«Κράτος – Εκκλησία: ευλαβική ρεαλπολιτίκ»
Ελλογιμώτατε κ. Διευθυντά,
Στην έγκριτη Εφημερίδα Σας της 1/10/2014, σελ. 8, δημοσιεύσατε άρθρο του κ. Κωστή Παπαϊωάννου, Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με τίτλο «Κράτος-Εκκλησία: ευλαβική ρεαλπολιτίκ» στο οποίο ο αξιότιμος κ. Πρόεδρος διαμαρτύρεται διότι δεν ελήφθη υπ’ όψιν κατά την ψήφιση του Νόμου για την Νομική μορφή των Θρησκευτικών Κοινοτήτων στην Ελλάδα, σχέδιο Νόμου της Επιτροπής του σχετικά με τις σχέσεις Πολιτείας και Θρησκευτικών Κοινοτήτων. Ισχυρίζεται ότι «η Πολιτεία αφήνει στην άκρη το μέγιστο και ακανθώδες που είναι η ρύθμιση των σχέσεών της με την Ελλαδική Εκκλησία». Ανεζήτησα στο Διαδίκτυο το βιογραφικό του κ. Προέδρου για να ενημερωθώ για την επιστημονική του κατάρτιση και διακρίβωσα ότι δεν διαθέτει νομική παιδεία. Διαθέτει όμως τη διάθεση να αναφέρεται σε νομικά θέματα και μάλιστα συνταγματικού δικαίου τα οποία έχουν ηυξημένη τυπικότητα και πολλαπλές δυναμικές που δεν προσεγγίζονται με την απλουστευτική μέθοδο του συντάκτη. Ειδικώτερα η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος κατά τις διατάξεις του άρθρου 1, παραγρ. 4 του Ν. 590/1977 (Περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος ΦΕΚ Α’ 146/1977) «κατά τας νομικάς αυτής σχέσεις είναι ΝΠΔΔ» αλλά ΝΠΔΔ στην Ελληνική έννομη τάξη είναι δυνάμει της διεθνούς Συνθήκης της Λωζάννης οι Μουσουλμανικές Μουφτείες της Θράκης, που έχουν και δικαιοδοτική κρατική εξουσία επί δικαιοδοτικών θεμάτων των Ελλήνων Μουσουλμάνων πολιτών, καθώς και οι εν Ελλάδι Ισραηλιτικές Κοινότητες. Η Νομική Προσωπικότης Δημοσίου Δικαίου των ανωτέρω θρησκευτικών κοινωνιών απενεμήθη από την Ελληνική Πολιτεία διά ιστορικούς και νομικούς λόγους χωρίς αυτό ουδόλως να απομειώνει την διαχρονικώς συνταγματικώς αναγνωριζομένη αρχή της ανεξιθρησκείας για κάθε θρησκευτική παραδοχή που δεν έχει κρύφια δόγματα (γνωστή θρησκεία) και η λατρεία της δεν αντίκειται στα χρηστά ήθη και την δημόσια τάξη, δηλ. δεν αποτελεί καταστροφική λατρεία, ως λόγου χάρη διάφορες γκουρουϊστικές ομάδες ή ο σατανισμός.
Επομένως η ρύθμιση των διακριτών νομικών ρόλων Εκκλησίας και Πολιτείας είναι δεδομένη με το ισχύον Σύνταγμα. Αυτό που επιδιώκεται είναι ο χωρισμός Εκκλησίας και Εθνους δηλ. ο βίαιος αποχρωματισμός του Ελληνικού λαού από την θρησκευτική του παραδοχή και πίστη. Συνεπώς τα νομικά ζητήματα που εγείρονται εν προκειμένω είναι αδυσώπητα διότι είναι εντελώς ασύμβατο με τις αρχές του κράτους δικαίου να υποβιβάσεις την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος σε ΝΠΙΔ και να διατηρήσεις την ίδια στιγμή τις Μουσουλμανικές Μουφτείες και τις Ισραηλιτικές Κοινότητες σε ΝΠΔΔ. Κατά ταύτα η απλουστευτική προσέγγιση του ελλογιμωτάτου κ. Προέδρου ευθέως αποβαίνει ανεπέρειστη διότι αγνοεί ουσιώδη νομικά θέματα όπως τα ανωτέρω.
Μετά τιμής
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Απάντηση
Χαίρομαι που ο Σεβασμιώτατος εξακολουθεί να παρακολουθεί τα γραπτά μου. Εκπλήσσομαι βέβαια που αναζήτησε στο διαδίκτυο στοιχεία του βιογραφικού μου σημειώματος, ενώ θα μπορούσαν ίσως να τον πληροφορήσουν σχετικά και οι βουλευτές που τον συνόδευαν παλαιότερα στην από κοινού υποβολή μηνύσεων κατά καλλιτεχνών. Δυστυχώς, οι περισσότεροι βρίσκονται σήμερα προφυλακισμένοι με την κατηγορία πως συγκρότησαν εγκληματική οργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, χαίρομαι που αναγνωρίζει ο Σεβασμιώτατος την εξέχουσα θέση της νομικής επιστήμης, και ιδίως του συνταγματικού δικαίου, στα ζητήματα των σχέσεων κράτους και Εκκλησίας. Παρόλο που θεωρεί τα θέματα αυτά λυμένα, ευελπιστώ ότι θα εγκύψει τελικά στη σχετική απόφαση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία βασίστηκε σε πρόταση της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η πρόταση αυτή καταρτίστηκε από ομάδα εμπειρότατων νομομαθών και συνταγματολόγων, μεταξύ των οποίων ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Ν. Αλιβιζάτος.
Κωστής Παπαϊωάννου
…………………………………………
H «απασφάλιση»
Αναρωτιέμαι, αν ο κ. Σαμαράς εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ή εάν εξαγόρασε τη θητεία του, χωρίς να κάνει ούτε τη βασική εκπαίδευση. Εκτός εάν απλώς δεν γνωρίζει ελληνικά, πράγμα που συμβαίνει με πολλούς πολιτικούς τα τελευταία χρόνια (και με τους λογογράφους τους).
Τον άκουσα να λέει στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της Ν.Δ. ότι με την πολιτική του «κράτησε μια χειροβομβίδα με τον φόβο να σκάσει στα χέρια του»! Αυτός όμως δεν δείλιασε! Κατόρθωσε και «την απασφάλισε»!(sic) Εδώ χειροκρότησαν οι νοήμονες ακροατές του!
Οταν όμως «απασφαλίζεις» μια χειροβομβίδα, έχεις 2 επιλογές: ΄Η την κρατάς σφιχτά στο χέρι μέχρι να μουδιάσουν τα δάχτυλά σου και να χαλαρώσουν, οπότε θα εκραγεί στα χέρια σου. ΄Η την πετάς, για να σκοτώσει τους εχθρούς σου.
Δυστυχώς ο κ. Σαμαράς δεν μας είπε τι τελικώς έκανε. Δυσκολευόταν προφανώς να πει, ότι την πέταξε στον λαό με τα γνωστά θύματα (γιατί δεν πιστεύω ότι την κρατάει ακόμα στο χέρι του).
Πάντως για ένα να είναι βέβαιος: Εφτασε η ώρα που ο καθημαγμένος λαός θα τον επιβραβεύσει για τον… ηρωισμό του!
Νίκος Ζούγρας, Αθήνα
