Σε απόλυτη διάλυση οδηγείται το κοινωνικό κράτος στη χώρα μας, μετά τη χθεσινή επικύρωση των 12.500 διαθεσιμοτήτων. Η απόφαση του κυβερνητικού Συμβουλίου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τις διαθεσιμότητες τον επόμενο μήνα δεν αφορά μόνο αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι, παρά τις σχετικές κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, θα οδηγηθούν ουσιαστικά σε απολύσεις πολύ σύντομα. Αφορά το σύνολο της κοινωνίας, η οποία θα υποστεί τις επιπτώσεις από την ακόμα μεγαλύτερη μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τις οποίες υποχρεούται το κράτος να παρέχει.
Αν κάποιος παρατηρήσει τους χώρους από τους οποίους θα προέλθουν οι εργαζόμενοι που μπαίνουν στο καθεστώς της διαθεσιμότητας, θα διαπιστώσει ότι αφορούν τους πιο κρίσιμους τομείς, οι οποίοι ήδη έχουν πληγεί σοβαρά στα χρόνια που εφαρμόζονται τα μνημόνια. Υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, τοπική αυτοδιοίκηση. Οι τομείς οι οποίοι υλοποιούν –έστω με μερικό τρόπο– τις συνταγματικές επιταγές. Αυτές που επιτάσσουν δωρεάν παιδεία, υγεία κ.ο.κ. Αυτές τις υπηρεσίες θα στερηθούν οι πολίτες με την κυβερνητική απόφαση για τις διαθεσιμότητες. Τα παιδιά που θα μετακινηθούν σε σχολεία με μεγαλύτερο αριθμό μαθητών, οι ασθενείς που θα αναζητούν φροντίδα σ' ένα ήδη υποβαθμισμένο σύστημα υγείας, οι ασφαλισμένοι που θα υποστούν δραματική ταλαιπωρία μέσα στο χάος των ασφαλιστικών ταμείων, οι πολίτες γενικότερα που θα διαπιστώσουν πως οι δήμοι θα αδυνατούν πια να προσφέρουν υπηρεσίες που παρείχαν.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε χθες πως «η κινητικότητα δεν αποτελεί μόνο υποχρέωση της χώρας μας έναντι των πιστωτών, αλλά είναι και ένα θετικό εργαλείο, που, τελικά, θα οδηγήσει στην καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του δημόσιου τομέα». Γνωρίζει και ο ίδιος πως δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του δημόσιου τομέα θα μπορούσε να γίνει με αδιάβλητα κριτήρια και συστήματα αξιολόγησης, τα οποία και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προτείνουν. Δεν συνέβη όμως αυτό. Με πρόχειρες και αυθαίρετες αποφάσεις, υπολόγισαν πόσοι θα απομακρυνθούν από κάθε υπουργείο και υπηρεσία (τους οποίους βάφτισαν περιττούς) και τους οδήγησαν στις λίστες διαθεσιμότητας. Χωρίς τα στοιχειώδη αντικειμενικά κριτήρια.
Ο υπουργός έχει δίκιο μόνο στο πρώτο μέρος της δήλωσής του. Η διαθεσιμότητα αποτελεί απλώς μνημονιακή υποχρέωση την οποία τώρα υλοποιούν. Η διαθεσιμότητα (σε συνδυασμό με τις απολύσεις που έγιναν, αλλά και αυτές που θα ακολουθήσουν) αποτελούσε επιλογή όχι μόνο μερίδας των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αλλά και των δανειστών, οι οποίοι με αυτήν ήθελαν να σπάσουν το ταμπού της εργασιακής ασφάλειας στον δημόσιο τομέα. Και το οποίο πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό. Εκτός και αν η κοινωνία εκφράσει τη δική της διαφορετική άποψη…
