Ένα αθησαύριστο κείμενο του Παπαδιαμάντη που ανακαλύφθηκε το 2013 (δεν περιλαμβάνεται σε καμία από τις δύο συλλογές των απάντων του μεγάλου μας λογοτέχνη).

Θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά, το Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014!

Για πρώτη φορά δημοσιεύτηκε το 1906, ενώ ο Παπαδιαμάντης ήταν εν ζωή, σε περιοδικό της εποχής. Ποτέ δεν έχει τυπωθεί σε βιβλίο και είναι ένα σπάνιο και πολύτιμο εύρημα!

Από το εισαγωγικό σημείωμα του Νίκου Σαραντάκου:

«Στο σημείωμά του στον 4ο τόμο των Απάντων του Παπαδιαμάντη, ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος αναφέρει τέσσερα παπαδιαμαντικά διηγήματα που παρέμεναν ανεύρετα ενώ είναι γνωστή από άλλες πηγές η ύπαρξή τους. Ένα από αυτά είναι και η «Νοσταλγία του Γιάννη», που ξέρουμε ότι δημοσιεύτηκε στις 25 και 26 Απριλίου 1906 στην εφημ. Αλήθεια, της οποίας μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί πλήρες σώμα·»
«Το διήγημα έχει όλες τις παπαδιαμαντικές αρετές και αγγίζει θέματα οικεία στον αναγνώστη του Παπαδιαμάντη. Η περιγραφή του οργανοπαίχτη και του πανηγυριού παραπέμπει στην ευδιάκριτη ομάδα των «γλεντζέδικων» διηγημάτων του Παπαδιαμάντη (σαν την «Τρελή βραδιά»), ενώ ο καημός των ζώων που έχασαν τον αφέντη τους θυμίζει το διήγημα «Ο Γαγάτος και τ’ άλογο», όπου και πάλι υπάρχει ένα άλογο που δουλεύει σε αλογόμυλο. Ο Γιάννης ο Λιοσαίος, ο γέρος με τα παιδιάστικα φερσίματα, παίρνει τη θέση του στη χορεία των παπαδιαμαντικών περιθωριακών. Κι αλλού στον Παπαδιαμάντη βρίσκουμε μορφές ανθρώπων που δεν έχουν συγγενείς, ούτε πολλές επαφές με τους άλλους, αλλά αγαπούν πολύ τα ζώα τους (πρόχειρα σκέφτομαι τον Στάθη Μπόζα της «Γλυκοφιλούσας» ή τον πάτερ Νικόδημο του «Βαρδιάνου»), αλλά νομίζω ότι εδώ αυτό το χαρακτηριστικό διαγράφεται πολύ πιο καθαρά.»

Διαβάστε το κείμενο  της Νόρας Ράλλη στην «Εφ.Συν.»: Αγνωστο διήγημα του Παπαδιαμάντη

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – βιογραφικό

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874.

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του.

Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η «Μετανάστις» στην εφημερίδα «Νεόλογος». Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του «Οι έμποροι των Εθνών» στην εφημερίδα «Μη χάνεσαι». Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην «Ακρόπολη» το μυθιστόρημά του «Γυφτοπούλα», όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ' όπου δημοσιεύει τη «Φόνισσα».

Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου.

Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον «Παρνασσό» η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.

Πατήστε εδώ για να δηλώσετε συμμετοχή στο διαγωνισμό

Επιμέλεια: ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ, [email protected], τηλ.: 211 104 5161