Του Θωμά Τσαλαπάτη Κάθε τέλος είναι και μια στιγμή απολογισμού. Σήμερα που το ΠΑΣΟΚ στέκει συρρικνωμένο μέχρι την εξαφάνιση, ένα μεταμοντέρνο ΚΟΔΗΣΟ σε έναν αγώνα δρόμου από το σήμερα του ενεστώτα στο χθες του αορίστου, είναι ίσως ο κατάλληλος χρόνος να αναλογιστούμε: Τι είναι ΠΑΣΟΚ; Οχι τις πολιτικές, τα πρόσωπα, την ιστορία. Αλλά τις ανεπαίσθητες πινελιές που έβαψαν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες την καθημερινότητά μας. Οχι απλά τα στοιχειωμένα ζιβάγκο, τα θερισμένα μουστάκια και τον ίλιγγο των ζεϊμπέκικων, αλλά την κληρονομιά του βαθύτερου τραύματος, αυτού που δεν φαίνεται αλλά αιμορραγεί σιωπηλά. Τι είναι λοιπόν
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Κάθε φορά που το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εκδίδει τις μελέτες του για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προβλέψεις του για το μέλλον της εργασίας και του ασφαλιστικού συστήματος, οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες στραβώνουν τα μούτρα τους και εγκαλούν τους επιστήμονες του ινστιτούτου για πολιτικές σκοπιμότητες και για στρεβλή απεικόνιση της πραγματικότητας. Ωστόσο, η ζωή δικαιώνει τους ερευνητές και χλευάζει τις αισιόδοξες εκτιμήσεις των δοκησίσοφων του δικομματικού κυβερνητικού μπλοκ. Να θυμίσουμε, για την ιστορία, πόσο έξω έπεσαν οι σκιτζήδες των κυβερνητικών επιτελείων για το ύψος της ύφεσης, τον
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ζαμπετάκη* Tον Γενάρη του 2010, τα δύο παιδιά μου ξεκίνησαν μαθήματα κολύμβησης στην πισίνα του Ολυμπιακού Σταδίου. Είχαν την τύχη να έχουν δάσκαλο τον Μάριο Ζ. Και γράφω τύχη διότι ως γονιός (και δάσκαλος κι εγώ…) μπορούσα να δω από τις εξέδρες της πισίνας το χαμόγελο των παιδιών μου κατά τη διάρκεια του μαθήματος κολύμβησης. Και ένας χαρούμενος μαθητής είναι πάντα ένας καλός μαθητής και θα γίνει… όταν μεγαλώσει Ανθρωπος (με το Α κεφαλαίο!). Και όλα αυτά χάρη στον Μάριο! Ο Μάριος όμως πήγε σε μια πορεία στις 11.3.2010 για
Περισσότερα.. »Του Παναγιώτη Κουρουμπλή* Στην Ελλάδα η δαπάνη του γενόσημου φαρμάκου, ελληνικού ή εισαγόμενου, προσεγγίζει το 20% της συνολικής δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης. Ανάμεσα στα μέλη της ευρωζώνης ίσως είμαστε η χώρα που έχει το μικρότερο ποσοστό κατανάλωσης γενόσημων φαρμάκων, κι αυτό έχει τη δική του ερμηνεία. Το 70% της ελληνικής φαρμακευτικής δαπάνης αφορά περίπου 100 πρωτότυπα φάρμακα. Αυτό σημαίνει ότι οι εισαγωγικές εταιρείες των πολυεθνικών, ενεργώντας με διάφορους τρόπους, πάνω και κάτω από το τραπέζι, κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν ποσοστό 80% της δημόσιας δαπάνης. Η Ελλάδα στη δεκαετία του ’80 κάλυπτε το 55% της δαπάνης σε
Περισσότερα.. »Του Γιώργου Ν. Οικονόμου* Η χρεοκοπία που διέρχεται η χώρα δεν είναι μόνο οικονομική και πολιτική, αλλά πρωτίστως και κυρίως χρεοκοπία ταυτότητας. Τα στοιχεία που συγκρότησαν τη νεοελληνική ταυτότητα ήταν κυρίως εθνικά και θρησκευτικά, με έμφαση στον Ελληνα και στον πιστό. Οι ιδέες και οι σημασίες στις οποίες στηρίχθηκε η ύπαρξη και η πορεία του νεοελληνικού μορφώματος ήταν: το «αναλλοίωτο» διαχρονικό έθνος, η «ανωτερότητα» της Ορθοδοξίας, η αυτοκρατορική δύναμη του χριστιανικού Βυζαντίου και η αίγλη της αρχαίας Ελλάδας. Οι ιδέες αυτές προσέδωσαν μια επίπλαστη συλλογική ταυτότητα, μια ψευδαίσθηση του συνανήκειν, διότι ήταν νεκρά
Περισσότερα.. »Του Ευάγγελου Αυδίκου* Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση «Ποιος τη ζωή μου», μια διαδρομή στη ζωή του σπουδαίου ανθρώπου, του μεγάλου καλλιτέχνη που σήκωσε στις πλάτες του και ένα τμήμα της σύγχρονης νεοελληνικής μας Ιστορίας. Του Μίκη Θεοδωράκη. Θα τολμούσα να πω πως η δραματοποίηση της ζωής του μεγάλου μουσουργού μπορούσε να τιτλοφορηθεί «Τι στη ζωή μας». Ολα όσα συμβαίνουν επί σκηνής δεν περιορίζονται στην οικογένεια και τις προσωπικές περιπέτειες του Μίκη. Είναι –ήταν– η παράσταση ένας καθρέφτης των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην προπολεμική και μεταπολεμική Ελλάδα. Είναι απότιση φόρου τιμής
Περισσότερα.. »Του Φώτη Παπούλια Οι γέροντες που συμμετείχαν στην Πομπή των Παναθηναίων κρατούσαν κλάδους ελαίας, για να δείχνουν νέοι, δηλαδή για να ξεγελούν τον χρόνο και να υπενθυμίζουν στη νεότερη γενιά ότι χωρίς την παρουσία τους τίποτα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Το θυμήθηκα παρακολουθώντας χθες σε κεντρικό ξενοδοχείο την επίσημη «πρώτη» της «Κίνησης των 58» για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, τη δημιουργία της ελληνικής εκδοχής της εξ Ιταλίας Ελιάς, δηλαδή τη σύσταση ενός πολιτικού μορφώματος, το οποίο, σύμφωνα με τους εμπνευστές της και την καθεστωτική μιντιακή υποστήριξη που φαίνεται να έχουν εξασφαλίσει, φιλοδοξεί
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Κάποτε ήταν το ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα της Δυτικής Ευρώπης. Από τις τάξεις του βγήκαν κορυφαίοι θεωρητικοί (Γκράμσι) και πολιτικοί μεγάλου βεληνεκούς (Τολιάτι, Μπερλινγκουέρ). Μπήκε στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με τον σοβιετικό μαρξισμό, κέρδιζε μεγάλους δήμους και περιφέρειες, έφτασε ένα βήμα πριν από τη συμμετοχή του στην κεντρική εξουσία, αλλά μια δολοφονία (του Αλντο Μόρο) σταμάτησε τη διαδικασία του ιστορικού συμβιβασμού με τους Χριστιανοδημοκράτες. Παρά το γεγονός ότι είχε κρατήσει σαφείς αποστάσεις από την ΕΣΣΔ, η κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού το 1989 δεν το άφησε ανέπαφο. Διασπάστηκε, εκσυγχρονίστηκε, μεταλλάχθηκε. Σήμερα
Περισσότερα.. »Το παρακάτω άρθρο του Αμερικανού μαρξιστή οικονομολόγου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» στις 4 Νοεμβρίου και η «Εφημερίδα των Συντακτών» το αναδημοσιεύει με την άδεια του συγγραφέα
Περισσότερα.. »Του Βίκτωρα Νέτα Το άρθρο της περασμένης Δευτέρας δεν κάλυψε πλήρως το τεράστιο ζήτημα της νόθευσης της λαϊκής βούλησης με τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, που εφαρμόζονται με διάφορες παραλλαγές σχεδόν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως τις μέρες μας. Χρειάζεται, λοιπόν, να επανέλθουμε, σημειώνοντας ότι ο σεβασμός και η κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας με την εγκαθίδρυση και λειτουργία ενός δημοκρατικού φιλελεύθερου πολιτεύματος ήταν μαζί με την απελευθέρωση του τόπου οι κορυφαίοι στόχοι της Εθνεγερσίας του 1821. Τα Συντάγματα του Αγώνα, τα δημοκρατικότερα του κόσμου την εποχή εκείνη, όπως βεβαιώνουν κορυφαίοι συνταγματολόγοι, αναγνώριζαν τη
Περισσότερα.. »Του Νικόλα Σεβαστάκη* Η νεωτερική πολιτική στηρίχτηκε, σε μεγάλο βαθμό, στις ιδεολογικές αφαιρέσεις. Η κοινωνία των πολιτών, η εργατική τάξη, το γενικό συμφέρον, η πρόοδος, υπήρξαν παρόμοιες αφαιρέσεις που λειτούργησαν ως πυξίδες για την πλοήγηση σε κοινωνικές πραγματικότητες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και εμπειρίες. Και μια και αναφέρω αυτούς τους δύο όρους, την αφαίρεση και την εμπειρία, νιώθω την ανάγκη να συστήσω την πολύ σημαντική πρόσφατη μελέτη του Παντελή Λέκκα με τον τίτλο «Αφαίρεση και εμπειρία. Μια φορμαλιστική θεώρηση του ιδεολογικού φαινομένου» (εκδόσεις Τόπος, 2012) που μυεί τον αναγνώστη σε όλο το εύρος αυτής της
Περισσότερα.. »Του Τάσου Παππά Η αντίθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ (από το 1991 και μετά) απέναντι στις δύο κορυφαίες επιλογές του κόμματος- τη δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού και τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζαννετάκη- ήταν δεδομένη. Ομως, όσο ζούσε ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο αρχιτέκτονας αυτών των κινήσεων, δεν ήταν εύκολο να αποδομηθούν. Αραιά και πού δημοσιεύονταν στα εκφραστικά όργανα του ΚΚΕ κάποια άρθρα με κριτικές αναφορές σε εκείνη την περίοδο, αλλά συζήτηση επί της ουσίας δεν είχε γίνει. Το θέμα «έκαιγε». Σήμερα, η ηγεσία του ΚΚΕ νιώθει αρκετά ισχυρή ώστε να πάρει σαφείς αποστάσεις από
Περισσότερα.. »Του Πάνου Γκαργκάνα* Στις 12 Δεκέμβρη δικάζονται ύστερα από μήνυση ενός συνεργάτη της Χρυσής Αυγής η Κατερίνα Θωίδου, δημοσιογράφος, και δύο υπεύθυνοι της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη», για τη στάση μας στο ζήτημα της ιθαγένειας για τα παιδιά μεταναστών. Πρόκειται για μια δίωξη που αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα όλων μας, για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα γιατί αποτελεί απειλή για την ελευθερία του Τύπου. Το κατηγορητήριο επικαλείται τον τυποκτόνο νόμο του 1994 που επιβάλλει πρόστιμο τουλάχιστον 30.000 ευρώ. Δικαιολογημένα όλες οι Ενώσεις συντακτών, τεχνικών και άλλων εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης έχουν
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Παντελάκη Σαν χθες, πέντε χρόνια πριν, δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Ενας 15χρονος μαθητής έπεφτε νεκρός ένα Σάββατο βράδυ στο κέντρο της Αθήνας από το όπλο ενός αστυνομικού. Τις ώρες και τις ημέρες που ακολούθησαν, η χώρα, και ιδιαίτερα η Αθήνα, γνώρισε ένα πρωτοφανές για τις ιστορικές της αναφορές γεγονός. Μια μαζική εξέγερση κυρίως νέων παιδιών που δεν έμοιαζε με καμιά άλλη. Χωρίς οργάνωση, χωρίς προετοιμασία, χωρίς κομματικά πρόσημα, χωρίς καν μια ατζέντα με καταγεγραμμένα αιτούμενα. Ηταν μια πραγματική έκρηξη που έμοιαζε ανεξέλεγκτη, είχε μεγάλη διάρκεια και, το κυριότερο, απελευθέρωσε δυνάμεις της κοινωνίας
Περισσότερα.. »
© 2025 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
