Συντεχνίες μου, αμαρτίες μου
Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου έχουν επικρατήσει ο συντεχνιασμός και ο ατομισμός. «Εγώ να ζήσω και οι άλλοι γύρω μου ας πεθάνουν». Οι συντεχνίες στην Ελλάδα του κολοβού και καθυστερημένου καπιταλισμού έχουν κερδίσει πλήθος προνομίων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Με πρώτη τη συντεχνία των Ελλήνων βιομηχάνων και των ιδιαίτερων προνομίων τους. Ιδιοκτήτες φορτηγών, ιδιοκτήτες ταξί, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί, γιατροί, δημοσιογράφοι είναι συντεχνίες που έχουν απολαύσει ιδιαίτερα προνόμια. Να σας θυμίσω π.χ. ένα χαράτσι που επέβαλε η Βουλή των συντεχνιακών συμφερόντων υπέρ των πολιτικών μηχανικών; Είναι ο θεσμός του «ενεργειακού επιθεωρητή» ο οποίος υποχρεωτικά πρέπει να επιθεωρεί τα διαμερίσματα πριν ενοικιαστούν. Οι δικηγόροι π.χ. δεν πρέπει να παρίστανται υποχρεωτικά στα συμβόλαια ακινήτων και να αμείβονται; Τότε τι ρόλο παίζει ο ακριβοπληρωμένος συμβολαιογράφος; Οι άδειες ταξί και φορτηγών δεν δόθηκαν σχεδόν δωρεάν από το κράτος και επωλήθησαν με πιπεράτες τιμές; Να αναφέρουμε την ευγενή τάξη των βιομηχάνων με τα θαλασσοδάνεια; Οι αμαρτωλές αυτές συντεχνίες απομύζησαν παρασιτικά τον ελληνικό λαό για δεκαετίες. Οσο κι αν δεν αρέσει σε αριστερούς και δεξιούς -γιατί το χρήμα δεν έχει οσμή και χρώμα- το ΔΝΤ προσπάθησε σε αυτόν τον τομέα να κόψει τα προνόμια των συντεχνιών στο πλαίσιο της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας. Δεν υποστηρίζουμε ότι η φιλελεύθερη οικονομία είναι ιδανικό σύστημα γιατί έχει πολλές παρενέργειες και «τρώει» ανθρώπους στην πορεία του. Η μεικτή οικονομία, η κοινωνία πολιτών, το κράτος πρόνοιας, η συμμετοχική δημοκρατία, τα δημοψηφίσματα και οι μορφές άμεσης δημοκρατίας, όπως έχουν εφαρμοστεί στα σκανδιναβικά κράτη και στην Ελβετία είναι πολιτικά συστήματα με ανθρωπισμό.
ΥΓ.: Το 1990 στη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-Συνασπισμού της Αριστεράς, εκ μέρους του Συνασπισμού υπουργός Χωροταξίας-Περιβάλλοντος ήταν ο τότε πρόεδρος του ΤΕΕ Κώστας Λιάσκας. Μία από τις πρώτες του αποφάσεις ως υπουργού ήταν να τετραπλασιάσει τις αμοιβές της συντεχνίας του, των πολιτικών μηχανικών, στις οικοδομικές άδειες. (Νομίζω ότι ο εν λόγω συνδικαλιστής είχε υποστηριχτεί από το ΚΚΕ. Για να ανταποδώσει τη στήριξη άσκησε ως υπουργός φιλολαϊκή πολιτική για να στηρίξει τη λαϊκή στέγη.)
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
……………………………………………….
Περί Ελλήνων (1889)
Το κείμενο αλίευσα από την αθηναϊκή εφημερίδα του 19ου αιώνα «Νέα Εφημερίς», η οποία ευρίσκεται στην Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου και η οποία εδημοσίευσε περικοπές από την εφημερίδα «Τhe Independent» της Νέας Υόρκης με τον τίτλο «Η Ελλάς και το ανατολικόν ζήτημα» του J.T. Mahaffy, «καθηγητού εν τω Πανεπιστημίω του Δουβλίνου». Γράφει ο Ιρλανδός καθηγητής,
«Νέα Εφημερίς», 6/2/1889:
«Η θέσις των Ελλήνων φαίνεται σήμερον ανωτέρα πάντων των περιστοιχούντων αυτούς λαών εν Ανατολή. Και υπό εμπορικήν έποψιν ο λαός ούτος υπερέβη πάντας τους περί αυτόν [...]. Το εμπορικόν των Ελλήνων πνεύμα εγένετο καταφανές και από της εποχής ακόμη των χαλεπών δι’ αυτούς ημερών, καθ’ ας η Υδρα, τα Ψαρά και αι Σπέτσαι αρκετόν εν Ανατολή διενήργουν εμπόριον.
[...] Οι Ελληνες εξασκούσιν ευδοκίμως την εμπορίαν καθ’ όλην την υφήλιον, από των εκουσίων εκείνων οδοπωλητών, οίτινες διακινδυνεύοντες το δέρμα των ακολουθούσι τους Αγγλους στρατιώτας εις Σουδάν, προμηθεύοντες αυτοίς τα χρειώδη, μέχρι των ιθυνόντων τας τύχας μεγάλων εμπορικών καταστημάτων εν Λονδίνω και Μαγκεστρία.
[...] Εξ όλων δε τούτων ενεργώς καταφαίνεται ότι ο λαός ούτος ίσταται εις θέσιν κατά πολύ ανωτέραν των άλλων λαών της Ανατολής, κατά συνέπειαν δε νομίζω ότι οι πόθοι των Ελλήνων δεν είναι άκαιροι ή παράβολοι.
Επανειλημμένως επεσκέφθην τα αγριώτερα της Ελλάδος μέρη, άνευ όπλων, άνευ συνοδείας, … παντού δε και πάντοτε έτυχον εκ μέρους των κατοίκων της ξενοφίλου ταύτης χώρας μεγίστης φιλοξενίας και απήντησα ευγενή αισθήματα παρ’ όλοις τοις κατοίκοις [...]. Και η παιδεία είναι λίαν ανεπτυγμένη εν Ελλάδι». [...]
Αντώνης Ν. Βενέτης
Μοναστηράκι Δωρίδος
………………………………………..
Η μοίρα αυτού του τόπου
Η ιστορία της δανειόπληκτης και συνεπώς καταχρεωμένης στο διηνεκές και Ελληνικής Δημοκρατίας (εντός πολλών εισαγωγικών, αγκυλών και παρενθέσεων και αστερίσκων) φαίνεται να επαναλαμβάνεται εξίσου ανατριχιαστικά.
Ο Γ. Παπανδρέου, ελπίζοντας ότι κωλυσιεργώντας την εφαρμογή δυσβάσταχτων και αντιλαϊκών μέτρων, για τα οποία (κακώς και χωρίς νομιμοποίηση) δεσμεύτηκε υπογράφοντας το πρώτο μνημόνιο, θα επιτύγχανε την επιβίωση της κομματοκρατίας (ελίτ/κόμμα), ενεπνεύσθη δημοψήφισμα. Ηλπιζε στη διάσωση της κομματοκρατίας με δημοκρατική νομιμοποίηση. Απέτυχε να το οργανώσει γιατί δεν το διακίνησε ο εγκέφαλός του αλλά συμβουλάτορες. Ο αιφνιδιασμός στο διεθνές διευθυντήριο έφερε εκνευρισμό και την εκπαραθύρωση. Δεξί χέρι στις επιχειρήσεις ο Ευάγγ. Βενιζέλος.
Για τους ξένους οι δεσμεύσεις είναι δεσμεύσεις. Δεν είναι νόμοι Λοβέρδου. Από το αυτί λοιπόν ο Αντ. Σαμαράς και στον Παπαδήμο το μεσοπρόθεσμο και το κούρεμα.
Τρία χρόνια αργότερα.
Ο Αντ. Σαμαράς, ελπίζοντας ότι κωλυσιεργώντας την εφαρμογή δυσβάσταχτων και αντιλαϊκών μέτρων (έχουν ξεμείνει 700 προαπαιτούμενα), για τα οποία (τα νομιμοποίησε αφού τα λάνσαρε σαν επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου) δεσμεύτηκε υπογράφοντας το δεύτερο μνημόνιο, θα επιτύγχανε την επιβίωση της κομματοκρατίας (ελίτ/κόμμα), ενεπνεύσθη μομφή στην κυβέρνησή του (συνεβουλεύθη την Α. Μέρκελ;). Ελπίζει στη διάσωση της κομματοκρατίας με δημοκρατική νομιμοποίηση.
Αν δεν τη συνεβουλεύθη και αποτελεί πρωτοβουλία ο αιφνιδιασμός στο διεθνές διευθυντήριο, θα φέρει εκνευρισμό και την εκπαραθύρωση. Δεξί χέρι στις επιχειρήσεις ο Ευάγγ. Βενιζέλος.
Η δήλωση Ντράγκι πιθανά να αποδειχθούν οι Κάνες του Αντ. Σαμαρά.
Από το αυτί λοιπόν ο Αλ. Τσίπρας στον οποιονδήποτε και στη συνέχεια στο τρίτο μνημόνιο και στη ρύθμιση του χρέους.
Εκτός και η μοίρα του τόπου αλλάξει.
Βασίλης Βίτσης
