Της Ελενας Καραγγελή*
Η υγιεινή του στόματος και των δοντιών τείνει να γίνεται ένα μείζον πρόβλημα των ζώων συντροφιάς, και μάλιστα είναι μία από τις συχνότερες αιτίες προσκόμισής τους κτηνίατρο (10η αιτία στους σκύλους και 2η στις γάτες). Οι ιδιοκτήτες συνήθως παραπονιούνται για την κακοσμία του στόματος ή παρατηρούν κάποια αλλαγή στον χρωματισμό των δοντιών. Δυστυχώς, όμως, τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να μη φαίνονται τόσο σοβαρά, η παράλειψη της έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισής τους μπορεί να οδηγήσει σε περιοδοντίτιδα, η οποία με τη σειρά της ίσως προκαλέσει άλλες παθήσεις, πολλές φορές μη αναστρέψιμες, τις οποίες θα αναφέρουμε παρακάτω.
Τι είναι όμως η περιοδοντίτιδα; Μετά από κάθε γεύμα, στα δόντια των ζώων συσσωρεύονται υπολείμματα τροφών τα οποία ευνοούν τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων της χλωρίδας του στόματος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός λεπτού στρώματος πάνω στα δόντια, το οποίο ονομάζεται οδοντική πλάκα. Η πλάκα αυτή με τη σειρά της γίνεται πιο σκληρή (ασβεστοποιείται) και σχηματίζει την τρυγία (πέτρα), ένα κίτρινου-καφέ χρώματος στρώμα.
Στο στάδιο αυτό, αν δεν ελέγξουμε την κατάσταση, ύστερα από κάποιο διάστημα το μικρόβια που βρίσκονται στην ασβεστοποιημένη πέτρα προκαλούν τη φλεγμονή των ούλων (ουλίτιδια), τα οποία, στο όριό τους με τα δόντια, εμφανίζουν μια έντονη ερυθρότητα και οίδημα και είναι και πολύ πιθανό να αιμορραγούν, ειδικά όταν το ζώο δαγκώνει αντικείμενα ή τρώει. Καθώς η κατάσταση αυτή εξελίσσεται, τα ούλα «υποχωρούν», προβάλλει η ρίζα του δοντιού και όταν το ζώο τρώει είναι πιθανό να νιώθει πόνο. Η πιο σημαντική και επικίνδυνη συνέπεια της περιοδοντίτιδας, όμως, είναι η μεταφορά μικροβίων, μέσω της αιματικής κυκλοφορίας σε όργανα όπως η καρδιά, τα νεφρά και το ήπαρ.
Ως ιδιοκτήτες, μόλις αντιληφθούμε κάποια από τα συμπτώματα που προαναφέρθηκαν (π.χ. ερυθρότητα ούλων, χρωματισμός δοντιών κ.ά.) θα πρέπει να προγραμματίσουμε κτηνιατρικό έλεγχο. Ο κτηνίατρος, με τη σειρά του, θα αποφασίσει για την επιβεβλημένη θεραπεία. Η κυριότερη εξ αυτών και η πιο αποτελεσματική είναι ο καθαρισμός των δοντιών με υπέρηχο, μια διαδικασία μηχανικής απομάκρυνσης της πέτρας (κατόπιν αναισθησίας). Αν η κατάσταση των δοντιών είναι άσχημη, μπορεί να χρειαστούν ακόμα και εξαγωγές. Αν η φλεγμονή των ούλων είναι έντονη και επώδυνη, η χορήγηση αντιβιοτικών και παυσίπονων είναι επιβεβλημένη.
Για να διατηρήσουμε την υγεία του στόματος του ζώου, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από νεαρή ηλικία (μεγαλύτερη των 6 μηνών) τη διαδικασία του βουρτσίσματος, ώστε να τη συνηθίσει και το ζώο, αλλά και εμείς, περίπου 3-4 φορές την εβδομάδα. Αρχικά μπορούμε να ξεκινήσουμε τρίβοντας απαλά τα δόντια και τα ούλα με μια μαλακή γάζα. Εν συνέχεια, η μαλακή γάζα αντικαθίσταται με ειδική οδοντόβουρτσα για ζώα ή μια παιδική. Το βούρτσισμα θα πρέπει να γίνεται χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο ειδική κτηνιατρική οδοντόκρεμα, την οποία επιτρέπεται να καταπιεί το ζώο. Αν η διαδικασία αυτή δεν γίνεται ανεκτή, υπάρχουν και άλλες λύσεις, όπως τα στικς ή κάποια σκευάσματα που χορηγούνται είτε στο φαγητό είτε στο νερό. Μπορούμε ακόμα να συνδυάσουμε τα προϊόντα αυτά για καλύτερα αποτελέσματα.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
* Κτηνίατρος, Αμπελόκηποι (Αθήνα)
