Γράφει η Βάλια Καϊμάκη
Βρίσκομαι σ’ ένα σημαντικό σταυροδρόμι της «σταδιοδρομίας» μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να κάνω ένα γενικό ξεκαθάρισμα γιατί, απλώς, μου σπάνε πια τα νεύρα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι για αργόσχολους, για βαρεμένους, για ανθρώπους που βρήκαν επιτέλους βήμα να βγάλουν τη χολή που έχουν μαζεμένη μέσα τους. Αυτό έχω καταλήξει να πιστεύω.
Κι εξηγούμαι. Οι «φίλοι» μου στο Facebook έχουν περάσει τους 2.000. Οχι μόνο δεν τους ξέρω όλους (μακάρι) αλλά μέσα στον ορυμαγδό χάνω και τους πραγματικούς μου φίλους. Σκέφτηκα να κάνω ένα ψεύτικο προφίλ κι εκεί να βάλω τους 100 ανθρώπους που μ’ ενδιαφέρει να ξέρω τι κάνουν, να μπορώ να μιλήσω κάπως πιο ελεύθερα, να ανεβάσω και μια φωτογραφία από τις διακοπές, βρε αδελφέ. Αλλά πάλι θα μπλέξω.
Γιατί τόσος και τόσος κόσμος μου γράφει στο inbox, όλο και περισσότερο το χρησιμοποιούμε αντί για ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Κι έτσι θα πρέπει να μπαίνω και στα δύο. Εκτός αν κάνω ένα ψεύτικο προφίλ και το δικό μου το κάνω page, να το διαχειρίζομαι από εκεί και ησυχάσω. Αλλά μόλις κάνεις page, κανείς δεν βλέπει τις αναρτήσεις σου και, όπως και να το κάνεις, αν θες να «διαφημίσεις» κάτι… πες ότι γράφω ένα βιβλίο, ας πούμε, δεν θα το δει κανένας. Μπλέξιμο! Τι κάνουμε;
Οσο για το Twitter, έχω να πατήσω το πόδι μου κάτι μήνες εκεί μέσα. Που είναι το «θαυμάσιο» εργαλείο ενημέρωσης; Γεμάτο προπαγάνδα, ψευτιές, αστικούς μύθους… Κι όλοι τσακώνονται, βρίζουν, βαρέθηκα να διασύρει το όνομά μου ο κάθε ανώνυμος κακομοίρης για να κάνει τον έξυπνο. Αλλοι απαντούν, εγώ δεν το αντέχω. Εχω να γράψω κάτι στο Twitter από τον περασμένο Μάρτιο. Στην ουσία δεν είμαι πια ενεργός χρήστης. Και μ’ άρεσε τόσο! Να κάνω καινούργιο λογαριασμό; Να αρχίσω να ξεκατινιάζομαι; Να το κλείσω το ρημάδι να πάει στην ευχή; «Να ανοίξω λογαριασμό», με ρώτησε πρόσφατα καλός συνάδελφος. «Ούτε να το σκέφτεσαι», του απάντησα.
Το LinkedIn ήταν μια σανίδα ηρεμίας. Από την αρχή διάλεξα τις «επαφές» με προσοχή: μόνο επαγγελματικά κριτήρια, εξαιρούνται οι κάθε λογής γιατροί και διαφημιστές. Αλλά, τώρα τελευταία, μου ζητάνε όλοι «επαφή» και τι να κάνω; Τα αιτήματα έχουν ξεπεράσει τα 500, περισσότερα και από τις επαφές μου. Μόνο για να τα ξεδιαλέξω… Μήπως πρέπει να ρίξω ένα περιποιημένο κλείσιμο κι εδώ;
Το Pinterest είναι το αγαπημένο μου. Το πιο ήσυχο απ’ όλα. Μου αρέσει μια φωτογραφία, την «κρεμάω» και την έχω για αργότερα. Αν θέλει κάποιος με ακολουθεί… ούτε συζήτηση, ούτε διάλογος… ηρεμία. Μια χαρά το αφήνω κι έτσι θα μείνει, δικό μου, για την ευχαρίστησή μου και μόνο.
Το Google+ θα μπορούσε ίσως μια μέρα να γίνει το πραγματικό «εργαλείο» που χρειάζομαι για να επικοινωνώ επαγγελματικά. Η κοινότητα που έχω δημιουργήσει για την ψηφιακή δημοσιογραφία (https://plus.google.com/u/0/communities/117648411372786318322) έχει λίγα κι εκλεκτά μέλη και με τη χρήση των κατηγοριών αλλά και των hashtags μπορώ να οργανώνω τις αναρτήσεις μ’ έναν τρόπο πολύ καλύτερο απ’ ό,τι στις ομάδες του Facebook. Στις αρχές του χρόνου η Huffington Post έκανε την πρόβλεψη ότι το Google+, αφού ξεπέρασε το Twitter, έχει όλα τα φόντα να φτάσει και το Facebook. Αλλά για να το κάνει, ο κόσμος θα πρέπει να το αγαπήσει. Εμένα πάντως ούτε μ’ ενοχλεί κανείς ούτε τους ενοχλώ. Αλλά τι σόι κοινωνικό δίκτυο είναι αυτό που δεν έχει κανείς πολλά πάρε-δώσε;
Εχετε κι εσείς τέτοια προβλήματα ή βολοδέρνω μόνη μου στον κυβερνοχώρο; Το mail μου είναι ανοιχτό για όλους και το ίδιο και το Inbox του Facebook. Για την ώρα τουλάχιστον…
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
e- ΥΓΕΙΑ
Χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων που δημιούργησε, η διαδικτυακή υπηρεσία doctoranytime.gr δημοσίευσε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που αποτυπώνουν τη συμπεριφορά και τις προτιμήσεις των ασθενών–χρηστών της συγκεκριμένης υπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα. Το στατιστικό δείγμα αφορά 2.500 ιδιώτες γιατρούς, 50 διαγνωστικά κέντρα και συνολικά 17.000 ραντεβού σε ιδιωτικά ιατρεία της χώρας.
Τα ευρήματα συγκεντρώθηκαν στο infographic που δημοσιεύουμε σήμερα. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά ευρήματα ξεχωρίζουμε:
• Στην κορυφή των ιατρικών ειδικοτήτων με τον μεγαλύτερο αριθμό ραντεβού βρίσκονται οι ειδικότητες του γυναικολόγου και του δερματολόγου.
• Η ιδιωτική ασφάλιση έρχεται πρώτη σε σχέση με τον ΕΟΠΥΥ (ποσοστά 52,12% και 47,87% αντίστοιχα).
• Οι Ελληνες φαίνεται να είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία και το διαδίκτυο, με δεδομένο ότι τα ραντεβού μέσω διαδικτύου σε γιατρούς/διαγνωστικά κέντρα υπερίσχυσαν σημαντικά έναντι του τηλεφωνικού ραντεβού (ποσοστό 79% και 21% αντιστοίχως).
• Οι αιματολογικές εξετάσεις και οι αξονικές τομογραφίες «φιγουράρουν» πρώτες στη λίστα των δημοφιλών εξετάσεων που πραγματοποιούν οι Ελληνες σε 50 διαγνωστικά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
• Ο μέσος όρος αξιολόγησης των γιατρών από τους ασθενείς που χρησιμοποιούν την υπηρεσία doctoranytime είναι 4,5/5 ενώ οι ιατρικές ειδικότητες που έχουν λάβει τις περισσότερες αξιολογήσεις από ασθενείς είναι κατά σειρά οι γυναικολόγοι – μαιευτήρες, οι δερματολόγοι και οι παθολόγοι.
• Ενδεικτικός είναι ο μέσος όρος κόστους επίσκεψης σε παθολόγο και ΩΡΛ: το κόστος επίσκεψης κυμαίνεται σε 23 ευρώ και 37 ευρώ αντίστοιχα, με το αντίστοιχο κόστος στην Αγγλία να σκαρφαλώνει στα 65 και 120 ευρώ αντίστοιχα (για λόγους σύγκρισης).
• Τέλος, στα στατιστικά παρέχονται πολύ χρήσιμα στοιχεία σ’ ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των ασθενών (ώρες, μέρες, μήνας που κλείνονται τα περισσότερα ραντεβού) αλλά και αντίστοιχα στοιχεία για τη συμπεριφορά των ανδρών σε σχέση με τις γυναίκες, με τις τελευταίες να κλείνουν περισσότερα ραντεβού σε γιατρούς και να δίνουν τις περισσότερες αξιολογήσεις για τους γιατρούς που επισκέπτονται.
Τα παραπάνω στοιχεία δεν αποτελούν επ’ ουδενί συνολική εικόνα της συμπεριφοράς του Ελληνα ασθενή αλλά του χρήστη. Ωστόσο, καθώς διευρύνεται η χρήση του διαδικτύου οι πρακτικές θα αλλάζουν ταχύτατα ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργούνται και καινούργιες.
