Του Γιάννη Ξανθούλη …Είναι Νοέμβρης, έστω κι αν κάποια μαγιό ξεχασμένα απόμειναν στις κρεμάστρες των πίσω μπαλκονιών. Για τον γράφοντα ο Νοέμβρης ήταν πάντα ο πιο καθοριστικός μήνας για αλλαγές, για αποφάσεις ή ακόμη και για αναχωρήσεις (συμπτωματικά), όταν δηλαδή ξεκίνησαν τα μεγάλα ταξίδια των δικών μου. Ομως είναι, εξακολουθεί να είναι, ο αγαπημένος μου μήνας. Ισως γιατί ουσιαστικά, τον Νοέμβρη ο καιρός αποφασίζει να ξαποστείλει στον ουρανό τη μεγάλη καλή κολεξιόν από σύννεφα στις αποχρώσεις που αγαπούσε κάποτε κι ο Βρετανός ζωγράφος Τέρνερ. Ετσι δεν χρειάζεται κι ούτε μπορώ πια να κάνω εικαστικού
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη … «Θέλω ρούμπα να χορεύω, με τον νου να ταξιδεύω… να πηγαίνω σε άλλα μέρη…» έλεγε ένα παλιό ασματίδιο και το θυμήθηκα τώρα εκτός ρούμπας κι έξω από οποιαδήποτε χορογραφία. Απλά «θέλω με τον νου να ταξιδεύω» κι όταν υπάρχει δυνατότητα το ταξίδι να αποκτά σάρκα. Μεταξύ ρούμπας λοιπόν και αμηχανίας αποφάσισα να γράφω ένα βιβλίο χωρίς τέλος, πλην του δικού μου. Δηλαδή να επανέρχομαι με πρόσθετες, ας πούμε, προσωπικές ημερολογιακές σελίδες που θα συνοδεύουν εκείνες που προηγήθηκαν. Κάτι σαν ιαματική απόδραση. Το 2008 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο μου (ενταγμένο σε μια
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Αλλη φορά περίμενα σαν τρελός να μπει ο Οκτώβρης για να χωθώ στους κινηματογράφους, έστω κι αν μοσχοβολούσαν κλεισούρα. Πάει καιρός, ίσως φταίνε και τα dvd που η ανυπομονησία μου ατόνησε αισθητά, άλλαξαν στην πόλη και πάρα πάρα πολλά πράγματα. Κάποτε το «Παλλάς» εκτός από «μιούζικαλ» (με τους ίδιους και τους ίδιους) πρόβαλλε ΚΑΙ ταινίες. Το λιοντάρι της «Μέτρο Γκόλντουιν Μάγερ» με καλωσόριζε μ' ένα φιλικό μουγκρητό και η ζωή έδειχνε ωραία. Αλλά και οι προβολές ξεκινούν πια αργά. Ανέκαθεν προτιμούσα τις απογευματινές και προαπογευματινές προβολές. Πιο παλιά, ως ασυγκράτητος
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη …Τριάντα μαθητές ανά τάξη… αντί είκοσι εφτά που είναι το σωστό όριο! Στα δημόσια βέβαια σχολεία, που συχνά το «μηδέν εις το πηλίκον» σχολιάζεται ποικιλοτρόπως κατά πόσο είναι τόσο ΜΗΔΕΝ. Τέλος πάντων, μες στην απόλυτη σύγχυση των ημερών, κάπου διάβαζα για την παραβίαση του ορίου των είκοσι εφτά μαθητών σε κάθε τάξη… για να είναι τάξη. Και αναλογίστηκα μια παλιά, προ μισού και πλέον αιώνα τάξη, όταν μαθητής της πρώτης Γυμνασίου, φορώντας ένα περίεργο πηλήκιο με την εμβληματική κουκουβάγια της σοφίας στο καλοκουρεμένο κεφάλι μου, αποτελούσα μέλος μιας τάξης με εβδομήντα
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Η νύχτα… Τι είναι η νύχτα εκτός από ασπρόμαυρη ταινία του Αντονιόνι, εκτός από τραγούδι του Ξαρχάκου σε στίχους Γκάτσου, εκτός από ποιητικό έρεισμα και αφορμή να ξεμουδιάσουν τα υπνωμένα μας ένστικτα, να βαρυστομαχιάσουμε ή να φάμε το «γιαουρτάκι» μετά τα δελτία ειδήσεων; Βεβαίως και υπάρχουν πολύ ονομαστές νύχτες, όπως εκείνη του… Αγίου Βαρθολομαίου, η νύχτα των «κρυστάλλων», η νύχτα των «μαχαιριών», το «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» του Ο' Νιλ κι άλλες πολλές που θα χρειαζόμουν το εμβαδόν του Μεγάρου Μουσικής (και λοιπών αθλοπαιδιών) για να συμπεριλάβω τις
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη …Πληθαίνουν οι ενδιαφερόμενοι να αγοράσουν τις ελληνικές νήσους ή και βραχονησίδες ή κι ό,τι άλλο έχει γύρω γύρω θάλασσα. Ευτυχώς, γιατί μόνο έτσι η Ελλάς θα βελτιώσει το ηθικό της που βάλτωσε, παρά τις καλές προσπάθειες τόσων πεφωτισμένων. Οι Ρώσοι βρίσκονται στην κορυφή αυτών που μας ελεούν, παίζει σαφώς ρόλο και η Ορθοδοξία και ότι κάποτε είχαμε βασίλισσα την Ολγα τη Ρομανώφ κι άλλα πολλά που ανάγονται στα αλήστου μνήμης σοβιετικά χρονικά. Τέλος πάντων. Το ΤΩΡΑ έχει σημασία και οι λατρεμένοι ρωσομεγιστάνες είναι πανέτοιμοι να καταθέσουν χρήμα και ανυπέρβλητη φυσικά αισθητική
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Ξανθούλη …Το μέλλον μας ονομάζεται… ΚΙΝΑ. Το ξέρω, το εμπέδωσα και μάλλον το αποδέχτηκα όσο κι αν δεν το βροντοφωνάζω. Και μόνο στο άκουσμα των εκατομμυρίων τουριστών Κινέζων που θα 'ρθουν τους επόμενους μήνες, τα περιθώριά μου για οποιαδήποτε ένσταση στένεψαν αφόρητα. Και γιατί όχι; Ενας πανάρχαιο λαός θα 'ρθει να συναντήσει έναν επίσης αρχαίο και επιφανή, παρ' όλες τις γκρίζες παραμέτρους μας. Ηδη αρκετοί συμπατριώτες μας ρίχτηκαν με τα μούτρα στα κινέζικα, είτε πρόκειται για γλώσσα (λέγεται ότι είναι πανεύκολη αν ξεπεράσεις το πρώτο στάδιο αυτοκτονίας) είτε για ρούχα και αντικείμενα
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Η Θεσσαλονίκη εκτός από πόλη θα μπορούσε να είναι ΚΑΙ ντιβάνι. Ντιβάνι ψυχαναλυτή, ΑΦΟΥ κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι πολιτικοί απλώνουν ΕΚΕΙ τη ρητορική κυρίως πραμάτειά τους κι όποιον πάρει ο χάρος. Ψυχαναλυτής στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να είναι ο μυροβλύτης Αγιος Δημήτριος που έτσι κι αλλιώς προστατεύει την ιστορική αυτή πολιτεία από σχεδόν ΟΛΑ τα κακά που κατά καιρούς εμβολίζουν τη «νυφούλα του Θερμαϊκού» όπως την αποκαλούσαμε οι πιο παλιοί. Ετσι λοιπόν η πόλη αυτή, η κατά Γιώργο Ιωάννου «πρωτεύουσα των προσφύγων», η πολυπολιτισμική και «ερωτική» κατά μια έννοια,
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη …Στη βιτρίνα του «Ζάρα» είδα τη «δερμάτινη» σακ βουαγιάζ ΜΟΝΟ με 49 ευρώ. Ως εδώ καλά. Την είδα γιατί ακόμη δεν μου ήρθε ο καταρράκτης. Δεν την αγόρασα βέβαια γιατί αμέσως σκέφτηκα πως θα μου έμπαιναν φριχτές ιδέες ταξιδιού. Θα έπεφτα με τα μούτρα στην περισυλλογή ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΟΔΕΥΣΩ; Επειτα θυμήθηκα πως εκτός των διοδίων υπάρχει και η βενζίνη και υποβόσκει νυχθημερόν το ενδεχόμενο να έχει ακριβύνει τόσο που θα μου κόστιζε ο κούκος αηδόνι. Σκέφτηκα όμως να μελαγχολήσω γενικώς και αορίστως και να ξεκολλήσω από τη βιτρίνα γιατί
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Τι περίεργο. Ανέκαθεν πίστευα ότι είμαι εκ γενετής μαύρο πρόβατο. Αλλωστε, είχα υποστεί ουκ ολίγους «ρατσισμούς» (όχι και τόσο ευκολοπρόφερτη λέξη παλιά) στο πετσί μου. Ισως γιατί δεν διέθετα τόσο εξελιγμένα αντανακλαστικά στη χυδαιότητα, που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει. Πρόκληση, για τους άλλους, τότε, ήταν να μην ακολουθείς το ρεύμα, την πεζή λογική, να μην ονειρεύεσαι δυνατά πως κάποτε θα γίνεις νεοέλλην γιατρός, δικηγόρος κι αργότερα «πολιτικός μηχανικός» ή κάτι ακόμη πιο φιλόδοξο. Αρα η περιφρόνηση ήταν δεδομένη. Μόνο που ΤΟΤΕ δεν μου περνούσε απ' τον νου πως κάπου υπέβοσκε
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Δεν είναι καιρός για θαύματα. Για θαύματα μικρά. Καλύτερα καθόλου παρά ψιλολόγια. Οχι ότι απαραίτητα, ντε και καλά, πρέπει να ανοίξει η Ερυθρά Θάλασσα ή το Αιγαίο για να 'ρθουν ακόμη μερικά τουριστικά στίφη περπατιστά. Οχι. Ομως ένα θαύμα στην εποχή της ξηρασίας, κάτι υπέρ ημών ώστε να θαμπώσει η ξινίλα των Ευρωπαίων εταίρων και των λοιπών συγγενών το χρειαζόμασταν. Και δεν έγινε. Δηλαδή, κάτι το αληθινά πρωτότυπο, που θα προβλημάτιζε ακόμη και μένα που προτιμώ τα κεριά απ' τις αστραπές, όπως η ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς στον «Γυάλινο κόσμο». Ασχημα
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη …Στην Επίδαυρο συνήθως πηγαίνω τον χειμώνα, «πέντε η ώρα που βραδιάζει», που έλεγε και ο Λόρκα. Τότε είναι που αισθάνομαι το πολυδιαφημισμένο «ρίγος» και τα ριγέ συναισθήματα, που ευτυχώς πολλοί, που ΔΕΝ με συμμερίζονται, συναντούν την ώρα που σβήνουν τα φώτα για να βγει ο Τάδε ηθοποιός και να καταπλήξει το πλήθος. Ορθώς, κι έτσι πρέπει να γίνεται, αλλά ο γράφων ομιλεί σαν εξαίρεση που προτιμά να φαντάζεται παρά να βλέπει και να ακούει (με ήδη προβληματική ακοή). Τέλος πάντων, δεν είναι ώρα μεσοαυγουστιάτικα να πιάσουμε τέτοια συζήτηση, γιατί μετά θα
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Ερήμην των προσδοκώμενων θαυμάτων του Δεκαπενταύγουστου είδα το θαύμα με τα μάτια μου μια Κυριακή του Αυγούστου στην πλατεία Κάνιγγος. Ναι, ναι, εκεί που βρίσκεται το άγαλμα του Κάνιγγος, ιδανική τοποθεσία -για το πίσω μέρος μιλώ- για ούρηση, αφόδευση και μικροεπεμβάσεις. Το ΘΑΥΜΑ λοιπόν, για να μην ξεχνιόμαστε, ήταν πως σ' αυτή τη χαριτωμένη πλατεία χώρεσε ΟΛΗ η πρώην Σοβιετική Ενωση. Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθώ την ποικιλόμορφη πανίδα της κυριακάτικης πλατείας αλλά τώρα πια την έχω ολοκληρωτικά εμπεδωμένη. Γιατί; Μα γιατί εκεί, σε μόλις εννέα παγκάκια, κάθε Κυριακή απόγευμα συγκεντρώνονται
Περισσότερα.. »
Του Γιάννη Ξανθούλη …Κι αν οι φιλόμουσοι Γερμανοί, έτσι, από νοσηρή περιέργεια, παρατήσουν τον Μπαχ και αρχίσουν να εντρυφούν στα… μπλιαχ; Στα δικά μας «νότια» μπλιαχ εξαιτίας του πολυδιαφημισμένου αστακο-σαμπανιοπάρτι της νήσου Μυκόνου «που έχει κορυφή κόλουρου κώνου» (που έλεγε και ο αείμνηστος Παύλος Μάτεσις); Τι θα γίνει τότε; Θα γίνει του αστακοπόλεμου και θα πρέπει οπωσδήποτε να παρέμβει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, αλλά και ειδικές δυνάμεις ικανές να αντιμετωπίσουν τις δαγκάνες ενός γλεντζέ αστακού. Αυτά συνέβησαν λίγο προτού δύσει η τελευταία πανσέληνος του Ιουλίου, στη νήσο των Κυκλάδων όταν ο γερμανοθρεμμένος τραγουδιστής Ρέμος
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
