Απαιτείται μια σύγκρουση στη βάση του οικοδομήματος και της οικονομικής του αρχιτεκτονικής. Και σ' αυτό το σημείο θεωρώ ότι είναι τραγική η στάση της Σοσιαλδημοκρατίας, γιατί δείχνει ότι δεν θέλει να μπει σε μια τέτοια διαδικασία και να βοηθήσει σ' αυτή την κατεύθυνση. Για να μπορέσουμε, και με συνταγματικό τρόπο ενδεχομένως, να βγούμε απ' αυτή την κρίση, είναι πολύ σημαντικό να στηρίξουμε τις πιο αδύναμες δυνάμεις της κοινωνίας».
-Η Α. Μέρκελ καθυστερεί και προωθεί ημίμετρα και μεσοβέζικες λύσεις μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Τι κόστος έχει αυτό συνολικά για την Ε.Ε. και τους λαούς της;
«Πιστεύω ότι όλος αυτός ο νεοφιλελεύθερος σχεδιασμός που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια βασίζεται στην επιλογή της Γερμανίας, η οποία αποσκοπούσε να δοθούν περισσότερα χρήματα στις γερμανικές τράπεζες.
Αυτό έγινε μέσα από την εξής διαδικασία: να μην μπορεί η ΕΚΤ και να μην την αφήνουν να δανείζει απευθείας χρήματα στα κράτη, αλλά να δανείζει με τους όρους και τον τρόπο που είδαμε προς τις γερμανικές τράπεζες και από εκεί αυτά να περνούν αλλού. Νομίζω ότι αυτός ήταν ο βασικός σκοπός της Μέρκελ».
-Μπορεί να υπάρξει ενότητα και συντονισμός της Αριστεράς για ν' ανακοπεί αυτή η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού;
«Το βλέπω απολύτως απαραίτητο. Η μητέρα των μαχών θα είναι το 2014. Θα είναι αρκετά περίπλοκη η κατάσταση γιατί όλοι οι πολίτες έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την κρίση και τα προβλήματά τους ως αποτέλεσμα των πολιτικών που προέρχονται από τις Βρυξέλλες.
Γι' αυτό και η πραγματική εναλλακτική δεν μπορεί να είναι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε ευρωπαϊκό. Να είναι εναλλακτική στην ηγεμονική πολιτική της Ευρώπης. Πιστεύω ότι στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) θα έπρεπε να ξεκινήσουμε ήδη να δουλεύουμε από τώρα για μια κοινή πλατφόρμα σ' αυτές τις εκλογές. Οχι μόνο όσοι είμαστε στο ΚΕΑ, αλλά και σε συνεργασία με άλλα κόμματα».
-Ποια είναι η εναλλακτική;
«Πρέπει να έχουμε το θάρρος να πούμε καθαρά τη γνώμη μας. Οχι μόνο δεν πρέπει να περιορίζουμε τις δαπάνες, αλλά ίσα ίσα σε περίοδο κρίσης πρέπει να αυξάνουμε τις δημόσιες επενδύσεις.
Με ένα κοινό νόμισμα, το οποίο όμως θα έχει κοινό προϋπολογισμό και κοινό ταμείο, ώστε να μπορείς, εάν χρειαστεί, να το υποτιμήσεις, για να μπορείς να ελέγξεις και τον πληθωρισμό. Γιατί αυτό που συμβαίνει τώρα είναι πως για να ελέγξεις τον πληθωρισμό, ο μόνος τρόπος είναι να μειώσεις τους μισθούς. Με μια κεντρική τράπεζα που θα ήταν «ομοσπονδιακή» και θα μπορούσε να δανείζει χρήματα στα κράτη-μέλη με χαμηλό επιτόκιο και χωρίς να βοηθάει τους κερδοσκόπους.
Πρέπει να γίνει ένας συνολικός λογιστικός έλεγχος του χρέους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ιρλανδίας και όλο το κομμάτι που έχει να κάνει με κερδοσκοπία να μην πληρωθεί. Επίσης, να επανεθνικοποιηθούν όλοι οι στρατηγικοί τομείς του Δημοσίου που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τον συντονισμό που λέγαμε και των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων».
-Πώς βλέπετε την προοπτική να υπάρχει το 2014 (μετά τις ευρωεκλογές) ένα ναζιστικό κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο;
«Νομίζω ότι είναι μια ντροπή για την Ιστορία. Οι Ευρωπαίοι, και ιδιαίτερα η Ελλάδα και η Ισπανία, έχουμε υποφέρει πολύ απ' όσα έκανε ο ναζισμός. Στη χώρα μου έχουμε ακόμα εξαφανισμένους και αγνοούμενους. Είχαμε τον φασισμό στον Νότο, τα πραξικοπήματα στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία.
Το ότι επανεμφανίζονται οι φασίστες είναι αποτέλεσμα αυτού του οικονομικού προσανατολισμού. Γιατί ένα βασικό σημείο των σημερινών κυβερνώντων και του φασισμού είναι ότι βάζουν στο μυαλό του κόσμου ότι όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο υπεύθυνοι γι' αυτό που συμβαίνει τώρα και άρα όσο λιγότερη πολιτική, τόσο καλύτερα».
-Ποιος επωφελείται απ' αυτό;
«Οπως γινόταν και με τα πραξικοπήματα, οι οικονομικές ολιγαρχίες αποφασίζουν και επιβάλλουν πράγματα στα κράτη, προσπαθώντας να μειώσουν τη συμμετοχή των πολιτών. Πιο συγκεκριμένα, η κατάσταση στην Ελλάδα μού δημιουργεί έναν ακραίο πόνο, καθώς είναι μια προσβολή της ιστορικής μνήμης με όσα έχει περάσει η χώρα σας.
Είναι ένα χαστούκι στην Αντίσταση. Είναι τρομακτικό ότι κάθονται στα έδρανα της Βουλής άνθρωποι που είναι κληρονόμοι της συνεργασίας με τους Γερμανούς, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η Ευρώπη που μάς σχεδιάζουν. Το ίδιο βλέπουμε και στη Σουηδία, τη Δανία, τη Γαλλία, τις πρώην ανατολικές χώρες: ο φασισμός ανεβαίνει».
WHO IS WHO
Ο Βίλι Μέγερ γεννήθηκε το 1952 στη Μαδρίτη και είναι ενεργό μέλος του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCE) από το 1970. Είναι επίσης μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου.
