Ξεκίνησε σπουδάζοντας δημοσιογραφία, δούλεψε σε διαφημιστική και πριν από δύο χρόνια έκανε το παιδικό της όνειρο πραγματικότητα κυκλοφορώντας τον πρώτο της δίσκο. «Αυτή η δουλειά απαιτεί άπειρη υπομονή. Και δυστυχώς δεν έχει οδηγίες χρήσης», μας λέει γεμάτη όνειρα και αισιοδοξία

Της Μαρίνας Κουβέλη

Πριν από κάνα δυο χρόνια ακούσαμε πρώτη φορά το όνομά της. Είχε μόλις διασκευάσει με τόσο ωραίο τρόπο το κομμάτι «Η μπόσα Νόβα του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά κι είχε κατακλύσει τα ραδιόφωνα. Απόψε το βράδυ, που ο Φοίβος Δεληβοριάς δίνει στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων μια από τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές του συναυλίες, η Μαρίζα Ρίζου θα είναι εκεί για να ανοίξει τη βραδιά αλλά και να τραγουδήσει μαζί του ένα πολυαγαπημένο τραγούδι.

Σήμερα βεβαίως τη γνωρίζουμε καλύτερα, διότι στο μεταξύ έχει κυκλοφορήσει το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «Αλλη Ευτυχία», έχει δοκιμαστεί σε διάφορα live, έχει αναπτύξει την προσωπική της σχέση με το κοινό.

Στην Τεχνόπολη απόψε, συνοδευόμενη από τη δική της Big Band θα διασκευάσει αγαπημένα της τραγούδια όπως τα «Ελα πάρε μου τη λύπη», «Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου», «Ιt had better be tonight», «Twist and shout» αλλά θα ερμηνεύσει και κομμάτια από τον πρώτο προσωπικό της δίσκο. Το αγαπημένο της τραγούδι από αυτόν είναι το «Θυμωμένο βαλς». «Είναι ξεκάθαρα αυτό που με συγκινεί περισσότερο από όλα. Δεν πιστεύω σε αυτούς που λένε ότι αγαπούν όλα τα τραγούδια τους το ίδιο. Εγώ καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κομμάτια που κρύβουν πιο βαθιά πράγματα για τον δημιουργό τους. Για μένα το «Θυμωμένο βαλς» αντιπροσωπεύει μια προσωπική λύτρωση. Μιλά για κάποιον που πίστευε βαθιά στον εαυτό του, αλλά κάποιοι τον αμφισβητούσαν. Αυτό, λοιπόν, το τραγούδι είναι σαν να τους λέει: «τα κατάφερα, δεν με αφορά η αμφισβήτησή σου και δεν θέλω καν να σε εκδικηθώ»».

Η ίδια άραγε σκέφτηκε ποτέ να εγκαταλείψει; «Συνεχώς περνά από το μυαλό μου ότι θα προτιμούσα να έκανα μια ασφαλή δουλειά γραφείου, να πήγαινα το πρωί και ώς το μεσημέρι να είχα τελειώσει όλες μου τις υποχρεώσεις, να ήμουν βέβαιη ότι στο τέλος του μήνα θα πληρωθώ -όσο σίγουρος μπορεί να είναι κανείς σήμερα. Την επόμενη στιγμή, όμως, έχω ήδη μετανιώσει».

Η Μαρίζα Ρίζου είναι εξαιρετικά αυθόρμητη και χαμογελαστή. Είναι φανερό ότι τη μουσική την αγαπά πολύ, ότι διασκεδάζει όταν ανεβαίνει στη σκηνή αλλά συγχρόνως είναι προσγειωμένη και καταλαβαίνει πόσο τυχερό είναι ένα κορίτσι που στα 26 του έχει ήδη κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Η μουσική ήταν στην κυριολεξία για τη Μαρίζα Ρίζου αυτό που λέμε παιδικό όνειρο. «Στην Πέμπτη Δημοτικού μπήκα στη χορωδία και αμέσως άρχισα να ονειρεύομαι ότι ανεβαίνω στη σκηνή και τραγουδώ», λέει γελώντας. «Είχα πάντα μια τρομερή αμφιθυμία: από τη μια μου κόβονταν τα πόδια και έτρεμα από το αφόρητο άγχος κι από την άλλη, με την πρώτη κιόλας νότα, απογειωνόμουν. Πάντα, ακόμα και σήμερα, ψάχνω τον τρόπο να ξεπεράσω με ένα μαγικό τρόπο το πρώτο στάδιο για να απολαύσω το δεύτερο. Ακόμα βέβαια δεν τον έχω βρει».

Και με τι αντιμετωπίζει το άγχος; «Με την οργάνωση. Δεν μου αρέσουν τα απρόοπτα και δεν θέλω να αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους. Δεν είναι άλλωστε έντιμο απέναντι σε αυτούς που έρχονται να με ακούσουν. Θέλω να δουλεύω πολύ σκληρά για να φτιάξω κάτι. Ισως αν κάποια στιγμή βεβαιωθώ ότι έχω φροντίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια, ησυχάσω».

Πριν μπει για τα καλά στη μουσική, η Μαρίζα Ρίζου ξεκίνησε να σπουδάζει Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Επειτα δούλεψε δύο χρόνια σε διαφημιστική εταιρεία και άλλα δύο στο βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη. «Αμέσως μετά είπα: «Μαρίζα, αν θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά με τη μουσική, κάνε τουλάχιστον μια σοβαρή προσπάθεια». Από νωρίς κατάλαβα ότι αυτή η δουλειά απαιτεί άπειρη υπομονή. Και δυστυχώς δεν έχει οδηγίες χρήσης».

Πέτυχε, όμως, τη δισκογραφία σε πολύ δύσκολη στιγμή. «Οι σημερινές δυσκολίες έχουν δημιουργήσει για τους νέους ανθρώπους συνθήκες που μπορεί και να μην είναι απαραίτητα δυσάρεστες. Για παράδειγμα σήμερα, που οι πολυεθνικές έχουν καταρρεύσει, μπορεί ένας μουσικός να κάνει κουμάντο στον δίσκο του, να ορίζει το περιεχόμενό του, να έχει την πολυτέλεια να αποφασίζει γι' αυτό που αγαπά. Ακόμα κι αν κοπιάζουμε περισσότερο, κάνουμε εν τέλει αυτό που θέλουμε. Ιδανικά δεν είναι, αλλά έχει και τα θετικά της αυτή η περίοδος».