Από το τέλμα του δημόσιου χρέους η χώρα μας μπαίνει κατευθείαν στο τέλμα του ιδιωτικού. Και το χειρότερο είναι πως πρώτοι μπαίνουν πάλι αυτοί που ήδη έχουν εξουθενωθεί
Περισσότερα.. »
Του Τάσου Παππά Το έχουμε ξαναπεί: Για τους κατοίκους αυτής της χώρας (όχι για όλους, σίγουρα όμως για τους περισσότερους) τα μνημόνια είναι μια τραγωδία σε συνέχειες, αλλά για τον δικομματισμό ήταν σανίδα σωτηρίας. Απ’ αυτά κρατήθηκαν τα δύο κόμματα για να γλιτώσουν. Παρουσιάζοντάς τα ως μονόδρομο, με τη βοήθεια των πρόθυμων δικτύων μαζικής παραπλάνησης, κατάφεραν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες και πέτυχαν να αναβάλουν την πλήρη αποδόμησή τους. Επικαλούμενα τους δανειστές και εκβιάζοντας τους βουλευτές τους πέρασαν πολιτικές που κάτω από άλλες συνθήκες ούτε που θα διανοούνταν να εφαρμόσουν. Ολα τα απεχθή μέτρα εντάχθηκαν
Περισσότερα.. »
Του Ηλία Μπεριάτου* Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για την (κατ’ ευφημισμόν) «προστασία του αιγιαλού» είναι ανάγκη να ξαναδούμε το θέμα των ακτών. Είναι αδιανόητο, σε μια κατ’ εξοχήν παράκτια χώρα όπως η Ελλάδα, με δυσανάλογα μεγάλο μήκος ακτών (16.000 χλμ.) σε σχέση με την έκτασή της (130.000 τ.χλμ.), να μην υπάρχει μια συνεπής πολιτική για τις ακτές. Ο αιγιαλός καθορίζεται από τη φύση, ενώ η παραλία δημιουργείται από την Πολιτεία ακριβώς για την «απόλαυση» του αγαθού του αιγιαλού. Το οικοσύστημα αυτό βρίσκεται κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή του θαλάσσιου μετώπου -ή μάλλον στο
Περισσότερα.. »του Γιώργου Κρικρή* Καινοτομία και επιχειρηματικότητα μέχρι σήμερα ήταν δύο έννοιες δαιμονοποιημένες για την ελληνική κοινωνία που θεωρεί μόνη σωτηρία «να διοριστεί το παιδί στο δημόσιο». Σιγά – σιγά μπαίνουν προοδευτικές παραγωγικές έννοιες στο λεξιλόγιο μας κι αυτό είναι θετικό. Οι τοπικές κοινωνίες και οι Δήμοι οφείλουν να δώσουν ερεθίσματα για δημιουργική σκέψη σε συνδυασμό με κίνητρα για δράσεις εξωστρέφειας και συμμετοχικότητας των πολιτών. Οι δήμοι είναι αναγκαίο να ξεκολλήσουν την έρευνα και την καινοτομία από τα εργαστήρια. Οι νέες δημοτικές αρχές πρέπει να πάψουν να αποτελούν οργανισμούς απλής διαχείρισης. Είναι πια
Περισσότερα.. »
Του Γιώργου Ν. Οικονόμου* Ενας από τους μύθους της νεοελληνικής ιδεολογίας είναι η περιβόητη «συνέχεια» αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και βυζαντινού χριστιανισμού. Oμως τέτοια συνέχεια δεν υπήρξε, αλλά αντιθέτως μεταξύ των δύο κόσμων υπήρξε ρήγμα, τομή, χάσμα, το οποίο ήλθε ως αποτέλεσμα τριών ιστορικών πολιτισμικών και πολιτικών αλλαγών. Η πρώτη ιστορική ρήξη ήταν η ήττα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας από τις μακεδονικές φάλαγγες του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ. και η τελική κυριαρχία τους το 322 π.Χ. Μετά την ήττα αυτή και το τέλος του δημοκρατικού πολιτισμού, μετά την απώλεια της
Περισσότερα.. »
Του Κώστα Ζώρα* Το δημόσιο αυτοδιοικούμενο δημοκρατικό πανεπιστήμιο υπήρξε πάντοτε ο κορυφαίος θυματικός αποδέκτης των δεινών στη νεότερη σκοτεινή ελληνική ιστορία του αυταρχισμού, του ολοκληρωτισμού, της κυβερνώσας οικονομικής ολιγαρχίας και των συμφερόντων των ξένων προστατών. Το προκατοχικό και μετακατοχικό ερεβώδες ελληνικό κράτος απέλυσε από το πανεπιστήμιο τούς κορυφαίους νομοδιδάσκαλους Αλέξανδρο Σβώλο και Κωνσταντίνο Τριανταφυλλόπουλο. Η απεχθής στρατιωτική χούντα της 21ης Απριλίου 1967 απέλυσε με «συντακτική πράξη» τον Φεβρουάριο του 1968, εξόρισε ή καταδίωξε τους αείμνηστους καθηγητές ή υφηγητές Αριστόβουλο Μάνεση, Φαίδωνα Βεγλερή, Δημήτρη Ευρυγένη, Γεώργιο Ζώρα, Γεώργιο Τενεκίδη, Γεώργιο–Αλέξανδρο Μαγκάκη, Σάκη Καράγιωργα,
Περισσότερα.. »
Το ημερολόγιο δείχνει 6 Μαΐου 2012. Τα αποτελέσματα των πρώτων εθνικών εκλογών μετά από δύο χρόνια επίσημης χρεοκοπίας της Ελλάδας επικυρώνουν την κατάρρευση των μεταπολιτευτικών πολιτικών συσχετισμών. Η Ν.Δ. υπό τον Αντ. Σαμαρά, ζητώντας αυτοδυναμία (!), οδηγείται στη χειρότερη μεταπολεμικά επίδοση της συντηρητικής παράταξης με ποσοστό 18,8%, χάνοντας πάνω από ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους σε σχέση με το οδυνηρό αποτέλεσμα του 2009, το οποίο οδήγησε τον Κ. Καραμανλή σε αποχώρηση από την ηγεσία της. Το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώνεται στο 13,2%, ο ΣΥΡΙΖΑ σκαρφαλώνει στο 16,8% και η νεοσύστατη ΔΗΜΑΡ φτάνει το 6,1%. Παρά το -καλπονοθευτικό για τέτοια
Περισσότερα.. »
Του Τάσου Παππά Τώρα που τελείωσε, με τον τρόπο που τελείωσε, το θέμα της «μικρής ΔΕΗ» και η κυβέρνηση απέφυγε με καθ’ όλα «νόμιμο» και θεσμικά «άψογο» τρόπο, όχι βεβαίως το δημοψήφισμα, γιατί οι 180 ψήφοι δεν θα συγκεντρώνονταν, αλλά τη συζήτηση στη Βουλή για το δημοψήφισμα, το ενδιαφέρον της εστιάζεται στη διαδικασία υλοποίησης της «μεταρρύθμισης». Να βρεθούν δηλαδή οι υποψήφιοι αγοραστές για να προχωρήσει η υπόθεση, που είναι μεν σοβαρή, όχι όμως τόσο ώστε να ερωτηθούν οι πολίτες. Θα πείτε, εδώ δεν ρωτήθηκαν οι πολίτες για άλλα πολύ πιο κρίσιμα ζητήματα (Μνημόνιο, εργασιακά,
Περισσότερα.. »
Του Θεόδωρου Π. Παπαθεοδώρου* Οι εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στην Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου, επανέφεραν στον δημόσιο διάλογο, με ιδιαίτερη ένταση, το ζήτημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Από διαφορετικές αφετηρίες και ίσως με παράλληλες (και όχι πάντα συγκλίνουσες) στοχεύσεις, η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης εμφανίζεται πλέον ως μια πολιτική αναγκαιότητα και ταυτίζεται με τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού υποκειμένου. Η «νοητή» Κεντροαριστερά φαίνεται να αναζητά όρους και προϋποθέσεις για την αυτοδύναμη συγκρότηση και ύπαρξή της, σχεδόν στη ρωγμή του χρόνου, δηλαδή
Περισσότερα.. »
Του Ευάγγελου Αυδίκου* Η εποχή μας είναι αντι-ηρωική. Η σκιά του χεριού της νέας «οικονομικής τάξης» έχει αφαιρέσει τη μαγεία των παλιών καιρών. Αυτοί που κάποτε συνάρπαζαν τα πλήθη και φούσκωναν τις προσδοκίες αποδείχτηκαν μπαλόνια που δεν άντεξαν στο ξαφνικό μπουρίνι. Πολιτικοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, που μιλούσαν για λογαριασμό ενός άλλου κόσμου, έχασαν τη λάμψη τους. Κατάντησαν, πολλοί απ’ αυτούς, κύμβαλα αλαλάζοντα που κανείς δεν τους δίνει πλέον σημασία. Ξεθώριασε το λούστρο τους. Ο λόγος τους έχασε την αξιοπιστία του. Τη θέση τους πήραν οι οικονομολόγοι και οι οικονομολογούντες, τα προϊόντα της νέας εποχής
Περισσότερα.. »
Του Τάσου Παππά Η ανανεωτική Αριστερά με πολλές πρωτότυπες και ρηξικέλευθες ιδέες για τη χώρα, το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία γεννήθηκε από μία διάσπαση (1968), αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει σημαντικό ζωτικό χώρο. Ο ευρωκομμουνισμός, δημοφιλής σε Ιταλία, Ισπανία και για κάποιο διάστημα στη Γαλλία, δεν κατάφερε να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην περιοχή της ελληνικής Αριστεράς. Οι αριστεροί προτίμησαν να πριμοδοτήσουν τον αυθεντικό εκπρόσωπο της πατρίδας του σοσιαλισμού (ΚΚΕ) και κυρίως το φουριόζικο κίνημα με τους προωθημένους στόχους και τη ριζοσπαστική ρητορική (ΠΑΣΟΚ) που υποσχόταν πειστικά την αποκαθήλωση της Δεξιάς. Πιεζόμενο το
Περισσότερα.. »
Του Βίκτωρα Νέτα Υποσχέθηκε η κυβέρνηση με δηλώσεις και του ίδιου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά μια σειρά από φοροελαφρύνσεις για να ανασάνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι και προπαντός αυτοί των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων -που είναι κυρίως οι μισθωτοί και συνταξιούχοι- από τις εξοντωτικές επιβαρύνσεις, που τους έχουν κυριολεκτικά γονατίσει, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς, μαζί με τους ανέργους, έχουν οδηγηθεί στην εξαθλίωση και στα συσσίτια. Η τρόικα των ανάλγητων δανειστών ήρθε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα με άγριες διαθέσεις και ούτε καν δέχτηκε να συζητήσει τις κυβερνητικές προτάσεις για φοροελαφρύνσεις. Εν ψυχρώ της
Περισσότερα.. »
Το ότι η Ελλάδα των μνημονίων είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ του 2008 είναι πράγματι αλήθεια. Δεν είναι όμως δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου
Περισσότερα.. »Του Θωμά Τσαλαπάτη Τα ρολόγια τρέχουν παράλληλα με τον χρόνο της πόλης. Ιδροκοπούν να τον επιμερίσουν, να τον καταγράψουν, να τον τοποθετήσουν. Μετρούν τον παλμό της πόλης, προσπαθώντας να επιβεβαιώσουν πως στέκει όρθια και ζωντανή. Κάπου ανάμεσα στην υπεροψία της ακρίβειάς τους και την ασυναίσθητη παρουσία που επιβάλλει ο λειτουργικός τους ρόλος, τα ρολόγια στέκουν εκεί. Μοιρασμένα σε βιτρίνες και τσέπες, καμπαναριά και κομοδίνα, δημόσιες πλατείες και ιδιωτικά ράφια. Με ύφος κάλπικης αυταπάρνησης σε κοιτούν σαν να σου λένε πως μετρούνε για σένα, πράττουν στη θέση σου, όχι μόνο υπενθυμίζοντας τις αδυναμίες σου, αλλά
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
