02/11/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Το μάνατζμεντ ανακαλύπτει το θέατρο

Τα αυριανά στελέχη των επιχειρήσεων μαθαίνουν τον ρόλο τους και ανακαλύπτουν τις ξεχασμένες αξίες μέσα από ένα μάθημα που γέννησε η κρίση παντρεύοντας το θέατρο με τη διοίκηση επιχειρήσεων.
      Pin It

Της Αλεξάνδρας Λεφοπούλου

 

Ο κόσμος όλος είναι μια σκηνή, έγραψε ο Ουίλιαμ Σέξπιρ. Οι επιχειρήσεις είναι μέρος αυτής της σκηνής, σκέφτηκαν στο ΑLBA και οι φοιτητές του ΜΒΑ προσπάθησαν να την προσεγγίσουν μέσα από ένα μάθημα που για πρώτη φορά διδάσκεται διεθνώς, αποτελώντας καινοτομία στον ακαδημαϊκό χώρο.

 

Oι φοιτητές δούλεψαν σε ομάδες γράφοντας δικά τους κείμενα όπου αποτύπωσαν τις απόψεις τους για το μάνατζμεντ, τις επιλογές καριέρας και την επιχειρηματική ηθική, υπενθυμίζοντας αξίες και απόψεις που η καθημερινότητα συχνά… αποσιωπά ή φαίνεται να έχει ξεχάσει.

 

«Από τη στιγμή που ξέσπασε η οικονομική κρίση», μας λέει ο Νίκος Μυλωνόπουλος αντιπρύτανης ακαδημαϊκών προγραμμάτων, «έχει ξεκινήσει μια διεθνής συζήτηση για τον ρόλο του ΜΒΑ στην κοινωνία. Ολα τα μεγάλα πανεπιστήμια αρχίζουν να εισάγουν άλλου τύπου μαθήματα που βοηθούν σε διαφορετικές προσεγγίσεις. Για παράδειγμα, το Harvard στέλνει τους φοιτητές του στις αναπτυσσόμενες χώρες για να ξεφύγουν από το στερεότυπο του αμερικανικού επιχειρείν.

 

Επίσης, όλα τα Business schools προσπαθούν να εντάξουν στα προγράμματα των ΜΒΑ ανθρωπιστικές επιστήμες, φιλοσοφία ή θέματα ηθικής. Εμείς είχαμε από χρόνια εντάξει μαθήματα όπως η επιχειρηματική ηθική ή η αριστοτελική φρόνηση στην επιχειρηματική ηθική. Τα τελευταία χρόνια, η κρίση ανέδειξε την ανάγκη για διαφορετικές προσεγγίσεις και λιγότερο τεχνοκρατικά προγράμματα διεθνώς, οπότε στο πρόγραμμα προστέθηκαν μαθήματα όπως αυτό της δημιουργικότητας. Η αναζήτηση για κάτι νέο οδήγησε στο θέατρο καθώς διαθέταμε το δυναμικό για να το υποστηρίξουμε».

 

Σημαντικό ρόλο στη λήψη της απόφασης, όπως εξηγεί η καθηγήτρια Ολγα Επιτροπάκη, έπαιξε και το δυναμικό των φοιτητών. Το μάθημα προστέθηκε ως επιλογή και συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του 70% των φοιτητών του ΜΒΑ.

 

Η φιλοσοφία του μαθήματος ήταν απλή: Τόσο το μάνατζμεντ όσο και το θέατρο έχουν στοιχεία απόδοσης ενός ρόλου. Το μάνατζμεντ ενέχει το στοιχείο έκθεσης απέναντι στο κοινό ενώ το θέατρο έχει πολλά στοιχεία που μπορούμε να αξιοποιήσουμε στη διοίκηση όπως η φρόνηση, η ηθική και η ηγεσία. Ακόμη και αυτές καθαυτές οι θεατρικές ομάδες και οι επικεφαλής τους παρουσιάζουν ενδιαφέρον σαν ομάδες και τρόπος δουλειάς και ηγεσίας.

 

Για το μάθημα συνεργάστηκαν τρεις καθηγήτριες. Οταν ξεκίνησαν τα μαθήματα και οι φοιτητές πληροφορήθηκαν ότι θα έπρεπε εκτός από θεωρία θεάτρου και το σκέλος που αφορούσε τη σύνδεση θεάτρου- μάνατζμεντ, να συνεργαστούν για να γράψουν, να σκηνοθετήσουν και να παρουσιάσουν ένα δικό τους μικρό θεατρικό έργο σε κοινή παράσταση, αρχικά ένιωσαν αμήχανα.

 

«Στην αρχή αντέδρασαν έντονα, είπαν «αποκλείεται!»», μας λέει η καθηγήτρια Κατερίνα Νικολοπούλου. «Στη συνέχεια, ήταν εκπληκτική η εμπειρία να τους βλέπουμε να δουλεύουν με τέτοιο πάθος. Οι ομάδες δεν λύθηκαν αμέσως. Παθιάστηκαν όμως γρήγορα με αποτέλεσμα να εκτεθούν, στοιχείο απαραίτητο στην τέχνη. Οι τελευταίες μέρες ήταν πολύ έντονες. Δουλεύαμε μέχρι τα ξημερώματα. Ομως αυτό που είχε σημασία τελικά ήταν ότι, στο τέλος της εμπειρίας, αυτό που έζησαν τους έμαθε πώς να συνεργάζονται ακόμη και με ανθρώπους διαφορετικούς, πώς να γίνονται πιο τολμηροί, πώς να επικοινωνούν με κοινό ξεκάθαρο μήνυμα. Μέσα στις ομάδες υπήρχε όλη η γκάμα των ανθρώπων που κατάφεραν να ξεπεράσουν και τις δικές μας προσδοκίες. Κατάφεραν να αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματα του κάθε μέλους της ομάδας, αλλά πάνω από όλα σηκώθηκαν από τα καθίσματα και εργάστηκαν σκληρά σαν ομάδα για έναν σκοπό ξεπερνώντας στερεότυπα. Ξαφνικά μεγαλειώδη έργα, όπως αυτά της αρχαίας τραγωδίας ή του Σέξπιρ, έγιναν προσιτά μέσα από τα διλήμματα που έθεσαν στα δικά τους έργα οι 4 ομάδες. Ωστόσο, οι αποφάσεις που πήραν οι συμμετέχοντες δεν πάρθηκαν για να ευχαριστήσουν αλλά για να δείξουν έναν άλλο τρόπο σκέψης. Εφτιαξαν αυτό που τους πήγαινε πιο πολύ!».

 

Τέσσερις διαφορετικές ομάδες με αντίστοιχο αριθμό έργων γραμμένων από τα μέλη της καθεμιάς παρουσίασαν στο τέλος της διαδικασίας τη δουλειά τους. Τα διλήμματα που έθεσε κάθε ομάδα είναι διαφορετικά.

 

Οι ομάδες των φοιτητών που συμμετείχαν στο μάθημα ανήκουν σε ηλικίες μεταξύ 30 και 40 χρόνων. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κάποια κοινά χαρακτηριστικά έτσι όπως αναδεικνύονται μέσα από τις ιστορίες που παρουσιάστηκαν; Η Ολγα Επιτροπάκη αναγνωρίζει ως εντονότερο στοιχείο αυτό «της προσωπικής κρίσης και της πραγμάτωσης των φιλοδοξιών χωρίς να προδοθούν οι προσωπικές αξίες. Για παράδειγμα, ένα από τα έργα είχε τον τίτλο «Επιλογές», ενώ κάποιο άλλο αφορούσε «εκτροχιασμό» στελεχών και απόφαση για στροφή στην καριέρα και ενασχόληση με κάτι εντελώς διαφορετικό. Επίσης, έντονο ήταν το στοιχείο της αναφοράς στην ηθική και τη διαφθορά».

 

«Τα θέματα μπορεί να φαίνονται τετριμμένα σήμερα και πλέον δεν σοκάρουν κανέναν. Ωστόσο, το σημαντικό είναι ότι οι ομάδες των φοιτητών τα ανάδειξαν σε ενδιαφέρουσες ιστορίες σε βαθμό που και οι ίδιοι οι φοιτητές δεν θα μπορούσαν να φανταστούν» παρατηρεί ο Νίκος Μυλωνόπουλος.

 

Σημαντικό είναι και το στοιχείο της επιχειρηματικότητας ως επιθυμητού δρόμου. Σε κάποιες περιπτώσεις ιστοριών παρουσιάστηκε ως αντιπαράθεση μεταξύ εταιρικού περιβάλλοντος και προσωπικών επιλογών, συχνά συνδεδεμένο με θέματα ηθικής. «Το να είσαι αυθεντικός και να μένεις πιστός στις αρχές και τα ιδανικά σου» επισημαίνει η Ολγα Επιτροπάκη, ενώ η Κατερίνα Νικολοπούλου σημειώνει ότι ο κόσμος που παρουσιάστηκε μέσα από τις επιλογές των φοιτητών που συμμετείχαν στις ομάδες τη γέμισε ελπίδες για το περιβάλλον των επιχειρήσεων και εύχεται να ακολουθήσουν τέτοιες επιλογές στην πραγματική τους επαγγελματική ζωή.

 

Ή όπως γράφει ο ποιητής:

«Σειρά σου τώρα,

χωρίς φώτα,

χωρίς σκηνικά και θεατές,

να παίξεις εαυτόν»

(«Στο Υπερώον», Γιάννης Ρίτσος)

 

Scroll to top